Gerçek yaşanmış korkunç bir hikaye 6

Uykudan uyandığımda saat öğlen 11 gibiydi annem günlük işleriyle uğraşıyordu babam dışarıya çıkmıştı hiç bir şey yokmuş gibi davranıyorlardı hayatlarına normal bir aileymiş gibi devam etmek istiyorlardı. Annem beni görünce birşey belli etmeden " günaydın oğlum " dedi " günaydın anne " diyip oturma odasına geçtim ve televizyon izlemeye başladım kafamı dağıtmak birazda olsa rahatlamak istiyordum.

Günlerdir dışarıya çıkmamıştım. Dışarıya çıkmak için hazırlanıp çıkıyordum ki annem seslendi " oğlum beni bekle bende komşulara gidicem " evde tek kalmaya korkuyordu belliki ama söyleyemiyordu.

Gidip dışarıda biraz dolaştım kafa dağıtmaya çalıştım bu bana iyi gelmişti. Eve döndüğümde karanlık çökmüştü merdivenleri çıkmaya başladım hızlı hızlı çünkü yaşadıklarım aklıma gelince korkuyordum bir an önce eve varmak istiyordum. Anahtarımla kapıyı açtım annem eve dönmüştü mutfakta oyalanıyordu girdiğimde " anne nasılsın " diye sordum ama annem sadece bana bakıp gülümseyerek kafasını salladı sadece iyiyim anlamında.

Rahatlamıştım evde problem yoktu oturma odasına geçtim televizyon izliyordum annem bir kaç kere odaya girip çıktı odaya girip çıktığında ise bana tuhaf tuhaf bakıyordu. Anlam verememiştim hala o piskolojiyi ve korkuyu atlatamadı herhalde dedim.

Bir süre televizyon izlemeye devam ettim ancak annemden ses çıkmıyordu bir iki seslendim annem cevap vermiyordu mutfağa baktım annem yok odalara tek tek bakmaya başladım korktum birşeyimi oldu diye o esnada evin kapısı açıldı baktığımda annem babam gelenler çok şaşırdım anneme " anne sen evde deyilmiydin " diye sordum annem bana " yok oğlum komşulardaydım baban beni aldı bir yere uğrayıp geldik " vücudum kas katı kesildi o esnada babam " birşeyimi oldu " diye sordu " yok " diye geçiştirdim.

Evde olan ve odaya girip çıkan annem deilmiş allahım kafayı yiyecem diyordum artık herşeye şüpheyle yaklaşıyordum. Saat gece 12 gibi çok kötü uyku bastırmıştı beni ama uyumak istemiyordum pigibolojikmen çökmüştüm uyumak istemiyordum.

1 saat daha dayana bilmişimdir uykuya sonradan uykuya daldım rüya görüyorum koltukta uyuyorum kendime bakıyorum karşıdaki koltuktan kapıdan içeriye elinde kegib baş olan uzun boylu biri uyuyan bedenime bakarak yanıma yaklaşıodu bedenimin hemen baş uçunda durdu karşıdan bedenimi izliyordum sadece ağlıyordum gözlerimden yaşlar geliyodu çocuk gibi hüngür hüngür ağlıyordum birden oturduğum koltukta hemen yanımda sesler gelmeye başladı baktığım için binlerce kez pişman oldum 2 tane küçük boylu olan yanımda oturmuş bana bakıyordular

o korkuyla uyanıp kendimi sokağa attım gitmek istemiyordum artık eve saat 4 e geliyordu sokaklarda dolaşmaya korkuyordum heryer karanlıktı önümden sağımdan solumdan hızlıca geçen gölgeler görüyordum arkamdan taş atıp gülme sesleri geliyordu çok korkmuştum bir yere sığınmak istiyordum ama eve asla dönmek istemiyordum yakınımızda hastane vardı gidip acilinde sabaha kadar oturdum.

insanlar artık bana tuhaf tuhaf bakıyorlardı çünkü pijama vardı üzerimde insanlar hastası vardır diye düşündü herhal ancak hemşireler geçen saatlerden sonra soranım olmadığını görünce tuhaf tuhaf bakıp aralarında konuşuyordular bu benim çok da umrumda değildi çünkü oraya gitmek bana iyi gelmişti ve rahatlatmıştı. Devamı için sağlam Beğeni ve rez.