gene her zaman ki gibi metin2de car kasarken eski

o günün akşamı 3 tane cumartesi şarabı aldım ve sabaha kadar içe içe düşündüm ben niye böyleyim diye. diyorum salak mıyım acaba ben. yaşım 24 olmuş yaptığım işlere bak. sonra dedim ki kendime değişecem lan ben. sabah gidecem en yakın spor salonuna yazılıcam. bilmediğim diller öğrenicem, beynimin basmadığı kitaplar okuyup akılımn almadığı filmler izleyip kültürümü, özgüvenimi çekip sündürecem. sabah 7 ye kurdum alarmı. ötmemiş amk uyandım akşam 6

hafız... en iyisi

reserved

Dinliyom olum devam etsene

oha amk aynı ben

kalktığımda annem tabi dert yanıyor. baban gelecek işten hala uyuosn. ulan kendimi 15 yaşında gibi hissetmekten bıktmıştım her uyandığımda dünyaya sitemli bir şekilde uyanıp. sadece 1 öğün akşam yemeği ile sabah ediyordum akşamlarımı... arada konverve patlıcan, barbunya pilaki, tombalığı yiyip hayata tutunmaya çlşıordm.

neyse girdim tekrar oyuna, aklımda eski manita.hem slotları kesiyorum hem kafamda teoriler geçiriyorum. gece 2 telefonum çaldı. arayan efe.(realden arkadaşım çocukluğumuz birlikte geçmiştir aslında tek arkadaşımdır mahalleden)

ne var lan dedim. çabuk facebookuma gir gördüklerine inanamıcan anasayfaya bak dedi. girdim bunun hesabına dün bize gelen eski sevgilim benden yakışıklı bir çocukla çıkmaya başlamş. beraber resim çekilmişler falan onları koymuş.kan beynime sıçradı açtım kamuran akkor sigara üstüne sigara. efeyi aradım çık mahalleye seninle artık bişeyler yapmanın zamanı geldi.

gittim yanına oturuyoruz arabada. bununla gülüşüyoruz ama benim içimde resmen fırtınalar kopuyor. çektik efesciye aldık nevaleleri başladık içmeye. olum dedim benim neyim ekgib herşeyimi yüzüme vur benim gözlerim cidden kapalı hiç bişeyi görmüyorum.o anlattıkça beni bana, kendimden soğumuştum.24 yaşındaydım, lise mezunuydum, işsiz beş parasız asosyal alkolik şizofren depresif bir insandım. hayatımı yoluma koyma adımlarını bu kız sayesinde atacağım aklımın ucundan bile geçmezdi

seviyorum böyle düşmüş insan hikayeleri. inşallah hikayenin sonunda daha beter bir hal almış olursun. zevkle okurum.

reserved

reserved

chapter 1 : değişim

bu olaylardan sonra 2 ay geçti. spora başladım alkolü bıraktım kendime çeki düzen vermeye başladım.bi iş bulup, ayrı bi eve çıkıp kendi ayaklarımın üstünde durmanın zamanı gelmişti.iş bulmanında temel yolları sosyal olup deli gibi iş aramaktı ama bende o yoktu. gidip bi dükkana abi iş var mı demeye zütüm yemiyordu onun için efeyi arayıp bana iş bulmasını söylemem gerekiyordu. aradım açmadı

reserved

devam et panpa.( @9 söverek kahkaha attım. sonra verdim şukuyu)

ertesi gün oldu arıyorum tekrar 3. arayışımda açtı.lan nerdesin fln demeye kalmadısana iş buldum çalşrmsndedi.olm dedim bende seni bunun için arayacaktım nerden anladın gibi muhabbetler döndü. efenin çalıştığı internet kafenin sahibi ismet abi eleman arıyomuş bunuda efeye söylemiş. aklına direk ben gelmişim. kabul ettim işi. bayada bi sevinmiştim.tek anladığım şey dıbına koyduğumun bilgisayarıydı çünkü.2 gün sonra iş başı yapacaktım. hayatımın düzene oturmasına ramak kalmıştı ama spordan çıkıp eve geldiğimde dünya başıma yıkılmıştı

akşam eve geldiğimde herkesin suratı bir karış salonda oturuyorlar. noldu hemen söyleyin dedim. abim akciğer kanseriydi.8 kür kemoterapi almştı.1.90lık adam 55 kiloya düşmüş gözlerimin önünde resmen eriyordu.1 yıl sonrasında yani bu olayların yaşandığı gün doktora gitmişlerdi sevinerek. fakat doktor lenf bezlerne yayıldığını söylemiş metaztaz atmış. tüm vucuda yayılmış anasını gibtiğimin kanseri. bunları direk anlatınca babam, kafamdan aşşağı kaynar sular döküldü. iyileşir diye beklerken dahada kötü olması adamı resmen öldürür. yaşamayan bilemez. çektim babamı odaya. dedim nolacak şimdi?.yapacak fazla bişey kalmamış dedi.35 yaşında taş gibi adamdı abim.

@16 seri ol panpa okuyorum

devam panpa

risörvıd

rezerved