gençler ortalık biraz daha sakinleşsin

okuyanda kalmadı hadi bende gibtirip gidip bira alıyım. Okuyanlara iyi geceler

vay panpa...

allah rahmet eylesin.

http://fizy.com/#s/1cdn60

dinleyen varsa 7 aydır yaşadıklarımıda anlatırım. daha cenazede var amk. iyi dolmuşum ne zamandır amk

devam edeyim ben neyse

gece evde yas havası hakim, bütün akrabalar evde. Ben çatıda oturdum sigara içiyorum. Kimseyle konuşmuyorum, kimseyle temas kurmuyorum. Ertan diye bi çocuk vardı o geldi yanıma, annem söyledi heralde çatıda olduğumu. Abi nasılsın dedi. Abi dediğinde doğmamış çocuklarımın üzerine nükleer bomba attı huur çocuğu. Bana bundan sonra abi deme, adım selim dedim. Sustu, nereye kadar böyle kendini harap edeceksin dedi. O an onu o çatıdan atmak geldi içimden. Lan en yakın arkadaşın ölmüş huur çocuğu, katii benim. Nasıl bu kadar soğukkanlı olabiliyosun ya sen ? Senin arkadaş sevgini gibiyim dedim. Kendine bu kadar haksızlık etme dedi, seni aşşağı atmamam için bişey söyle bana dedim, kaybetçek bişeyim kalmadı senide kaybederim dedim. Gitti. Yine yalnızdım, hayatımın sonuna kadar kendimi hapsettiğim yalnızlık sardı yine etrafımı. Artık yarını bekleyecektim, bütün gece çatıda oturdum. Hiç uyumadım. Güneşin doğuşunu gördüğüm an odama döndüm. Defnedilecekti artık cenaze, son bi kaç saatimizdi yani

vay panpa neler yaşamışsın amk valla her entry'nde çok üzüldüm ya. allah sabır versin reyiz.

ne denir amk boyle durumlarda bilmiyorum ki. panpa olmuşla ölmüşe çare yok derdi dedem.

huur çocuğu bunu insan okuyacak

@27 hem oldu hem öldü, çare yok o yüzden yüzleşemiyorum. 7 aydır anam gibiliyo, sözlük bile zevk vermiyo bazen amk

@28 okuma huur çocuğu oku diye yalvardık sanki amk

baktım çok dramatik bir hikayeye benziyor okumadım. allah yardımcın olsun

@31 eyvallah genede, daha devam edeceğim ama bu gece değil yeteri kadar yorulmuşum zaten

offf.. allah sabır versin reyiz

gece biraz ilerlesin kafam biraz daha dönmeye başlasın yazmaya devam edeceğim. Bu kadarla kalmadı, 3 ayda 300 yıl yaşlandım, 300 bin kere öldüm resmen, 7 aydırda hayatımın pişmanlığıyla boğuşuyorum. Ama açılmak için erken

artık başlama zamanı, yavaş yavaş yazalım. Bu gece 1 ay yaşadıklarımı yazarım heralde. ilk bi ay

Cenazenin kaldırılacağı gün geldi çattı, yani saatler aktı gitti. Bütün gece uyumadım, akreple yelkovanın yarışını izledim. Çok ironikti, tavşanla kaplumbağanın yarışı gibiydi. bazen selmanla böyle oturup hiç konuşmadan duvara bakardık saatlerce, o geldi aklıma o an, selman yoksa, tek başımayken duvara bakmanın anlamıda yoktu ama genede boş boş durdum öyle. serkan bi iki saat oturduktan sonra sıkıldım hadi gidip bira alalım derdi. saat 4 gibiydi hatta 4ü10 geçiyodu. çıktım evden bira alıyım bari kafam dağılır belki daha sağlıklı düşünürüm dedim. bütün tekeller kapanmıştı. bi benzinliğe çektim girdim markete, baktım bira yok sordum hayırdır diye, dedi artık benzinlikte bira satılmıyo. Yasak kardeşim dedi. o an bi daha yıkıldım ama toparlanmam zor olmadı. eskisi gibi olamazdım tabi ama, 10 dakika öncesine dönebildim en azından. eve geldim. gene oturup boş boş saati izledim. saat 8 gibi uyandı annem. Sen daha yatmadın mı dedi, hayır yatmadım daha demeye yeltendim, annem cevap fırsatı bırakmadan, bende olsam bende uyuyamazdım. kolay değil altından kalkmak dedi. geldi sarılıp ağlamaya başladı. öyle bi hale geldim ki annem ağlamaya başlayınca, enkaz altında 6 ay bekleyip açlıktan ölmek üzereyken kurtarılmışlar gibiydim. çıkartıldığında eline verilen sandaviçi 3 saniyede bitirebilecek gibi, içimdeki acıyı göz yaşlarımla dışarıya atmaya çalıştım. o an öyle bi ağlamaya başladım ki, annem beni sakinleştirmeye çalışıyordu bu sefer. tamam ağlama, artık yapabilecek bişeyin yok. sakın kendini suçlama diyodu ama o bile beni suçlarken ben nasıl suçlamayayım kendimi beyler?

bi şekilde zırıldamayı bırakıp, gelecek insanları karşılamam gerekirdi zaten. insanlar gelmeye başladı yavaş yavaş. nasıl bu kadar huur çocuğunu biraraya topladık hiç bilmiyorum. her gelen başın sağolsun diyodu, yüzüme yapıştırabileceğim o ana uygun en yapma ifadeyle dostlar sağolsun diyodum. hiçbiri sağ olmasındı, selman sağ olsundu. selman yaşasındı, hepiniz ölsündü, ama ölmüyolardı, selmanda yaşamıyodu. her gelen selmanı sevmese bile benden nefret ediyodu. her gelen nasıl oldu diyodu, ve susmuyodu huur çocukları. artık sessizlik çöksün kimse konuşmasın istiyodum ama herkes konuşuyodu ve her konuşan kafamı gibiyodu. akrabalarımda gelmeye başlayınca artık evden çıkıp gitme vaktinin geldiğini anladım. ama akrabalarımın ne kadar anlayışlı insanlar olduğunu unutarak düşündüm bunu. amcam evdekilerin hepsini susturdu, dayım beni alıp selmanın odasına zütürdü ve kimseyi içeri almadı. artık daha katlanılır bi haldeydi ev.

giberim ama iki oldu dahada yazmam bu gece amk

onların seni bu kadar suçladıklarını sanmıyorum panpa sen kendini suçluyorsun daha çok, dostlar sağolsun demeseydin amk sağolun de yeter.

yaz panpa burdayız

çok zor be panpa beni benden aldın.