gerçek bir üniversite aşkı hikayesi

@67 kesin liseli hem namazların hepsini kıl hemde ilk iş osbir çekmek memelere züte bakmak lan sen nasıl havalı olucan bi kere züt

ayraçççççççççççç

evet akşama koyacak çocuğu hazırlanın beyler

devam bin iyi gidiyosun

Seni sevdim panpa , devam takipteyim

hadi panpa devam et ya dizi izler gibi seni izliyoruz burda bin

hadi devam et artık

syf4 rsrvd

Yalanına sokuyum gel bi şaplagı hakettin:
http://9999oooo.mybrute.com

Panpa nerdesinn

seni dinler bu genç

bide burdan rizörvd

hadi amk işimiz gucumuz var bin

Hadi la nerde kaldın amk

bu seferlik de yazıyorum, bunda sonra başlıkaltı usûlü yazacağım amk. o kadar dil döktük, bir kişi bahsetmiş amk. o panpam da sağğ olsun. devam;

yanın uzandım, bir kolumla sıkıca sardım, burnumu saçlarına yasladım ve koklayarak derin bir uykuya daldık.

Sabah kalktığımda kalbim yerinden fırlayacak gibiydi. Etrafa baktım ayakkabı, çanta vs görmek için. Hemen yataktan fırlayıp pantolonumu giydim ve ses çıkarmamaya da gayret ederek fulden’i aramaya başladım. Kalbim yerinde duramıyordu. Ellerim ayaklarım birbirlerine dolanıyor gibiydi. Kapı üstümüze kilitliydi, bir yere gidemezdi. Yan tarafta bizim elemanlar vardı, yanımdan ayrılmazdı. Birden montunun kolunu gördüm bir sıranın kenarından sarkan. Gittim hemen yanına, evet onun kazağıydı bu. Aldım elime, mis gibi kokuyordu. Ama onun dışında bir şey görememiştim fulden’e dair. Derken bir kilit sesi duydum, fulden sessizce lavabodan çıkıyordu. makyaj malzemelerini de çantaya yerleştirmeye çalışıyordu. Hanımefendi Sabahın köründe makyaj yapmıştı. Allahım bu nasıl bir güzellikti. Nasıl bir kadınsılıktı ve bana şu iki dakikada yaşattığı da neyin nesiydi…

Ben ki, birlikte olduğum herhangi bir kız uykuya dalar dalmaz başka bir yatağa geçen umarsız adam… fulden yok diye tansiyonum tavan yapınca kendime şaşırmadım, kendimden korkmadım değil.

Göz göze gelince mükemmel bir gülümsemeyle “günaydın” dedi. Günaydın fulden, dedim. Usulca yanına gittim. Yarı utangaç yarı davetkâr bir bakış attı bana. Ne kadar güzelsin, dememek için zor tutuyordum kendimi. Hiçbir şey de demedim. Yavaşça ellerimi beline atıp o izin verdikçe kendime doğru çektim. ilk sabah öpüşmemizi de orada, bir kafenin lavabosunun önünde yaşadık.

Fulden’le yerimize geçtik. Tam tekmil giyindik. Sonra yurttan arkadaşımı uyandırdım. Diğer eleman ortalıkta yoktu. Nerede olduğunu sordum, terasa çıkmıştır o, dedi. O da giyindi ve hep beraber terasa çıktık. Adam her yeri iş gününe hazır hâle getirmiş ve bize simitli, poğaçalı, peynirli, domatesli bir kahvaltı hazırlamıştı. Bizi görünce, “oo günaydın. Çay birazdan olur. Gelin.” Dedi. Bir sürü şaka gerçekleşiyor gibiydi. Bir gece önce Konya sokaklarında zütü kaptıracağız diye korkarken şimdi bir arkadaşın arkadaşı bize kahvaltı hazırlıyordu. Allah her zaman hayırlı insanlarla karşılaştırsın. Çıkarcı olmamaları kaydıyla…

O günden sonra artık birbirimize bağlanmaya başlamıştık. Mesajlaşma trafiği tipik üniversiteli modunda seyretmeye başlamış, bir süre sonra ise mesaj gelmediğinde trip atmalara dönüşmüştü.

Her gün görüşmek istiyordum ama her gün görüşmüyorduk. Çünkü istemiyordum. ilk 10 dakika baskı yapıp 80 dakika baskı yemek istemiyordum. Biraz umarsız görünmek en iyisiydi. Ama mesajlaştıkça iyice bağlanmaya başlamıştık.

Şimdi biraz geçiyorum, bir sürü ayrıntıdan sonra bir gün, yurtta kafayı yiyen ben, o akşam aradığım ve arkadaşıyla bana yardıma gelen arkadaşın odasına gittim. Bir iki muhabetten sonra, eve çıkalım, dedim. Çok istiyorum ama nasıl yaparız, nasıl ederiz? idare edebilir miyiz, falan diye tedirgin davrandı. Tamam düşünelim bir iki gün dedim. Sonra o akşam fulden’i bu durumdan haberdar ettim. Kabul etmezse ne yapacaksın, dedi. Biraz daha sabrederim, birini bulmaya çalışırım, dedim. Yurt köşelerinde sürünmeye devam mı edeceksin, park köşelerinde mi buluşacağız, dedi.

Sinirlerim tepeme fırlamıştı bu söz karşısında, çok ağırıma gitmişti. Ani hırçınlığımla, öyle olsu fulden. O eve çıkacağım ama sırf kendim için, senin için değil, dedim. Hayır zaten tek derdim eve çıkmaktı ama bu söz karşısında fıttırmıştım. Arkadaşın yanına gittim koşa koşa, birader ben çıkıyorum. Ne olursa olsun. Gerekirse her gün makarna yerim ama evimde huzurlu uyurum. Geliyorsan gel, dedim. bu atardan sonra çocuk da kabul etti. Ertesi gün ev aramaya başladık. Üç gün sonra bir eve denk geldik ama ev sahibesi peşin peşin kız arkadaş istemiyorum asla, dedi. Ben de en mülayim sıfatımla, teyzeciğim bahsettiğin türde bir şey olmayacak. Ama sınıf arkadaşlarım falan gelebilir. Bundan da senin haberin olur. Ödevler, dersler yüzünden gelmek zorundalar çünkü herkesin grubu var. Bunu yapmak zorundayız zaten ama senin endişe ettiğin şey olmayacak, diye ikna ettim teyzeyi. Ayrıca konuşmamızda nabza göre verdiğim şerbet de tutmuştu.

Evi tuttuk. Ertesi gün de oğluyla kontratlar imzalandı falan. O gün eve gittim, yapılması geren her şeyi, elektrik su vs not aldım. Anahtarı da aldım ve gidecekken aklıma bir şey geldi. Ev sahibemize “teyzeciğim, sizde fazladan yatak battaniye falan vardır. Ben şimdi daha evi düzeceğim. O zamana kadar bana idarelik bir şeyler verseniz hazır gelmişken, dedim. Teyzeciğim kıyamadı ki hakkını asla unutmam. Bana çok iyiliği dokundu Allah ondan razı olsun. Gel bakalım dedi ve bir yorgan, 6-7 tane battaniye, 2 de yastık verdi en temizlerinden. Hepsini alıp temiz gazete kağıtlarının üstüne koydum. Sonra da çarşıya işleri halletmeye gittim. Arkadaş da eşya işleriyle ilgileniyordu.