gençler gelin ibretlik aşk hikayesi anlatcam

panpa ibretle okudum bir solukta

rezerveyşın binoz

kaç gün oldu bitir artık hikayeyi
rezerve

sonunda serpilin elleri var capslı beyler uplayın

geldim gençler, özür dileyerek neden bir süredir yazamadığımı anlatıyorum,

oğlum mehmet çok hasta, dr dr koşuşturduk, inanın çok kötü...

o hastayken yazamadım...

Ali kemalin konuşmasında kalmıştık, sadık bu arada çok radikal bir karar alarak "memur hayatının kendisine göre olmadığı" gerekçesiyle memurluktan istifa etti.

Araba kiralama işiyle uğraşan bir kankası vardı, onunla takılıyordu zaten bir süre, memurluktan istifa ederek adana'da havaalanın oraya yakın bir yerde rente car açtı, araba kiralama işine girdi.

gençler bakın ben açık konuşuyorum, sanırım anlatamıyorum.

burada yazdıklarımı okuyan yorumlayan düzenli bir kitlem var, bunun dışında seni okumayacam artık, cıkcık, bikbik, arjantinin tarım politikası şöyle böyle demeyin.

okumayan gibtirsin gitsin!

Sadığı memurluğu bırakması beni menmun etti.bu yılansı adam'dan çekiniyordum çünkü, o zamanlar ne yaptığından haberim olmasa da sezinliyordum, samimiyetine olan kuşkum sebebiyle seviniyordum içten içe, ama sadığı belli etmek olmazdı, sonuçta serpille, o zamanki hayatımın aşkını tanımıştım. serpilin elini öpmeden ölseydim, ne olurdu ?

Sadık memurluğu eşini ve çocuklarınıbırakınca tamamen özgür bir hayata adımını attı, weed içmeye başladı. gece gündüz weed içiyordu, weed içmediği gün yoktu herhalde, weed onun yeni aşkıydı.

anlat panpa

serpil... aşkım benim... canım... yaşama sebebim... eli güzel prensesim... rüyam... hayalim... ama en çok aşkım... ben serpile aşıktım... onu sevdim... kimseyi sevmediğim kadar çok sevdim... kimseyi serpil kadar çok sevmedim... dedim ya... ona aşıktım.

serpille buluşacaktık... sıradan bir gündü bizim için. Sadık bize katılmıyordu artık, serpile her şeyimi anlatıyordu, ona güveniyordum, onu seviyordum... serpil yemeğimizin sonunda durdu durdu ağzından o kelimeleri döktü, cümle yaptı, allak bullak etti beni, mahvetti...

-fuat?
- efendim canım
- eşinden boşanmanı istiyorum.o kadını istemiyorum artık.

(buz gibi oldum. nasıl yani ya, tamam serpili seviyorum, ama ya gülenay? ben onu da seviyorum, o masum, o can, o bana hiçbir şey yapmadı ki, beni hep sevdi, bana hep güvendi, bir gün bile üzmedi beni, hem ali kemalle kader?, anlamıyordum, allak bulllak olmuştum, serpilin bunu isteyeceği nedense hiç aklıma gelmemişti, çok ciddiydi, kendinden emin bir duruşu vardı, kızarmıştım, allak bullak olmuştum diyorum ya, anla dıbına koyim işte.)

allak bullak olmuştum.

nasıl ya?

Bu arada sadık başına sürekli belalar açıyordu, dolandırılıyor, dolandırıyor, başka bir hayat yaşıyordu. korkusuzca girmişti piyasaya, piyasa bu?, kolay mı?, adamı yerler yerler, memurluğa benzemez,

piyasada her sabah bir aslan uyanır, aynı her sabah bir ceylanın uyandığı gibi, aslan en hızlı koşmak ceylanı yumburlop yemek zorundadır, ceylan'da hızlıca koşup aslana kendini yumburlop yedirmemek zorundadır, piyasa doğadır.bu adamlar kurban verirler, tanrılarına kurban verirler, dövizlerine kurban verirler, kimse kimsenin gibinde değildir, kar tanrıdır, para ibadetleridir,

sadık aslanların, kurtların, çakalların, ceylanların arasındaydı.bu hayata uyum sağlama çabası içerisindeydi. onun sancılarını yaşıyordu.

kar tanrısıydı.

insanları dolar işareti olarak görmeye başlamıştı.

upppppp

eşinden boşanmanı istiyorum nasıl bir cümleydi ya öyle, eşim lan o benim, aynı yastığa başımızı koyuyoruz, ne lan bu, nasıl bir istek, anlamamıştım, tuhaf olmuştum, serpil ciddiydi, of serpilin elleri ne güzeldi ya öyle, canım benim, aklım bu cümleden çok serpilin ellerindeydi, o eller varya adamı katil bile yapar, o el varya adamı eşinden boşandırır, o el var ya adamın dıbına koyar. dıbına.

serpil'in pgibolojik sorunları var gibiydi. sorduğum zaman bunu geçiştiriyor, önemli bir şeyin olmadığını söylüyordu, ama üzgündü, sanki aklı başka yerlerde gibiydi, bu beni çok üzüyordu, acaba eşinden boşan dediğinde ona gereken tepkiyi, istediği tepkiyi veremediğim için mi böyle davranıyor diye düşünüyordum.

meğer alakası yokmuş. başka dertleri tasaları varmış serpilin.

çok sonradan öğrendim bunu.

ben hayatım boyunca kader kadar çok hastalanan bir bebek görmedim.bir çocuk sürekli hasta olur mu ya, eşim kader'i kendi çocuğu gibi seviyor, kendi çocuğu gibi ilgileniyordu, ben bile bazen nasıl bu kadar iyi anne rolü yapabiliyor diye sorardım, sonuçta eşim onların biyolojik annesi değildi, annelik içgüdüsü yoktu onlara karşı, ama öyle davranıyor, onları öyle seviyor, öyle kokluyor, üzerlerini titriyordu ki anlatamam.ben eşimi hep takdir ettim. dedim ya beni hiç üzmedi o, hep masum olan oydu.

ali kemal: -anne ben huur çocuğu muyum?
gülenay: o nasıl bir söz yavrum öyle, emine annen buralardan gitmek zorunda kaldı. anlattım bunları biliyorsun.
a.k: biliyorum anne; ama herkes bana öyle diyor.ben huur çocuğuymuşum. birde pişmişim ben anne. bin
gülenay: bak öyle sözler söyleme kemal, yapma, sana daha öncede söyledim.bu pis lafları ağzına alma.bu pis insanları umursama.
a.k: peki anne...

---hayatımın en etkileyici günlerinden bir gün---

serpille buluştuk. gazipaşa'da bir kafeydi. eşim okuldaydı. çok rahat buluşurdum o yüzden... hava güzel ilkbahar günüydü, cemre düşmüştü suya... yaz geliyordu, çok acıkmıştık, güzel bir yemek yedik, serpil yanıma geldi, sarıldı bana, sürekli o kadın gitsin artık diyordu, o kadın diyordu, o kadındı eşim... o kadın...

birbirimize sarılmış, kahve katkılı dudaklarımızı yanaklarımıza buse olarak konduruyor, çalan ucuz rock parçalarına eşlik ediyorduk, o an hayatımın en sancılı günü olduğunu nereden bilirdim. dana'nın kuyruğunun kopacağını, çaresizliğimi,

yalanları nereden bilebilirdim?

içeri o kadın girdi.

sadece "inanamıyorum sana fuat" dedi. ağlayarak kafeden çıktı.

nasıl bulmuştu burayı. anlamamıştım.çok kötü oldum. serpili bırakıp o kadının peşinden mi gitseydim, yoksa umarsızca şarkıya eşlik edip buse kondurmaya devam mı etseydim. anlamamıştım.çok kötü oldum. kıstırılmıştım.serpil çok üzgün olduğunu falan söylüyordu, böyle olmasını istemezdim diyordu...

eve gittim. hüngür hüngür ağlıyordu evde bir kadın. sana bu hayatta babam'dan çok güvendim, bir tek sana inandım ben, bir tek sana inandım diyordu...

boşanıyoruz dedi.en kısa zamanda bu evliliğe bir son veriyoruz fuat dedi.

ali kemal annesi giderken gitme diyordu, eşim çocukları aldı, giderken ali kemal bu sefer gitmeyelim diye ağlıyordu. aklım fikrim ali kemal'deydi.en çok bu çocuktan özür dilemek istiyordum.

ağlamak istiyordum.

ali kemal beni affet. senden özür dilerim.

beni affet güzel çocuk.