gerizekalı lisenin gerizekalı lise aşkı

Uzun yazdıysa haklıdır

reserved

benimde var lan lan böyle bir hikayem. samimi geldi devam et

dediğim gibi bu sinsi huur çocuğu aynı sınıftan 2 kızla birden çıkarken 3.cüsünün peşinde koşuyordu. ben bana insan olduğumu hatırlatan kızı o muallaknin kötü emellerine alet etmesine izin verecek miydim? tabiki hayır. bu puştun çocuğu her çeşit sporda iyiyim havasındaydı. 15 tatile 3-4 gün kalmıştı. çoğu kişi okulda bile değildi. bu dallama ile ben beden dersinde 2 erkek kaldık. bana teke tek basket maçı teklif etti. bak muallakdeki aşağılama çabasına bak şeklinde bi bakış attıktan sonra kabul ettim. aramızda yaklaşık 15 santim vardı bu gerizekalıyla. göğüs hizama ancak geliyodu. aslında çok agresif ya da kavga yanlısı bi insan değildim. ama içimde biriktirdiğim o sinir krizlerini o maçta boşaltmaya kararlıydım. bu salağın kafasına(yanlışlıkla) vurduğum 5 blokla kızların gözündeki karizmasını öyle bi çizmiştim ki eğer görebilseydiniz fay hattı zannetmeniz muhtemeldi. maçın ortasında gururunu ve kuyruğunu bacaklarının arasına sıkıştıran kazanova gibtir olup gitti. maç başında tam kadro(berfin dahil) burağa tezahürat yapıp benim basketbol takımında oynadığımdan haberi bile olmayan tayfada aynı şekilde bozulup çekip gitti. berfini bi nebze olsun etkileyebileceğimi sanırken neredeyse uçurum yaratmıştım. bana doğru sert adımlarla gelip benimle ilk kez konuştu. ve ilk konuşmamızda bana söylediği tek kelime şuydu ; "HAYVAN!" o kadar içerlenmiştim ki o sinir ve o nefret arzusuyla dolup taşan sağ yumruğum barkının diyaframında patlamıştı. ağzımdan dökülmesini planladığım sözcükler berfinle göz göze gelince geri kaçıp boğazımda bir düğüm oluşturmuştu.

up up up

rezerve

berfin bana doğru öyle bir hırsla koşup öyle bir tokat atmıştı ki. isteseniz o kadar sert vuramazdınız. ancak canımı yakan o tokat değildi tabiki. o tokatı atarken gördüğüm gözlerdi. yaşlı gözler.. bataklıkta debelenen su aygırı gibiydim. çıkmak için türlü şeyler deniyodum. her seferinde başardığımı sanıyordum. ancak daha da dibe çekiliyodum. sinir krizlerinin eşiklerinden dönen ben o dönemi mucizevi bir biçimde (aslında görevli izinde olduğum için 3.cü sınavların hiç birisine girmemiştim) taktir alıp dönemi kapatmıştım. sınıftakilerle aram iyi sayılırdı. hele ki berfinin bana soktuğu insan üstü kazıktan sonra asya ile aram çok çok iyi idi. hatta bayağı bayağı sevgili bile olmuştum bu salakla. tatilden sonraki ilk gün yanıma gelip beni öyle bir öptü ki yanağımı vakumladı. sadece yanağımı değil sınıftaki tüm bakışlarıda üstümüze vakumladı. herkes "oooo kardeşim hayırlı olsun" şeklinde yannan kürek konuşurken berfin sadece tebessüm ederek bana bakıyordu. ancak normal bir tebessüm değildi elbette. hani şu kızların 1259125 türlü küfürü aynı anda sana ileten 4 harfli bi kelimesi vardır ya. "peki" heh o tebessümde aynen öyleydi. o tebessümün sebebinide o gün anlamıştım. barkının serisini tamamlamasında yardımcı olmasından kaynaklı bi tebessümmüş. aynı zamanda 3 ay sana olan duygularımı gözlerimle önüne serdim sen beni görmedin. bende artık seni görmüyorum anlamıda taşıyan bi tebessüm olduğunu okuldan sonra elime arkadaşı aracılığıyla tutuşturduğu kağıtla anladım. içimden bu muydu dedim? beni karanlıklardan çıkartıp küllerimden doğmamı sağlayan kızla hikayem bu muydu? peşini bırakacak mıydım? Hayır.

gibtin attın hikayeyi bro. hem hikayen sağlam değil hem de kendini övüp sonunda az sonra geliyor havasında yazdığın cümleler sıktı. biraz kafayı çalıştır dıbına koyayım. az daha bekliyorum bakalım.

zaten bu amk lisesine 1.60 gidip 1.88 cikan tek ben varim sanirim. herkes 1.90 amk

tam konumuza paralel : http://www.youtube.com/watch?v=kuWr7U8N_Hc

çekingen bi çocuktum ben. hep çekingen kalmıştım. belkide bu yüzden ilk defa aşık olduğum kız bir huurnun son feryadı ile birlikteydi.

sınıfta kümeleşmeye başlamıştık. yavaştan ve ağırdan. ben gerizekalı sevgilim asya ve 2-3 gerizekalı arkadaşı ve benim sınıftaki tek düzgün arkadaşım tayfun(kod adı amk) sürekli birlikte dolaşmaya şu sokakta gördüğünüz yavşak arkadaş grubundan oluvermiştik. sınıfın geri kalanıyla irtibatım sıfırdı. gerçek anlamda sıfırdı. bizim gerizekalıların okulla alakası olmadığından çoğu zaman kıçım başım ağrıyor ayağına okuldan gibtirip gittikleri için varlıkları ve yoklukları sadece haftasonları anlaşılabiliyordu. gözler sürekli üstümdeydi. sınıfın gözdesine beyaz incisine yumruk atmış bir insandım ben. kabeyi yıkmaya gelen fil sürüsü gibiydim. (nasıl bi benzetmeyse amk). o kadar dışlanmıştım ki sınıfta dağıtılan çalışma kağıtları vs. bana vermeyip yanımda oturan salağa veriyorlardı. artık o tiki yuvasında hatta kalmak için o kadar yapmacık olmuştum ki sokakta arkadaşlarımla(2 tane vardı sadece) konuşurken kendi sesimi , kurduğum cümleleri tanıyamıyordum. nitekim çok uzun sürmedi ve tayfun dahil sahip olduğum 4-5 arkadaşımıda havadan sudan sebeplerle gibtir etmiştim. artık sadece haftada 3 gün antremanlarda insanlarla konuşuyordum.

gibimde değildi arkadaşım olup olmaması. alışkındım ben arkadaşsızlığa ama ilk kez aşık olduğum kızın erkek yüzü görmemiş dudaklarının huur çocuğunun tekinin yanaklarına yapışması beni öyle bir delirtiyordu ki çocuğu açık ve net bir biçimde tehdit etmeye karar verdim. ancak tabiki yakasından tutup kızdan ayrıl demiyecektim. çıkışta bişey konuşmak istediğimi söyledim. oturduk sınıfta derdimi açık ve net bir biçimde anlattım. içimde ne varsa ne düşünüyorsam anlattım. bana ettiği laf şu oldu.

" o kızı gibmeden bırakmam kardeşim. o kadar am var etrafında başkasında nasiplen". o an o huurnun son çığlığına öyle bir giriştim ki sınıftan çıkarken en son baktığımda öğretmen masasının altında ( üstüne düşürmedim masayı gerizekalı oraya doğru kaçtı) kan kusuyordu.

sözlük çöktü dıbına koyim yazamıyorum bi gibim. yarın devam ederim. tabi gibliyosanız ki giblediğinizi düşünmüyorum. nesilden ötürü 2-3 rezerv alınmış o kadar.

devam panpa burdayız

reserved

Devam panpa sende kendimi gordum

devam ediyorum binler

ertesi sabah okula gittiğimde barkın denen huur çıkmasının sırası boştu. büyük ihtimal hastanelik olmuştu köpek. müdür beni çağırınca nerde olduğunu anladım muallaknin. müdür yanıma geldi ve önüme oturdu. neden dövdün arkadaşını diye sordu. önce ağzını burnunu gibtimin salağına sonra müdüre döndüm. sinirlendirdi beni dedim. ne dedi diye sordu. herşeyi anlatmak en doğrusuydu belki de. ama o zamanki ergen aklım tamamıyle intikam olgusuna odaklandığı için küfür ettiğini söyledim bu gerizekalıda karşı çıkmadı. nitekim karşı çıkarsa nasıl bir huur çocuğu olduğu ortaya çıkacaktı. ben genelde efendi bir insan olduğumdan barkın denen huur çocuğuda mağdur olduğundan ikimizde ceza vs almadan aramızda hallederek(!) sınıfa çıktık. tüm gün barkını yiyecek gibi bakıp durdum. gözüm o gün berfini bile görmedi. zaten nasıl görebilirdi ki? Kendini 6.sınıfda 2 kızın kızlığını alan bi huur çocuğunun kollarına attığını gördükten sonra suratına bile bakmıyordum. ancak içim içimi kemiriyordu. kardan adam gibi içerden içerden , ağır ağır eriyordum.

devam et yarram hala takipteyim o kadar eleştirmeme rağmen kıymetimi bil.

barkını okul çıkışında yine tehdit ettim. kafasını gibtiğimin oğlu yediği dayğaı unutarak bana yumruk sallamaya kalkışınca muallakyi hırpalayıp kulağına 2 şey söyledim "Berfinden ayrıl".

ertesi sabah okula gittiğimde berfin masama oturmuş beni bekliyodu. hiç istifimi bozmadan sınıfın öbür ucundaki boş sıralardan tekine oturdum. şimdi soracaksınız a be aklını gibtimin oğlu kız konuşmak için ayağına gelmiş sen neden kaçıyosun diye. onunla tartışmaktan çekiniyodum. o güzeller güzeli , masum surata bağırmaktan çekiniyodum. o gözlere baka baka sevdiği(!) elemanın nasıl bi huur çocuğu olduğunu anlatmaya korkuyodum. çantamdan defterlerimi çıkarmak için eğildiğimde önümde berfinin ayaklarını gördüm. istifimi bozmadan kitaplarımı çıkartıp sırama koyar koymaz bana öyle bir bağırmaya başlamıştı ki önümde çemkiren kızın aşık olduğum kız olduğuna inanamadım. anladığım 2 kelime vardı o serzenişlerden. "peşimi bırak! barkınıda rahat bırak!" soğuk kanlı bi şekilde dinleyip cevap verdim. sesimi tanıyamadığım bir biçimde

- peki , barkının sana yaptıklarından sonra sakın, sakın ses çıkartma.

bu cümlelerden sonra suratındaki o öfke yerini yavaş yavaş meraka bıraktı.

- ne yapıcakmış barkın bana? konuşsana be salak!

- sizinle ilgilenmiyorum. kendin söyledin rahat bırakmamı istedin. ne yapıyorsanız umurumda değil.

aslında öyle bir umurumdaydı ki. bu sözleri sarfederken kendimi milyon kere öldürmek o sözleri geri almak istedim. ama iş çoktan taka sarmıtşı

liseli :(

cabuk cabuk yaz