gene her zaman ki gibi metin2de car kasarken eski

reserved

reserved

ya panpa şu eklemeleri 1.mesajı editleyerek yapsana amk. araya parazit giriyor. konsantirem ozuluyor

RESERVED

http://inci.sozlukspot.co...k%20durur%20pis%20vururum

Rizorvid

Metin2 olunca acidim lan

rezerve

reserved

reserved

geldim beyler devam ediyorum

bir pazar sabahı telefon deli gibi çalıyor. kullandığım antidepresanlar uykumu daha çok güçlendirdiği için yataktan kalkamıyordum. halsiz bir şekilde açtım telefonu. efeydi arıyan. dayısının şantiyesi var ek iş buldum sana dedi. cumartesi pazarları internet cafeye gitmiyordum onu telefi etmek için amelelik işi bulmuş bana. gidip tuğla taşıyacaktım günlük kazancı ise 60 liraydı. biraz düşündüm kabul ettim.ne kadar çok para , o kadar çok lüks bi hayattı benim için.

biraz ekonomik ailevi durumumuzdan bahsedeyim şimdi.

babam annemle tanışıp evlendiğinde köydeymiş. böyle olmaz diyerek pılını pırtını toplayıp sivastan çıkıp ankaraya gelmiş. köyden kente göçler zordur alışması. metropol amk borumu. yapabileceği en iyi mesleği seçip yılların birikimleriyle bi fırın açmış. senelerini fırında 7-24 çalışarak heba etmiş.şu hayata bir kere geliyorsun be adam yaşa hayatını ne diye çoluk çocuğa karıştın aile kurdun diyesim gelirdi hep babama.ama babam sorumluluk sahibi otoriter bi insandı herzaman. sadece kendini bize adamış bir fırıncıydı. bizi geçindirebilmek için adam hayatını gözden çıkarmış resmen. fakirliğin allahını çekmiştik zamanında. ramazanda sahur vakti yemek masasına otururduk. ortada 1 ekmek 3-5 zeytin olurdu. herkes birbirinin gözünün içine bakardı. babam 1 lokma alır gider uyurdu. vefalı bir babam vardı anlıycağınız.

beni fırında görmeyi orda çalışmamı, onun yanında baba mesleğini yapmamı hep isterdi. fakat hiç gitmezdim... bazen babama bakıp kendimden utanıyordum. onun gibi çalışkan bir adamın benim gibi tembel vasıfsız bi çocuğu nasıl olurdu amk. kendime bi yol çizmek için hedeflerimin olması lazımdı. çocukluktan beri sorarlardı bana büyüyünce ne olacaksın diye.hep verdiğim cevap bilmiyorumdu.şu hayatta hiç bişey bilmiyordum anı yaşamayı seviyordum fakat, gecelerce online oyun oynayıp saatlerce alkol tüketerek nereye varacağımı hiç kestiremiyordum.

@94 bi an kendimi sorguladım takipteyim panpa devam

rözörv

tabi bu olaylar efenin bana bir iş bulmasıyla kısmen sonlandı. artık haftanın 5 günü internet cafede koşturup 2 günüde amelelik yapıyordum.bu işler beni gerçekten çok yormuştu.her sabah uyandığımda sanki 2 kamyon adam bana dayak atmış gibi halsiz ve yorgun uyanıyordum, aklımda abim oluyordu çoğu zaman. beynimde soru işaretleriyle insanların içinde yürüyüp hayatımı yola koymaya çalışıyordum.

internet cafede işler tıkırındaydı. botlar sorunuz çalışıyor ve ismet abiye haddinden fazla para kazandırıyor. liseli kardeşlerimiz internet cafeye gelip oyun parası çekiyor ve kasaya sağlam para giriyordu. giriyordu ama benim cebime neden azda olsa bişey girmiyordu amk. fikri üreten benim parayı yiyen o.
tak etti artık kafama bi gün cafe çıkışında botları kapattım, çarları sildim ve dükkan kepenklerini indirdim evime gittim. ertesi gün ismet abiye artık bu bot programlarını aylık ücret karşılığında satıyorlar dedim. tüm paralarımızı metin2 gm'leri çekmiş çarlarıda silmiş dedim. asık bi suratla al şu parayı satın al botlarıda ne yapıosan yap dedi.
hakkını aramazsan, ağlamazsan kimseye meme yok. hayattaki en iyi tecrübelerimden biridir bu olay.

umutsuz insanları gördükce negetif enerji doluyordu bünyeme. internet cafeye gelen 35 yaş üstü harbiden delikanlı diyebileceğiniz adamların gay sitelerde takılması, şantiyede 17 yaşındaki çocukların köpekler gibi çalışarak koyun gibi kullanılması, bunları düşünüyordum sürekli. mutluluğu kovalayan insanların aslında mutluluk nedir bilmemesi koyuyordu bana. telefonu açtım aradım efeyi ev tutalım beraber yaşayalım dedim.hep bunu isterdi oda, peki dedi. gliyorum yanına konuşalım.

cezerved xd

chapter 2 : sahte mutluluk

hayat nedense gerçekten güzel gelmeye başlamıştı. beni mutlu eden bir çok etken vardı artık. abimin durumu eskisine göre daha iyiydi.1 ameliyat atlatmıştı ve durumu iyiydi.onu iyi gördükce bende seviniyordum. gülücükler saçarak işime gidip hayatımı yaşıyordum.tam 2 ay sonra artık bi evimiz vardı efeyle. ikimizde çalışıyorduk. paramızda vardı, tatlı bir bekar evimiz vardı 2+1.sevgilim bile vardı amk. adıda ceyda

ceydayla internet cafenin karşsndaki kırtasiyede tanıştım. orda çırak gibi bişeydi.a4 kağıdı alıyordum bolca geldi benimle tanışmak istedi. oturduk konuştuk. günler haftaları kovaladı çıkmaya başladık. seviyormuydum ? tabiki hayır.ama cazibesi vardı çok içten samimi ve dehşet etkileyici bi kızdı ve benimde artık bi sevgiliye ihityacım vardı sorumluluk sahibi oldukca kendime özgüvenim geliodu. özgüvenim oldukcada hayatım daha güze bir hal alıyordu.ama asosyal bir bin olsaydımda tanışmasaydım ceydayla diyorum şimdi. nerden bilebilirdim ki hayatımın dıbına koyabileceğini o melek gibi kızın

şantiyeden çıktım cumartesi akşamı beni arabayla evin 2 sokak ötesine bıraktılar saat 8:30 civarları,bi markete girdim içecek bişeyler alıcam ve o sırada efenin dayısını aradım. herşey için teşekkrler yardımcı oldunuz fakat benim gücüm tükendi bırakıyorum işi hakan amca.iyi gidiyodun fln dedi geçiştirdi tamam dedi kapattı. şuan para sıkıntımda yoktu ve ek işte bi hayli yorucuydu. markette gezinirken eski antronörümle ersin hocayla karşılaştım.