gerçek bi hayat hikayesi vol 2

bir gün biri bana şunu demişti;

"beklemek be koçum... beklemek zor zanaat... ama hayatımız beklemekle geçiyor... elimiz buna mahkum değil mi?... en az yalnızlık kadar elzem... neyi bekleyebilir insan?... bir yerden para gelicek diye beklersin, cigarayı verirsin döner beklersin, sevdiğini ameliyata alırlar beklersin... ya da terk ederler seni onları beklersin... beklemen gerekmez belki çoğu durumda... ama sen beklersin... buna ne dersin?... vefa mı?... sevgi mi?... yok oğlum yok... bu beklemek hayatın ta kendisi... insan bekleyebildiği sürece... yaşdıbını da o kadar idame ettirir naçizane... o yüzden beklemek doğrudan kendimizle alakalı... hayat ne kadar zorsa, beklemekte o kadar o kadar zordur işte... ama hepsini geçtim... hiç gelmeyecek bir günü beklemek en zoru... bu kendin için beklemekle ilgili değil... ne bileyim, hiç gelmeyeceğini bilirsin... yani ne zaman geleceğini bilmezsin... bilinmezlik dediğin yokluk değil midir?... toprağın altından sana bakarlar öyle bıraktıkların... öyle beklersin onları... veya onlara kavuşacağın günü... en kötüsü budur işte... en kötüsü ölümünü beklemektir... ve ömrünü başkasının eline vermektir... başkasına adamaktır... en zoru budur hayatta... çünkü bir gün öyle bi yorulursun ki... feleğin sillesini yedikten sonra... bırakırsın zütürecek takatin kalmaz... ama sen bi rivayet üstüne yaşarsın işte ömrünü... sana demişler işte 'sessiz gemi' misali gidenin var bekle onu diye... sende beklersin anasını gibiyim işte... mesela ben çok yoruldum... çok sıkıldım... bekleyebilecek miyim daha bilmiyorum... hem... ömrünü adadıkların içinde bi düşünsene... onlar içinde zor değil mi?... onlarda sana emanetini teslim edeceğin günü sabırla beklemiyorlar mı?... onların elinde değildi gitmekte... allah işte kaderimizi öyle yazmış... mezarın altına girenlerinde kaderi orada bitmiyor... onlarında bi gözü arkada... ama ne yapayım?... neyi arkada bırakmışım?... neyi taşayacak gücüm kalmış?... haksızlık ediyorum... haksızlık... ama biliyorum... sevdiklerimin benim için beklediğini biliyorum... ben neyi bırakayım?... yani yine dönüp dolaşıp geliyor dediğime... beklemek zor zanaat... çok zor zanaat... "

ne diyelim... bekleyelim...

bekleyelim...

bende bugün geç gelicem... benide bekleyin... buralarda olun...

hadi.. görüşmek üzere... siz harlayın muhabbeti...