ben artık ünv kazanma işini bi standarta bağlamıştım.

son girdiğim sınav da 90 soru sözel 90 mat sormuşlardı rekor süre de tamamlar olmuştum.

dile kolay 30 bine yakın soru cevapladım onca yılda. artık başlığından ne olduğunu anlıyorudm.

90 sözel sorusunu 36 dk tek yanlış yapmadan bitiriyordum. öncesinde de tm1 öğrencileri standart yarı süresinde bitirirdi ama bu iyi bi skordu. neyse bunu niye anlattıysam

girdik yine istanbul iletişime geldim.

artık 2000-2001 dönemi kaydı açılmıştı.

dedim kimseyi kaşımıcam zira okulun neredeseyse tamamı tikkocu yada solcu.

devam edeyim dedim.

akşam nevizadeye gittik kayıttan sonra yada 2 gün sonra.

eski okuldan arkadaşlarla hayırlı olsun muhabbetine.

arkadaşın kız arkadasının kız arkadaşını tinerciler kovalıyormuş

siz oturun ben alır gelirim dedi çocuk masa da kızla yalnız kalmak olmaz bende gelim dedim

getirdik kızı neyse bara zütürdük sonra sabaha karşı o ara dolmabahçe şekil mekan bize de viski servisi var gittik orada içek diye.

sonra ben hava olsun diye gittim garajdan pederin arabasını aldım geldim

o yıllarda da türk kızı paraya arabaya veriyordu

3 saat sonra artık sevgilim vardı

mavi gözlü esmer garip bir kız.

ben ne bileyim hayatımı bu kız gibecek.

ne vatan sevdası kaldı bende ne şirket ne okul.

2 ay içinde kimseyi sevmediğim kadar sevecek aynı kızı 14 ay sonra da gömecektim.

hemde öyle güzel bir ölüm de değil bildiğim uyuşturucu etkisi.

neyse...

ben tez zaman da gitmeye karar verdim.

istanbul bana dar geliyor sokaklar yürünmüyor.

yaşayamıyorum.

baba zaten o karı yüzünden gibtir çekmiş

telefonlarımı bile açmıyor

intahar ettim geçmiş olsun bile demediydi.

rahmetli hep zor adamdı.

neyse bir ilan gördüm libya da işci aranıyor diye.

dedim bu cocuk gider okuldan yazı aldım

ilk önce libyaya sonra ırağa sonra istanbula sonra arapça ingilzice biliyorum diye

kolpalayıp sözde fotocu olarak tekrar ırga ki bu savaş zamanına gelir

oradan istanbul rusya takribi 5 sene gezdim.

okul mu ne oldu.

suat hoca vardı. idare ediyordu beni

hayatımda görüp gördügüm en kral öğretmendir suat gezgin.

az daha gezip içtikten sonra

benim epey bir esrar ot sakız kültürüm olmuştu.

eee baba da emekli olmuş wiende bir mağaza açmış kardeşler falan oraya gitmişti.

dedim bende gidim.

gitmemin sebebi de bir gün kullandığım maddenin tribinden kurtulamadım. ağır geldi doktor bi sözlüm var o ara acile zütürdü geri getirdiler beni

neyse anamla babamla konuştu dedi biz evlenecez şöyle böyle

onlar da gel dediler gittim

bir mağaza verdiler . güzel şekilde ama arkadaş fanusta gibiyim.

vitririn arkasında güzelde sokakta yaşanmıyor

karılar güzel de içinde insan bulunmuyor

ufak bir hikaye ile başlıyayım yer ve konum belirterek.

ne yalan söyliyim ben maddi olarak zor bir gençlik geçirmedim. rahmetli babam diplomattı ama zenginliği babasından kalmıştı. yani memur maaşı ile olabilecek hayattan fazlası vardı.

baba sözü geçen bir adam dı ben de fazlası ile rahat bir çocuktum. 17 yaşındayken kendimi mafya sanıyordum :()=) cocukluk işte neyse gün geldi ben lise ikide galatasaraydan uzaklaştırma aldım. babam ne takun varsa ye dedi. o gün ilk defa kendimi yalnız hissettim. arkamda duran kimse olmayınca da bir hafta sonra tastiknağmemi verdiler.
hayatım da ilk tokadı orada yedim. ama iyi de oldu bu bana ..


allah inancını otutturamamış serseri bi tip olarak şehremini anadolu lisesine geldim.

tabi ben fatihi bilmiyorum. nedir ne değildir. ipini koparmış geziyorum. sağlık müdürü falan tanıdık var rapor yazdıırıp zütürüyorum.

bir gün camiye girdim. her şeye meraklı olduğum bir zaman . kücük bir mescit. ne oluyor lan burada diye. amcanın biri geldi bana namaz nasıl kılınır anlatmaya başladı.

amca biliyorum diyorum anlatıyor. amca da 70 falan.

sonra o adam namazdan sonra kafamı sardı. dedim dert anlatayım. amca dedim ben aşığım ne yapacaz dedim. her şeyi biliyorsun.

o amca anlatmıştı bana ilk defa. istediklerin nasıl alınır.

60 gün efsanesi o amca ile başladı.

sonra o lise den atılan cocuk gitti. ben tastiknağme ile girdiğim liseden 97 yılında lise birincisi olarak çıktım.

o kızla da sevgili olmuştuk üstelik. okul birinciliği kontenjanı diye bir şey vardı artık o da elimdeydi.

evin çatı katında ingilizce calısıp kıza mektuplar yazıyordum. öys diye bir şey var

neyse uzatmayalım ben sınava girdim. ilk 100 de idim sınav sonucunda

tam konum belirtmiyorum ifşa olmyalım diye.

o zamanlar tercihler önceden veriliyordu bende kibir gurur onur tavan yaptıgı için tek tercih yapmıştım.

6 kişilik kontenjana giremedim. aklım durdu.

yani 1. kontenjanından başka bir lise birincisi geriye kalan 5 kişide benden daha iyi olan 50 kişinin tercihi olmuştu.

ek kontenjandan siyasala girdim.

ve cehenneme hoş geldin partisi o gün başladı.

ben anlatmak istiyorum. yaşadıklarımı iyileri ile kötüleri ile hayat diyebileceğim bir zaman dilimi..

anlatmak istiyorum merak edersiniz. diye..

ben sizin geleceğinizim. gelmek istediğiniz yer benim.

çok enaniyetli bir giriş oldu ama böyle...

baştan sona doğru mu gitsem sondan başa doğru mu gitsem bilemiyorum.

hemen özet geçip ufak ufak ne yapmanız gerek onu anlatmak istiyorum..

şuan bu satırları bir kaç saat sonra işe çıkmak üzere kaleme alıyorum.

iyi bir şirketin iyi bir yöneticisiyim. sahibiyim demek hoşuma gitmedi.

ist siyasal ist hukuk ve istanbul iletişim okudum iletişimi ve hukuk fakultesini bitirdim.

bi kaç dil öğrenmek zorunda kaldım

4 ayrı ülke de onlarca defa nezarete 3 defa ceza evine girdim.

iki defa vuruldum kesici aletle yaralanma sayım epey var.

25 yaşıma geldiğimde 136 dikiş yaram vardı.

bir kısmı intaharımdan kalma

dileyene capsler atarım.

24 yaşında aşık olduğum kızı gömdüm bundan iki sene sonra manisalı cocuklar davasından yargılanan bu yüzden iltica eden mahirimi gömdüm.

sonra bi şekilde yaşadım. savaş bölgelerinde avrupanın göbeğinde amerika da nereye gitsem olmadı yarım kalmışlık vardı. sonra baban ölüyor gel dediler.

gittim . 3 ay sonra da babam öldü.

sözlükte 10 kadar nick kullandım hepsi ile farklı bir karakter canlandırdım kimi depresif kimi kumarbaz kimi gezgin.

hep yalan sandılar ben aslında yalanmış gibi anlatıp doğruyu söylerdim.



şimdi gelelim size...

bunca şeyden sonra şunu gördüm.

• **bu hayatta bazı şeylere karşı silahlanmalısınız.

bunu anlatacam.. huur cocuklarına karşı ne yapmalı

acılara karşı nasıl hazırlıklı olmalı

başına bela almamak için ne demeli anlatacam konu uzun.

2. başarının bir formülü var çalışmak* akıl * sabır

bunların sonucunda bin üzerinden bir değeriniz olacaktır.

rakamlardan biri sıfır olursa başarınız sıfırdır.

bu dünyadaki en kudretli rakam sıfırdır.

yanında ki rakamı umursamaz neyle çarparsan kendine eşitler.

sıfıra inme gayretiniz olsun. hep kazanırsınız.

bu yazının sonunda dediğimi yapın size söz veriyorum 60 gün sonra ne istiyorsanız o sizindir.

bildiğim tüm değerlerin üstüne yemin ederim. sadece 60 gün.

hayatta başarmak kolay kaybetmenin acısını yaşadıysan eğer.

edit: yukarda saydıklarımdan neyi merak ederseniz onu da yazarım sıkıntı değil belirtin yeter