dur dedim ya öpme beni, ne öpüyosun açıklasana bu mesajları..
ben dedi sana sadık kaldım senden öncesi için bana kızıyosun falan filan astı suratını. dedim ben gidiyorum, dur dedi, yok gidicem dedim, peki durağa kadar gelebilir miyim dedi, tamam dedim çünkü durağa nasıl gitcem tam bilmiyorum. çıktık evden, durağa kadar sohbet ettik işte beni sevdiğini söyledi önemsemediği için mesajları silmediğini falan filan söyledi, ben hep tavır yapıp ayrıldım yanından..

bi kaç gün daha kuzenle takılıp döndüm üniye..
mesaj geldi Mısra'dan, sana bir sürprizim var.. dedim HOAYDAAAA yav sen neyin peşindesin..
ama dedi söylemem, oraya geldiğimde görürsün, annemle aldık falan. lan merak ediyorum amk annesine de söylemiş her taku. neyse, teşekkür ettim ama hediye sevmediğimi, beni yine yeni yeniden mahcup ettiğini söyledim beyler. sonra bi kaç gün az biraz sohbet ettik, ben ilgi göstermeyince mesaj atmayı kesti o da.

döndü o da üni'ye, bi sabah telefonum çalıyo. küfür ede ede açtım bu saatte kim arıyo diye, Mısra. kapıdayım dedi. açtım, battaniye almış beyler Beşiktaşlı. pufuduk gibi bi şey o kadar yumuşak ki harika bi şey. neyse, teşekkür ettim sarıldım, içeri davet ettim arkadaşıma gidicem dedi. peki o halde dedim.. bi kaç gün daha beraber takıldık beyler, okula beraber gittik ama ben buna hep tavırlıyım. ne dese ters cevap veriyorum.. bu dedi ki tamam bi daha mesaj atmıcam sana ya istemiyosan söyleseydin falan, dedim sen beni kaybettin benim kabul edemiceğim bazı şeyler var ve sen bunları gerçekleştirmişsin falan..

bi süre sonra yine yazdı ama umursamadım.
bi baktım, asla barışmıcam dediği eski sevgilisiyle barışmış, hani ilk buluşmada anlatmıştı ya..

işte kızlar beyler, tam anlamıyla kızlar bunlar. tutarsız, dengesiz ve kararlarının arkasında duramayan kızlar.. biz erkekler ne yaparız, seviyorsak bize ilgi göstermese dahi o kıza karşı duygularımızda değişme olmaz hatta elde edemediğimiz için cazip gelir, kızlar ne yapar? ilgi göstermeyen erkekten vazgeçer, seviyorum dese dahi. koydu mu bana? koymadı, devam etsem ederdim, elimin tersiyle ittim, cevap vermedim. 3 ayrı hediyeyle geldi karşıma, bir çikolata bile almadım. belki yanlış yaptım görüşlerimin gölgesi altında, belki de hakettiği buydu ve ben öyle davrandım.

sonuç bu ve ben bu yüzden güvenmiyorum hiçbirine.. sadece bu yüzden demiyim, tüm hikayede gördünüz zaten neler olduğunu.. aşka olan inancımı da yitirmeye başladım, aşkın varlığından şüphem yok ama en azından benim biri ile gerçek aşkı yaşayacağıma olan inancım bitmek üzere.

ben de oturdum napsam napsam, kız efsane sevişiyo bu yüzden bırakmak istemiyorum. dedim kıza hediye hazırlayayım. hani gönlünü alırız baabında. internette araştırıyorum beyler tabi o dönem böyle gibko gibko hediyeler yaygın değil. emek harcıyosun amk. hediyeyi anlatıyorum, şu an bile bi yanım hediyeyi beğeniyo bi yanım da artık o muhabbetler ergen muhabbeti gibtir et diyo. neyse.

kalp şeklinde bi kutu aldım beyler, artık her oyuncakçı dükkanında ya da böyle d&r gibi dükkanlarda bulabileceğiniz kalp şeklinde tüylü kutu. hatta en alta görüntülerini koyayım. kafanızda canlanır. neyse,
kalp şeklinde kutu.
bi adet albeni(albeniyi çok seviyodu) albeninin üzerine not yazdım beyler, hayatıma tat kattığın için.
bi adet saat, saatin üzerine not yazdım, zamanımı değerli kıldığın için.
bi adet de aspirin, zaman zaman boş konuşarak başını ağrıttığım için.

daha sonra beraber çektirdiğimiz bi kaç fotoyu shopla biraz eskittim(eskittim dediğim saydamlaştırdım yani foto %50 belirgin, sonra bunları a4 kağıtlarına çıkarttırdım kırtasiyeden.
bu fotoların üzerine charly ile vera'nın mutlu sonla biten hikayesini yazdım işte kuzenini kötü güçler olarak tanıttım ama charly ile vera'nın aşkı kötü güçleri etkisiz hale getirip mutlu sona ulaşıyolar falan.

sonra bi de tam kutunun içine ayna yaptırdım kalp şeklinde.

kutuyu aldığım şeylerle doldurdum, hemen üzerine de aynayı yerleştirdim. kapağı kapattım.

kapağa da

"bu kutu sıradan bir kutu değil aslında, çünkü bu kutunun içinde dünyanın en değerli hazinesi var"

yazdım. ocak ayının 10unda bizim 3. ayımızdı, kıza verdim kutuyu.

baktı bu, "bu kutu sıradan bir kutu değil aslında, çünkü bu kutunun içinde dünyanın en değerli hazinesi var" yazıyo, merak etti, kutuyu bi açtı kendisini gördü. ;;););););

sonra içindeki hediyelerle de mutlu oldu falan filan. bana "bugüne kadar aldığım en güzel hediyeydi ve bugünden sonra da bunun kadar değerli bi hediye olamaz, iyi ki senin sevgilinim iyi ki benimlesin seni çok seviyorum" dedi. ben tabi havalarda amk.

http://www.hediyerengi.co...p-seklinde-pelus-kutu.jpg
http://www.ulker.com.tr/d...er/Urunler/albeni-bar.jpg
http://www.yilbasihediyel...lbasi-hediyeleri-1062.jpg
http://www.seyirkafe.com/...loads/2015/02/Aspirin.jpg
http://www.lailatasarim.c.../pleksi-ayna-kalp_381.JPG

arkada planda bu şarkıyla beraber okuyun beyler.
https://www.youtube.com/watch?v=5anLPw0Efmo

"senden arda kalan mektuplarımı okuyarak başlamak istedim yazmaya.. seni ne kadar çocukça sevdiğimi gördüm, ne kadar saf, ne kadar temiz bir sevgiyi yakaladım cümlelerimde.. hala bıraktığın gibi. yoksun. gitmişsin. giden senmişsin ama beni de zütürdüğünü farkedememişim.. kapılarını, pencerelerini bana kapattığında ruhumun da senin odanda bir yerlerde tıkılı kaldığını anlayamamışım, geç oldu. okuyup okuyup "vay be" dedim, "ben bu kadar nasıl sevdim?" zira gittiğinden beri bir başkasına sevgi beslemekte zorlanan charly ile bu mektupları yazan charly arasında uçurumlar var. belli ki her birinden atlayıp olabildiğince uzaklaşmışım benliğimden sen gidince. mutlu sonla biten gerçek tek hikaye olacağına inanırdım, gittin. şiir oldun. ve ben senden başkası için kalemi elime almayı yakıştıramadım kendime. Giderken, avaz avaz susmuşum. Pencereni kapattığın gün attığım "geri dön" çığlıkları cdıbına çarpıp un ufak olmuş. "geri dön" demek için geç oldu. Seninleyken her olumsuzluğa "olsun neşe var" dediğimi, senden sonra her olumsuzluğa "ulan neşe de yok" dediğim zaman farkettim, geç oldu. Yollarımızı ayırıp ayrı ayrı yürümeye başlayalı uzun zaman olmuş, şimdi başka bir hikayenin başrolüsün. Ama bilmeni isterim ki sen en çok benim hikayeme yakışmıştın. Hep derdim ya, aşk için görmek, duymak, sarılmak, öpmek, dokunmak gerekir, benimki aşktan daha ötesi, tarif edilemeyecek kadar saf ve tertemiz diye, gerçekten de öyleymiş. Çünkü ben birbirlerini görüp, duyup, öpüp; birbirlerine sarılıp, dokunup da seven insanlardan daha fazla sevdim hiç canlı görmediğim, hiç canlı duymadığım, hiç sarılmadığım, öpmediğim, dokunmadığım birini. içimde kalmışlığını, sözlükteki herhangi bir kelimeyle tarif edemiyorum. Adını maziye gömüp yokluğunla başa çıkmaya çalıştıkça yüzleştim bu gerçekle. zira aramızda kilometreler olmasına rağmen, beraber dünyanın hiçbir yerine anı bırakmamış olsak dahi, ben bu şehrin her noktasında sevdim seni. Bu şehirde attığım her adımda bastığım zemin kadar hissettim varlığını derinlerde bir yerde. ve seni sevdiğim her nokta, maziye gömmeye çalıştığım adını çıkartıp koydu önüme, yüzleşmek zorunda kaldım; kimi zaman yokluğunla, kimi zaman da.. neyse. sonrasında bir erkeğin öpmeye kıyamayacak kadar çok sevdiği biri için "hayatımın aşkı" demesini yanlış görmemeye başladım, kabullendim. yoktun, ama bu hayatımın aşkı olduğun gerçeğine gölge düşüremezdi. seni benim kadar sevemeyecek biri ile mutlu olmayı becerebilir misin bilmiyorum, ama inan ben daima mutlu olmanı isterim. Çünkü ben en çok seni seviyorum ve seni en çok ben seviyorum."