gerçek bir aşk hikayesi gelin gececi tayfa

günün 16 saati boyunca konuşurduk. sevgilisindende ayrılmıştı. her şeyim diyebilirdim o kıza. arada birbirimize sevgi sözcükleri söylerdik. ve artık iyice kıvama gelmişti. oda benden hoşlanmıştı heralde. beraber evlilik hayalleri kurduk. içinde gram sex olmadan. bu ben değildim. 3 günde bir sevgili değiştiren ve o kızlarlada yemediği tak kalmayan kişi bu olmuştu. hayatımın en güzel anlarıydı onlar. arada dilsizlikten konu açılırdı. ben hep sustum. ne denebilirdi ki? çevremde ki bikaç kişiye anlattım. genel cevap. "saçmalama dıbına koyuyum dilsiz". evet dilsiz. belki ağzından hiç bi zaman aşkım diyemeyecek bana. ama ben onu böyle sevmişim. kaç kere yanına gitmeyi düşündüm. ama yapamadım. kahretsin ki yapamadım. keşke yapsaymışım. keşke o yüzü canlı olarak görebilseymişim.

evet. şimdi ben sanal aşk yaşadım, ben liseliyim, ben anaokulluyum, ben binim, ben gerizekalıyım. ama unutmayın siz bana ne kadar laf vurursanız vurun ben bunu yaşadım. hayatımın en kötü anısı bu. aşka küstüm. alkolik oldum. tamam. kabul. siz kralsınız. en iyisini siz bilirsiniz. yinede dinleyip eksilediğiniz için sağolun. en azından acımı paylaşacak birilerinin olduğunu bilmek güzel.

4. günün sonu. sabah 8. laptop kucağımda uyuya kalmışım. blink sesiyle uyandım ve karşımda her şeyimi verebileceğim bir mesaj. "hiiih bitanem benim. kuzenimin düğünü vardı giremedim hiç. beni merak mı edermiş :*" hayatımda o kadar mutlu oldum mu hatırlamıyorum. bana ilk bitanem diyişi. siz hiç gerçekten aşık oldunuz mu? bir mesajıyla sevinecek kadar. içim rahatlamıştı sonunda. kavuşmuştum. özlem gideriyordum. uyumadım o gün. gözlerim kapansa dahi uyumamaya gayret ettim. 7 kahve içtim. uyumamalıydım. artık ailemde biliyordu onu. laptopta ki hikayeleri okumuşlardı. annem yıllardır sevgililerimle tanışır ve biri içinde iyi bi şey demedi. bu kız için bana tek dediği şey "nasıl bu kadar aşık oldun sen?"di. olmuştum be anam. onu sevmiyordum ki, ona tapıyordum ben.

panpa seviyosan git konuş bence
edit: okudum amk şaka yapıyorum.. geçmiş olsun güzel kardeşim

bana çok değer vermişti. haklıydı. onun için ağlamıştım. kendime çok yakın hissediyordum. hep konuşuyorduk. ve iyice aşık oldum ona. 3 günde. epey kaynaşmıştık. kanka değildik. sevgilide değildik. sadece yakındık. tüm hayatını biliyordum nerdeyse. bana dert yanıyordu. doktorlardan sıkılmıştı artık. konuşmasamda idare ediyorum diyordu. okumamasının sebebide buymuş. kimseye anlatamadığım dertlerimi 3 günlük kıza anlattım. en ufakta tereddüt etmedim. o iyi bi insandı. ve bir gün ona aşık olduğumu söyledim. çok büyük bir olay değildi. çünkü teklif etmedim. edemedim. benim büyüklerimden öğrendiğim iki şey var. bir kızı cidden seviyorsan ve evlenmeyi düşünüyorsan o senin sevgilin olmaz. yakın olursun, korursun ama sevgili olmazsınız. çünkü her sevgili bir gün ayrılır. aynılarını onada söyledim. benden 3 yaş büyük birine yapıyordum bunları. ama çocuk gibiydi. böyle devam etti. tek fark ona aşık olduğumu biliyordu.

her şeyimiz aynıydı. fikirlerimiz uyuşuyordu hep. içimde hafif bi tedirginlik vardı. neden ben? 3 yaş küçüğüm, farklı bir şehirdeyim. neden ben? çok kurcalamadım o zamanlar. sadece seviyordum. ve büyüklerimden öğrendiğim 2. şey. bi kızı seviyorsan ve evlemeye düşünüyorsan gerdeğe kadar sadece alini tutarsın. oda millete senin olduğunu göstermek için. evet. bu deliliğide yaptım. facebooktaki :* şu kıçıkırık ifadeyi gönderdiğinde bile asla kabul etmedim. seviyordum sadece. bana hikayeler yazdırırdı. hala durur hikayeler. 4 sene sonra onu bulacaktım, konuşuyor olacaktı, evlenecektik, bi sahil kasabasına yerleşecektik, çocuklarımız olacaktı.. hikayelerimi annesiyle beraber okurlardı. iyice gönül vermiştim. o kız benimdi.

geçen seneydi. aylardan temmuz. asosyalliğin dibine vurmuştum. facebook tüm hayatım olmuştu. ve bir kızla tanıştım. çok güzel gözüktü gözüme. benden 3 yaş büyüktü. ama bi hevesim vardı. bu kızla muhabbeti kurmalıydım. aklıma sex hiç gelmedi. aşıkda olmamıştım. sadece güzel diyordum. ve arkadaş olduk. çok cana yakın birisiydi. öyle huur gibi değil. neyse. 1-2 gün geceli gündüzlü konuştuk. genel bilgileri öğrenmiştim. başka bir şehirdeydi, okumuyordu, sevgilisi vardı vs. ve 2. gün. hayatımın en iğrenç günü belki. saat sabahın 3ü. konuşuyorduk. hayatını anlatsana dedim. başladı anlatmaya. şurda doğdum şurda büyüdüm falan. sana bir şey söylüycem dedi. tabii dedim. ben dilsizim dedi. o anı anlatamam size. sanki gözünüzün önünde ailenizden birini kesmişler gibi bir acı. aşık değildim. ama çok üzülmüştüm. 5 sene sonra ilk defa ağlamıştım o gece. dünyanın adaletine sövdüm. kendime sordum. neden? neden aşık değilsin ve onun için ağlıyorsun. aşıktım. deli gibide aşıktım. bunca engele rağmen.

Seni üzenin kitabını gibim

sonuna kadar okudum. kötü olmuş gerçekten lan

vay be kardesim sen bizden daha dertliymişin be geçmiş olsun

1 ayın sonu. akşam 6 suları. profiline bakmak geldi içimden. bir resim gördüm. bi oğlan ikisinin resmini paylaşıp açıklamaya özledim yazmış 1 saat önce. kim bu dedim. cevap aynen şöyle. "eski sevgilim, yeni nişanlım :D :D". şaka yapıyosun dedim. bin türlü yemin etti. 2-3 ay önce aldığım telefonu parçaladım sinirden. ağladım biraz. çıktım evden. bilmediğim yerlere gittim. dayanamadım geri geldim eve. şaka yapıyosun dedim. yarın nişanlanıcaz resimleri atarım dedi. delirdim. arkadaşlarımla buluştum. sağolsunlar destek oldular. "öyle hemen nişan yapamazlar rahat ol en az 2 ay var" dediler. rahatladım biraz. eve geldim uyudum. sabah uyandım. ve profiline girdim. girmez olaydım. yüzükler takılmış, fotoğraflar paylaşılmış.. hayat bana çok büyük bir oyun oynamıştı. o gün sadece profiline baktım. ve gece bir mesaj geldi. "napıyosun". ne yapabilirdim? konuştuk bayaa. benimle arkadaş kalmak istiyormuş. çok güzel terslemiştim. oda çok üzülmüştü. ama bir kez olsun küfür etmedim ona. sevmiştim zamanında ben onu. işin en kötü taraflarından biride 5 aylık evliyken 6 aylık hamileydi.

bir gün kalktım gittim yanına. 3 saatlik yol zaten. süpriz yaptım. o kadar şaşırmıştı ki. kafamda şehri gezmek vardı. ama evde oturduk. annesi ve kardeşiyle tanıştım. başbaşa kaldık. sadece sarılmış oturuyorduk bize. bir kağıt çıkarıp seni seviyorum yazdı. ve bunu her dakika gösterdi bana. gitme vakti geldiğinde gözlerinden iki damla yaş düştü. ellerimle sildim. sımsıkı sarıldık. demeyi o kadar çok isterdim ki şuan size. ama olmadı.

ve böyle bir ay geçmiş. hayatımın aşkını bulmuşum. 30 gün 16 saatten 480 saat konuşmuşuz yaklaşık. bir kere olsun sıkıldığımıda hatırlamıyorum. aklımda ki tek şey evlilik. hayallerimiz. yatak odamızda ki minik akvaryum, bahçede ki küçük havuz, sinema odası, birbirimize yakın olmak için alınmış tekli koltuklar.. nede güzeldi bee. hayatım ondan ibaretti. en azından 1 ayım. 1 ay boyunca evden 4 kere çıktığımı hatırlıyorum. harcadığım para miktarı ise 13 tl. 30 günde 13 tl. beni eve kilitleyen bir şey vardı. güzeldi hayat.

ve birgün. günaydın prenses diye bir mesaj attım. offlinedı. acaba ne zaman uyanır diyordum. saatler geçti. yoktu o. neden bu kadar fazla uyumuştu ki? belkide uyumuyordu. kafamda bin türlü soru işareti. sadece yeşil bir nokta çıkmasını bekledim. saatlerce, günlerce.. 4 gün.. cevap yok. 1078 mesaja cevap yoktu. 38 arkadaşına mesaj attım hiç birinin haberi yoktu hepsine teker teker sövdüm. ne olmuştu? neyi yanlış yapmıştım? gerçekten görmemiş miydi yoksa işi mi vardı? delirmeme ramak kalmıştı. mesaj geçmişini okudum. bir yanlışımıda bulamadım. dertlendim be kardeşlerim. özledim belkide. korktum.

@3 hayirli evlat zaaa

@1 entry-nick

aşk hikayelerinden sıkıldım. aşktan sıkıldım daha doğrusu. ben hayır diyorum.

nasılsa okullar açıldı liseliler uyumuştur rizörvıd

Eyvallah beyler