Panpalar, küfürsüz ve hakaretsiz bir başlık açtığımı varsayıyorum.
Sadece okuyun, müslümanlar fikriniz bence değişecek.

Konu palavra olduğu zaman, ama büyük çaplı, birinci lig palavra olduğu zaman; tüm zamanların en büyük yalan vaatler ve abartılmış iddialarının kaynağı olan din’in önünde huşu ile durmalısınız. Başka şeyle kıyas kabul etmez. Din, anlatılmış en büyük palavradır. Düşünün bir; Din insanları gökyüzünde görünmez ama yaptığınız her şeyi günün her saniyesi izleyen bir adamın yaşadığına ikna etmiş. Bu görünmez adamın yapmanızı istemediği 10 maddelik bir de listesi var. Eğer bu 10 şeyden birini yaparsanız, sizi sonsuza dek göndereceği ateş ve dumanla dolu, acı ve işkenceyle dolu özel bir yeri var!
Ama sizi seviyor! Sizi seviyor ve paraya ihtiyacı var! Her zaman paraya ihtiyacı var. Çok güçlü, çok mükemmel, her şeyi biliyor, çok bilge ama bir şekilde para idare etmeyi beceremiyor! Din milyarlarca dolar topluyor, hiç vergi ödemiyor ve sürekli daha fazlasına ihtiyaç duyuyor. Alın size iyi bir palavra hikayesi. Kutsal palavra adına!
Ama bir şeyi bilmenizi istiyorum, ve bu konuda dürüstüm. Bilmenizi istiyorum ki konu Tanrı’ya geldiği vakit, gerçekten ama gerçekten denedim. Bizi kendi görünümünde yaratan, bizi çok seven, bizi koruyup kollayan bir tanrının var olduğuna inanmayı denedim. Buna inanmayı gerçekten denedim, ama size söylemem lazım, yaşlandıkça ve etrafınızda olan bitene baktıkça şunu farkediyorsunuz: bişeyler sıçmış durumda.
Burada bir problem var. Savaş, hastalık, ölüm, yıkım, açlık, kirlilik, yoksulluk, işkence, suç, çürümüşlük ve Ice Capades gösterisi. Burada gerçekten yolunda gitmeyen bir şeyler var. Bu iyi kotarılmış bir iş değil. Eğer Tanrı’nın yapabileceğinin en iyisi bu ise, hiç etkilenmedim. Bunun gibi sonuçlar mükemmel bir varlığın özgeçmişine yakışmıyor. Bu sonuçlar kötü tavırları olan sözleşmeli bir ofis çalışanından beklenecek sonuçlar. Aramızda kalsın ama adam gibi yönetilen bir evrende bu adam çoktan kapı önüne konurdu. Bu arada, “bu adam” derken “adam” dememin sebebi, (etrafımdaki sonuçlara bakarak) Tanrı varsa erkek olduğuna inanmam.
Hiç bir kadın işleri bu denli batırmaz ve batıramaz. Eğer bir Tanrı varsa, bir çok makul insan onun yetersiz olduğunda ya da en azından umursamadığında hemfikirdir. Evrende olan bitenin Tanrı’nın umrunda olmaması, ki sevdiğim bir özelliktir,bu kötü sonuçların çoğunu açıklar. Böylece tüm bu hayatın ürkütücü ama yetersiz bir baba figürünün elinde olduğuna körlemesine ve amaçsızca ve akılsızca inanan dindar bir robot olmaktansa etrafıma bakıp tapabileceğim başka bir şey aradım. Gerçekten güvenebileceğim bir şeye.
Ve anında Güneşi buldum. Bir anda oldu. Bir gecede bir “güneşetapan”a dönüştüm. Aslında bir gecede değil, çünkü geceleyin Güneşi göremiyoruz ama sabah ilk iş bir güneşetapan oldum. Bir kaç sebebim var. ilk önce Güneşi görebiliyorum tamam mı? Adını anabileceğim bir kaç başka tanrının aksine gerçekten Güneşi görebiliyorum. Bu da benim için önemli. Eğer bir şeyi görebiliyorsam, bilemiyorum, ama sanki inanılırlığa faydası var gibi geliyor. Her gün güneşi görebiliyorum, bana ihtiyacım olan her şeyi veriyor : sıcaklık, aydınlık, yiyecek, parktaki çiçekler, göldeki yansımalar, arada bir cilt kanseri ama hey – en azından çarmıha gerilmeler ve sırf bizimle aynı fikirde değiller diye insan yakmalar yok!
Güneşe tapmak epey basit. Gizem yok, mucize yok, şaşaa yok, kimse para istemiyor, öğrenilecek şarkılar yok ve haftada bir toplanıp kıyafetlerimizi kıyasladığımız özel bir binamız yok. Ve Güneşle ilgili en güzel şey asla sizin “kıymetsiz” olduğunuzu söylemiyor. Kurtarılmam gereken kötü bir insan olduğumu söylemiyor. Kötü tek bir kelime etmiş değil. Bana iyi davranıyor. Böylece ben de Güneş’e tapıyorum. Ama Güneş’e dua etmiyorum. Niye biliyor musunuz? Dostluğumuzdan yararlanmak istemiyorum. Kibar bir davranış değil.
insanların Tanrı’ya genellikle kaba davrandıklarını düşünmüşümdür. Her gün trilyonlarca trilyonlarca dua. Her gün bir tür iltimas istemek, iltimas pazarlığı yapmak, yalvarmak. Bunu yap, bana bunu ver, yeni bir arabaya ihtiyacım var, daha iyi bir iş istiyorum. Ve bu duaların çoğu da pazar günü ediliyor – tatil gününde! Bu hoş değil. Bir dosta böyle davranılmaz.
Ama insanlar dua ederler ve çok değişik şeyler için dua ederler. Kızkardeşinizin kasığından ameliyat olması gerekiyordur, erkek kardeşiniz alış veriş merkezinde dışkıladığı için tutuklanmıştır. Ama en çok da mahalledeki markette çalışan ciksi kızıl saçlıyı becermek istiyorsunuzdur. Göz bandı ve tahta bir bacağı olandan bahsediyorum. Bunun için dua edebilir misiniz? Bence etmeniz gerekir. Benim için hava hoş, istediğiniz şey için dua edebilirsiniz. istediğiniz şey için dua edin ama peki ilahi Plan ne olacak?
Hatırlıyor musunuz? Çok uzun zaman önce Tanrı ilahi Plan’ı yarattı. Epey düşündü, bunun iyi bir plan olduğuna karar verdi ve uygulamaya koydu. VE milyarlarca senedir ilahi plan gayet güzel işliyor. Sonra da siz geliyorsunuz, ve dua ederek bir istekte bulunuyorsunuz. Varsayalım istediğiniz şey ilahi planın bir parçası değil. Ne yapmasını istiyorsunuz?
Planını değiştirsin mi? Sadece sizin için? Bu biraz küstahça değil mi? ilahi bir plandan bahsediyoruz. Ucuz bir dua kitabı kapan her salak gelip planınızın içine edebilecekse Tanrı olmanın ne anlamı var ki?