arkada planda bu şarkıyla beraber okuyun beyler.
https://www.youtube.com/watch?v=5anLPw0Efmo

"senden arda kalan mektuplarımı okuyarak başlamak istedim yazmaya.. seni ne kadar çocukça sevdiğimi gördüm, ne kadar saf, ne kadar temiz bir sevgiyi yakaladım cümlelerimde.. hala bıraktığın gibi. yoksun. gitmişsin. giden senmişsin ama beni de zütürdüğünü farkedememişim.. kapılarını, pencerelerini bana kapattığında ruhumun da senin odanda bir yerlerde tıkılı kaldığını anlayamamışım, geç oldu. okuyup okuyup "vay be" dedim, "ben bu kadar nasıl sevdim?" zira gittiğinden beri bir başkasına sevgi beslemekte zorlanan charly ile bu mektupları yazan charly arasında uçurumlar var. belli ki her birinden atlayıp olabildiğince uzaklaşmışım benliğimden sen gidince. mutlu sonla biten gerçek tek hikaye olacağına inanırdım, gittin. şiir oldun. ve ben senden başkası için kalemi elime almayı yakıştıramadım kendime. Giderken, avaz avaz susmuşum. Pencereni kapattığın gün attığım "geri dön" çığlıkları cdıbına çarpıp un ufak olmuş. "geri dön" demek için geç oldu. Seninleyken her olumsuzluğa "olsun neşe var" dediğimi, senden sonra her olumsuzluğa "ulan neşe de yok" dediğim zaman farkettim, geç oldu. Yollarımızı ayırıp ayrı ayrı yürümeye başlayalı uzun zaman olmuş, şimdi başka bir hikayenin başrolüsün. Ama bilmeni isterim ki sen en çok benim hikayeme yakışmıştın. Hep derdim ya, aşk için görmek, duymak, sarılmak, öpmek, dokunmak gerekir, benimki aşktan daha ötesi, tarif edilemeyecek kadar saf ve tertemiz diye, gerçekten de öyleymiş. Çünkü ben birbirlerini görüp, duyup, öpüp; birbirlerine sarılıp, dokunup da seven insanlardan daha fazla sevdim hiç canlı görmediğim, hiç canlı duymadığım, hiç sarılmadığım, öpmediğim, dokunmadığım birini. içimde kalmışlığını, sözlükteki herhangi bir kelimeyle tarif edemiyorum. Adını maziye gömüp yokluğunla başa çıkmaya çalıştıkça yüzleştim bu gerçekle. zira aramızda kilometreler olmasına rağmen, beraber dünyanın hiçbir yerine anı bırakmamış olsak dahi, ben bu şehrin her noktasında sevdim seni. Bu şehirde attığım her adımda bastığım zemin kadar hissettim varlığını derinlerde bir yerde. ve seni sevdiğim her nokta, maziye gömmeye çalıştığım adını çıkartıp koydu önüme, yüzleşmek zorunda kaldım; kimi zaman yokluğunla, kimi zaman da.. neyse. sonrasında bir erkeğin öpmeye kıyamayacak kadar çok sevdiği biri için "hayatımın aşkı" demesini yanlış görmemeye başladım, kabullendim. yoktun, ama bu hayatımın aşkı olduğun gerçeğine gölge düşüremezdi. seni benim kadar sevemeyecek biri ile mutlu olmayı becerebilir misin bilmiyorum, ama inan ben daima mutlu olmanı isterim. Çünkü ben en çok seni seviyorum ve seni en çok ben seviyorum."

evden çıktık, yine dünki semte gittik kuzenimle beraber, kızlar da bizi orda bekliyolar. batıkanın sevgilisinin adı yağmur. yağmurdan bahsedeyim, esmer, mavi gözlü, yüzünden kurnazlık akan, açık giyinmeyi seven, dikkat çekmekten hoşlanan bi kız. yağmurun arkadaşı da berfin, berfinden bahsedeyim. yağmura nazaran daha açık tenli, siyah saçlı saçları omuzlarında, balık etli, kocaman göğüsleri olan bi hatun. geldiler, selamlaştık daha sonra ben ve berfin yanlarından ayrıldık. batıkan kızı oyalarken biz de berfinle beraber mekanı ve pastayı falan ayarlıcaz. girdik bi mekana, adamı zaten tanıyolar adam direk oo berfin hanım dedi kıza yavşadı orda ayak üstü, sonra pastayı ayarlamaya gittik, onu da hallettikten sonra çağırdık bunları. ben berfine yanlıcam ama nasıl yapıcam bi türlü karar veremedim atağa geçemedikçe de geriliyorum beyler. oturuyoruz sohbet falan ediyoruz işte batıkanla yağmur ayrı şehirlerdeyken olan muhabbetlerden bahsediyo falan. çat. berfin tam bacakarasının az daha yan kısmına pasta döktü. of yaaa dedi, noldu dedik, pasta döküldü dedi. ıslak mendil var veriyim mi dedim, çok iyi olur dedi gülümsedi, verdim. siliyo ama yalandan siliyo yani of pf ediyo silerken, noldu dedim, çıkmıyo lekesi dedi, yardım ediyim mi dedim. olur dedi, aldım mendili, bacağına dokundum başparmağımla da dıbının oraya bastırıyorum. bastıra bastıra siliyorum, silerken de elimle başparmağıma çarpıp yokluyorum, huylandı biraz sonra tamam yeterli sanırım dedi, tamam dedim teşekkür etti, rica ettim.. daha sonra masaya alkol istedik beyler, tekila shottu yanlış hatırlamıyosam, bunlar hızlı hızlı içti zaten dışarda hava sıcak, çarpacak bunları belli. ses etmedik.

sinemaya gidelim dediler, tamam dedik. bunlar dışarı çıktı, çarpıldılar. kahkaha atmalar, yan yan yürümeler başladı.
dolayısıyla ben berfini batıkan da yağmuru tutmaya çalışıyoruz. herkes bize bakıyor aq.

geldik sinemaya, buz devri 2 ya da 3 tam hatırlamıyorum o sene hangisi vardı. buna girelim dediler, tamam dedik. batıkanla yağmur yine bi yere kayboldu, kız merdivene oturdu. ben de oturdum yanına, ellerini avuçlarının arasına alıp eğiliyo falan, ben diyorum bak nefes al, öyle yüzünü kapatma falan, amacım yüzünü açığa çıkarıp öpmek aq. bi iki yanaştım, baktım istemiyo eeh dedim amk senle mi uğraşcam, ben de kendi kafamda hareket etmeye başladım. batıkanla yağmur geldi, alt kata indik bekleme salonunun oraya. görevli geldi, dedi bu kız iyi görünmüyo hasta mı falan? biraz içki içti de o yüzden böyle dedik, bu şekilde sinemaya girmeyin o halde, kızı ayıltın dedi. çıkmak zorunda kaldık sinemadan..