genç bir ss subayı iken

daha sonra odama geçtim. çocuğun düşündükleri benim aklımı iyice karıştırmıştı. yatıp uyumak için kapıyı kilitledim. kanepeye uzandım ve gözlerim hafifçe kapanmıştı. yarı uyanık yarı uyuyor gibiydim birden etrafımdaki herşey yokoldu ayağa kalktım ama sanki yatıyordum. bağrıyordum ama sanki susuyordum.

etrafta koşturuyordum hiç bir şey yoktu bembeyaz bi sonsuzluk. daha sonra davul sesi geldi. çok ilginçti bembeyaz sonsuzlukta davul sesi ne alaka dedim aq sese doğru gittim 785. oda daki çocuğu gördüm arkasında siyah adamlar vardı zenci değil siyah aynı bulut gibi davul çalıyorlardı. çocuk bana baktı çok öfkeliydi birden çığlık atar gibi "ladinooo" dedi ağzından siyah bir duman çıktı tıpkı ilk karşılaşmamızda olduğu gibi. duman bana çok sert çarptı.

birden odamda "ladinoo" diye çığlık atarak uyandım...

Berlin sabun meslek yüksek okulundan mezun olmama rağmen bu kadar sabunu nereye sokucağımızı bende bilmiyordum. sanırım hitlerinde kafasını aynı soru kurcalıyormuş.

yaklaşık 4 ay sonra kamp komutanlarını tekrar topladı ve bu kadar sabunu ne yapacağımızı sordu. benim ise aklıma o zaman dank etmişiti."biz bunları başka ülkelere satalım" ve hitlerin gözleri tekrar parladı "hay daşşana kurban"dedi ve hemen işte başladık. elimizde yaklaşık 50 bin tona yakın sabun vardı ülkemize sabun parasıyla silah ve karı alabilirdik.

bu fikirimden sonra hitler beni tebrik etti ve beni tekrar terfi ettirdi. tüm kampların tek komutanıydım aynı bir ağaca benziyordu. ben en üstteki daldım heryere hükmediyordum ama başka dalların yanına gidemiyordum bizim o dıbına kodum kampında kalıyordum.

beni en ürküten şey ise 785 numaralı odada ki yahudi büyücü ailesiydi...

40. entry cCc adolf hitler cCc vieeeeeeeeeeeeğk (Nazilerin simgesi olan kartalın sesi)

Not: buda benim en sağlam arkadaşım dietrich hikayenin başlarında bahsetmiştim. (bkz: http://upload.wikimedia.o...es_Bourke-White_60632.jpg)

devam devam

Bende kendi kendime yazıyormuş gibi hissediyorum dıbına koyim az canlanın *sieg sieg sieg* (gülme)

hızlı yaz bekliyoruz yavşak

meğer bizden öncede çok yolculuk olmuş ve orada oldukça büyük bir üs inşa edilmiş. biz aya vardığımızda hitlerden gelen mesajda savaşın başladığı yazıyordu. biz rahattık dünyada yenilmez ordumuz. ayda ise geleceğimiz vardı.

ilk aylar herşey mükemmel gitti nazi almanyası bir çok ülkeyi almıştı ve hala ilerlliyordu. fakat fransa, amerika, çin ve kızıl rusya işe karıştı. herşey bu olaydan sonra taka sardı. bizde sadece 5 müttefik vardı onlarda ise 18. sıçmıştık.

ama hitler asla pes etmiyordu saldırmaya devam ediyordu. ilk başta müttefiklerin uyarması yetmeyince onlarda saldırmaya başladılar böyle 2. dünya savaşı başlamış oldu.

bir tarafta müttefikler bir tarafta biz yani mihverler...

1933'de che mi yi tanıyan mı vardı dıbına koyduğumun sübyanı?

lavuk gitti resident evile bağladı amcık hoşafı

stalingrad da görüşürüz binler

aya gidecekler sadece biz değildik. tam tdıbına 30 tane araç vardı 5 araç öğretmenler 5 araç biz ve askerler geri kalan ise saf aryan ırkı çocuklar vardı. sanırım bu yetiştirme kamplarında doğan çocuklardı. yetişme kamplarında ss subaylarına saf aryan ırkından olan kadınlar verilir ilişkiden sonra doğan çocuğa devlet el koyardı.

sanırım ayın karanlık yüzünde gizli bir üretim tesisi gibi bir şey olacaktı. bu çok ilginçti çünkü bunu 2 yıl önce hitlerin ağzımdan duyduğumda "gibtir dıbına kodumun bıyıklısı" demiştim içimden. adam gerçekten taşaklıymış. düşünsenize ayın karanlık yüzüne bir üs kurulacak.

yola çıktık fakat benim aklımı bir soru kurcaladı. "ilk gidenler bizsek oradaki üssü kim yapacak?"...

daha sonra bir duvar gördüm büyük bir duvardı ağlama duvarı gibi. ama duramıyordum. duvara omzumla girdim ve sanki yüksek bir binadan düşermiş gibi oldum. uynadığımda çocuk ve ailesi başımdaydılar. "ne oldu?" diye sordum kısık bir sesle. "ruhtan kurtuldun ama sen yaptığın kötülüklere son vermezsen kabuslarında asla bitmez" dedi çocuk.

ben söz verdiğim gibi aileyi almanyanın dışına gönderdim. ama sabun işinide bırakamadım. durmadan himmlere ve hitlere mektup yazıyor bana başka bir iş vermelerini istiyordum. kabuslarım devam ediyordu. her yastığa kafamı koyduğumda koşuyordum ve ruh hala peşimdeydi. gün geçtikçe kabuslar daha kötü olmaya başlamıştı. sanki kampta öldürülen herkes beni kovalıyor yakaladığı yerde öldürmek istiyordu.

işin ilginç yanı kabuslardan uyandığımda baldırlarım ve bacaklarım ağrıyor yırtılacak gibi oluyordu...

hitler;
"ooo krşm hoşgldn otr şLe"

ben;
"noldu kanka"

hitler;
"yha şimdi olmy byle anldn mı thlklı işlr bnlr burlrda olmy. biz sizi aya gönderek"

ben afalladım. adam aya gönderelim dedi ya içmişti yada ciddiydi.

ben;
"aya mı?" dedim adam evet dedi nasıl olcak filan derken zaten hitlerin planları arasında ayın karanlık yüzüne gitmek varmış. araçlarda hazırmış biz bir nevi test etmek için gidecekmişiz. tehlikeli olmasına rağmen kabul etmek zorundaydım.

ben işin nasıl olacağını düşünerek nordufer wittow und hohe dielen'e geri döndüm. ordakilere söyleidiğimde çok kızmışlardı. ve nasıl olacak diye söyleniyorlardı.ama gidecektik dıbına koyim hitler bu hayır diyemezsinki ebemizi giber. biz labaratuvarı topladık hazırlandık herşey için.

berlinin dışında ormanlık bir yerde ufo tarzı uçaklar bizi bekliyordu. işin ilginç yanı ise...

yaz lan amıne koduğm güzelmiş

neyse yaz hadi bekliyorum yarım saattir

konuşmaya devam ettik.

ben;
"ne yani içimde bi ruh mu var şimdi?"

çocuk;
"evet aynen öyle"

ben;
"nasıl çıkarabiliriz bunu peki? eğer yarıdm edersen sen ve aileni sabun yapmam"

çocuk bunu duyunca mutlu olmuştu. fakat anne ve babasına ihtiyacı varmış. hemen ailesini çağırttım. babası gelirken elinde o siyah kutu vardı. işi yavaş yavaş anlamıştım sanki. herşey hazırlandı yere ibranice bir şey yazdılar ortasına oturdum. ve sanki narkoz almış gibi oldum gözüm kapandı ve açıldı tekrar boşluktaydım.

bu sefer içimden bir şey çıktı ve karşıma geçti. bana uzun uzun bakıyordu en herşeyi anlıyamamıştım sarhoş gibiydim. birden arkamdan davul sesi geldi. arkamı döndüğümde çocuk bana "kaç ordan uzaklaaş!" diye bağrıyor ailesi arkada davul çalıyordu. ben anlamam verememiştim kafamı tekrar geri çevirdiğimde ruh tekrar üstüme doğru hızlı bi atak yaptı ben inanılmaz bir şekilde sıyrıldım ve adeta at gibi koşmaya başladım.

koşuyordum koşuyordum. durmadan koşuyordum...

devam panpa

hemen üstümü giyindim ve hiç kimseyle konuşmadan 785. odaya gittim çocuğu alıp kelepçe ve zincire vurarak odama getirdim. "konuş" dedim. çocuk iğrenç bir kahkaha atıyordu. bu beni daha çok korkutuyordu. "konuş ulan huur çocuğu" diye bağrınca kahkaha yerini çığlığa bıraktı. çocuk hiç birşey olmadığı halde çığlık atıyordu. ama nasıl çığlık kulağım patlıyacak sandım. dayanamayıp 46 numara postalla ağzına koydum tekmeyi.

çocuk bayılmıştı. ayıldığında "o gün odaya gelmemeliydin" dedi. ben biraz korkarak "nedne? ne yapıyordunuz orada söyle yoksa ölürsün" gibi laflar ettim. çocuk yavaş yavaş sökülmeye başladı.

çocuk;
"ain yapıyorduk ladinoyu özgür bırakıp sizi öldürmeyi planlıyorduk ama sen geldin"

ben;
"ne yani şu an özgür değil mi? hem nereye kayboldu ki bir anda"

çocuk;
"sen ladinosun o senin ruhunda geziyor. eğer gelmeseydin benim ruhuma girecekti. ben masum bir çocuğum ve onu kontrol edebilirim. ama sen dünya üzerinde ki en günahkarlardan birisin. buda onun şeytani yanını besliyor."

bu söylediği beni derinden etkilemişti...

reserved