gençler gelin ibretlik aşk hikayesi anlatcam

Güzel bir yaz gecesi karımla oturmuş film seyrediyorduk. Karımın parmaklarına ellerine aşırı dikkat eder olmuştum, serpilin eliyle, parmaklarıyla kıyaslıyordum.Bu düşünceyi, serpili, beynimden söküp atmak istiyordum.Ama olmuyordu. Serpili atamıyordum beynimde. Beynimi ele geçiren bir ur gibiydi serpil.

Bonibon evimizin yeni neşesi olmuştu. Eşimin bonibona ısınması çok hoşuma gitmişti.Jo'yu unutması, tam anlamıyla unutmasa da onu aramıyor oluşu bir gelişmenin olduğuna işaretti.

Telefon çaldı. Eşim arayan sadık dedi.

Sadık serpilin doğum günü olduğunu o gece kutlayacaklarını söyledi. Heyecanlanmıştım.Evden çıkarken halısaha maçına adam ekgib olduğunu, sadığın da beni çağırdığını, acilen gitmem gerektiğini, gecikirsem merak etmemesini söyledim. Eşim tamam hayatım dedi. beni uzun uzun öptü. bana güveniyordu.ona yalan söylemeyeceğimi düşünüyordu. şüphe duymuyordu hiç. Asla ona yalan söylemezdim ona göre.

Bal gibi yalan söylüyordum. serpile gidiyordum.

up up up hızlı anlat

hadi amk iyi hikaye

ccc serpil reyiz ccc

@166 bonibon kim yeni it mi aldınız?

@166 homo musun sen ya.
bonibon ne amq.

devamı yok mu aq yavaş yavaş yazma şunu

hadi amk yazsana hızlı biraz

up up up!

devam bakem

alihandır o

gençler burda mısınız?

serpile kocaman bir panda aldım. içeri girdiğimde o anki ruh halimi çok güzel özetleyen bir şarkı çalıyordu yaşar dan. küçük bir kafeydi.ama baya hoş bir kafeydi. küçük bir pasta vardı. üç kişiydik. serpil beni öyle bir öptü ki nevrim döndü.

bu bir yalan bu bir ceza
bu bir talan gönlüm bu bir veda
ne bir tavır ne bir eda
tutup savur gönlüm bu son elveda
hatırlarım hiç gidemem deyişini
hatırlarım erken ölürüm deyişini
aldanırım ben zaten gülüşüne ah gülüşüne
aldanırım gülüşüne
bu bir yalan bu bir ceza
bu bir talan gönlüm bu
bu son elveda aşk değil keza
ne bir tavır ne bir eda
savur savrul gönlüm bu bu son elveda
aldanırım ben sana

bu her mevsim söyler misin
mecbur eden buna yar sen misin
soran beni yarım bulur
sen bir tek gül ey yar tamam olur
hatırlarım hiç gidemem deyişini
hatırlarım erken ölürüm deyişini
aldanırım ben zaten gülüşüne ah gülüşüne
aldanırım gülüşüne
bu bir yalan bu bir ceza
savur savrul gönlüm bu son elveda
aldanırım ben sana

gülüşüne aldandığım
gelişine baglandığım
bu aşk degil be nadan
ben yanana yağdanlığım

Gençler bazen upuzun yazıyorum. sonra gönder diyorum gri bir ekran geliyor yazdıklarım araya gidiyor.

bazı arkadaşların sorularına cevap veriyorum;

öncelikle hikayeyi yarım bırakmayacağım.ben işlerim biraz yoğun olduğundan mütevellit şu aralar çok giremesem de siz gençlere ayıp olmasın düşüncesiyle fırsat buldukça yazıyorum.ama bu gri ekran gerçekten sinir bozucu.

yaşadıklarım zor şeylerdi. bazen yazarken anılara dalıp gidiyorum. kolay değil.

ve bu hikayeyi okuduğunuzda genç yaşta çok büyük tecrübelere sahip olacaksınız. bütün şarkıların benim için yazılmış olduğunu anlayacak hüzünleneceksiniz.ne kitaplarda ne de filmlerde var bu hikaye benden size kıyak.

ccc worde yaz kopyala yapıştır yap ccc

serpil o gece çok şıktı. serpili çok sosyal biri olarak tahayyül etmiştim hep.ama doğum gününde sadece o ben ve sadık vardı. bundan hiç şüphelenmedim. serpil o kadar iyi bir oyuncuydu ki hiçbir şeyi sezdirmiyordu.

pastayı kestik. sadık "bacanak ben eve gideyim hanım hasta" dedi.

sadık ben ve serpili sürekli baş başa bırakmaya çalışıyordu. bunu bana kıyak yapıyormuş gibi yapıyordu.

iyi mi yapıyordu kötü mü yapıyordu bilmiyordum o zamanlar.

serpil sadık gidince bana içini döktü. sadıkla yıllardır dost olduğunu ama sadığı pek sevmediğini söyledi. ağzımdan laf mı almaya çalışıyor diye düşünüyordum, ama sadığı kimse sevmiyordu, eşim sevmiyordu, serpil sevmiyordu, ben sevmiyordum pek.

ulan sadığın aramızda ne işi vardı? anlamıyordum. kovamıyordum, atamıyordum, küsemiyordum. sanki büyü yapmıştı biri bana, hiçbir şey yapamıyordum bacanak diyen bu adama.

ama bacanak hayatımı ele geçiriyordu gün geçtikce.

bir gün işten çıktım eve gittim. rutin bir günümdü.eve vardığımda emine ali kemal ve eşim vardı. emine beni görünce gözlerini sildi belli ki ağlıyordu. biraz tuhaf oldum ama ağladığını da pek anlamamış gibi yapamadım. sonuçta emine eşimin en iyi dostuydu. emine artık sadıkla yapamadığını, kendisine ağır ithamlarda bulunduğunu, bazen eve beş kuruş para bırakmadan çıktığını, kimseyle arkadaşlık kurmasını istemediğini, velhasıl kelam asosyal bir hayat geçirmesini eve kapanmasını istediğini söyledi.

emineye huur diyormuş sadık, bunu emine anlatmadı tabi, eşim anlattı daha sonra, gibişmiş diyormuş emineye, adana'da gibtirmediğin erkek yok diyormuş emineye,

sadık eşine huur diyormuş.

emineyi akşam sadık geldi aldı, gittiler. eşim emine'nin içinde bulunduğu duruma çok üzülüyordu. boşanmalarını pek istemiyordu.ali kemal'in pgibolojik olarak bu durumda büyük yaralar alacağı ortadaydı. diğer taraftan aldığı yaralar da böyle bir durumun olması durumunda alacağı yaralara eşdeğerdi.ben eşime onlara pek karışmamasını, sonuçta bunun her ailede olabilecek şeyler olduğunu falan söyledim. tabi ki normal değildi.bir insan eşine huur der mi?

sadık diyordu. çünkü sadık huur çocuğuydu.

vay züt sadık vay

emine'nin huur olabilmesine ihtimal vermiyordum. ağır başlı bir kızdı. çalışmıyordu.eşini de sevdiğini düşünüyordum. hayatı dünyalar tatlısı ali kemaldi. sadığın daha rahat çapkınlık yapabilmek için emine'yi gözden çıkardığını falan düşünüyordum.