Her zaman olduğu gibi dimi . Konu aşk ise , konu sevda ise , konu güzel şeyler ise biz kaybederiz. Bizim olayimiz bu ...

Sivilcelerim hafiften çıkıyor , lise 2ye geçmişim , içimde okula dair en ufak bir korku yok . Derslerde çok başarılıyım . Hafif uzun denecek bir boyda , yakışıklı olduğum düşünülen bir gencim . Benim adım Çağatay arkadaşlar . Bu gece sizi farklı diyarlara zütürmek istiyorum , şuan ne garip dimi olmadığım biri ağzından kendimi size tanıtıyorum ve sizinde ilginizi çekebilecek birşeyler yazacağımı düşünüyorum .

Her liselinin sevdası vardır . Hani o en önde oturan tek derdi ders olduğunu sanan inek öğrenciden tutta , en arkada yatan , kimseyle konuşmayan asosyal arkadaşa kadar . Herkes sever . Sevmek Hoş şeydir .

Ama herkes sevilmez arkadaşlar , ve kimse de sevilmeyen tipleri hatırlamaz . Kendinize sormalısınız , beni seven var mı? Sevdiğim biri var mı ...

Sevgi kavramı o dönemlerde benim için bir safsatadan ibaretti . Hakkında düşünmezdim bile . Ama gün geliyor , en büyük yanlışlarınızı yapacağınızı bile bile hata yapıyorsunuz veya yapıyoruz . insan evladıyız sonuçta . Sevgi güzel şey ...

Var tabi bizimde sevdiğimiz . Ama kendi standartlarımızda , hoş , tatlı , naif biri . ismi Eylül. Aynı Eylül ayı gibi eylül. Dökülen yapraklar kadar kahverengi saçları , gökyüzünün haşin görüntüsü kadar mavi gözleri . Hayallerimin kızı ...

3-5 REZE DEVAM ...

Eylül işte anlattığım gibi . Gözümde melekten farksız . O zamanlar sınıfta bir çocuk var çok imrendiğim . Hani böyle olur ya hep lise zamanlarında yakışıklı , ortamı olan çocuklara imrenilir . Aynen işte o hesap . Can çocuğun ismi . Bizim eylül de cana aşık . Anliyacaginiz ben ona o Can'a .

Eee yani Can gibi biri dururken beni sevmesini beklemiyordum zaten ondan . Can ise Eylül'ü sevmiyordu . Bu senaryolar her zaman olmuştur . Seni seveni sen sevmezsin , sevdiğin seni sevmez . Klışe klişe olaylar işte .

O zamanlar hiç kimsem yok . Sadece kendi kendime yetiyorum . Annem ve babamla iyi geçiniyoruz ama . Öyle asla annesinden babasından nefret eden liseli denyolardan olmadım . Annem ve babam tek arkadaşlarım ve tek varlıklarımdı ...

Sevgililer günüydü o gün . 14 Şubat akşamı . Annem , ben ve babam yemeğe çıkmıştık . Etrafa baktığımda 3 kişi olan tek masa bizimkisi idi. Üzüldüm o an . Bir parazittim belki de.

Çok gaza geldim o gün . Akşamı eve gittiğimde Facebook a girdim . Baktığımda Eylül'de online idi . Bir nefes içime çektim ve nefesi verene kadar içimde ne varsa döktüm oraya . Ondan sonra 1 nefes daha çektim ve bastım enter tuşuna .

Ne yaptım , ne ettim diye düşünürken . Eylül mesajı gördü . Sanırım okuyordu . Sonra yazdı . "Çağatay , konuşalım mı biraz " yazmıştı . Ulan ne büyük mutluluktu be bu . Konuşalım demişti . Bana ...