kafamdaki dünya her şeyden ve herkesten daha güzeldi beyler. çünkü benim istediklerim oluyordu sadece. gözlerimi kapattığımda gözlerim açıkken gördüklerimden daha çok şey görüyordum. o da yanımdaydı yastığımdaydı. 3 yıl olmuştu neredeyse görmeyeli ama her gün yanımda olsa bu kadar yanımda olamazdı. hep yanımda hep düşüncelerimdeydi. içim sevgi doluydu kimseye veremeyince ona yığdım hepsini. feda olsun be

hiçbişeyin karşılığını alamadım. ne feda ettiklerimin ne verdiğim sevginin ne emeğin hiçbişeyin. hep zarardaydım. sigarayı çoğalttım. param yettiğince tabi. çok içmek istiyordum alkol alabılsem boyle olmazdı ama yetmiyordu amk para biriktiriyordum içmek için ama tam çakırkeyif olunca bitiyordu. hala öyle. çok istiyorum kendimi kaybedecek kadar içmeyi ama cebim izin vermiyor.

düşünmeyi çok seviyorum. hala devam ediyorum. her şey benim olum her şey istediğim gibi daha ne istiyebilirimki? rüyalarıma geliyordu ben ne kadar onu düşünürsem bilinçaltıma sokarsam o kadar giriyordu ruyalarıma. daha çok düşünüyordum o yüzden daha daha daha çok. orada görebiliyordum sadece.

kendini belli edenler olursa devam ederim taka sarıyo buralardan sonra her şey düğüm oluyor o kızla 17 yasında tekrar birlikte olucam

2. dokuzuma ayırıyorum bu partı. eski zıppırlığım asiliğim agresifliğim okulda pek yoktu. daha sakindim kulaklığımı takıp uyurdum. hiç devamsızlık yapmamıştım. yapıp napıcam amk dışarıda arkadaslarlamı gezicem 1 lira para yok.

kendimi bildim bileli kendimi feda edeceğim şeyler var hayatımda. saygısızlığa bencilliğe yalana gelemem beyler. onları yapan insanı skerım. net. o kızla tekrar çıktığımdada saygısızlık yaptığı için ayrılmıştım zaten.

derslerım berbattıyine kalıcaktım ama bir şekilde toplamaya çalışıyordum. iyice kötü yola girmek istemiyordum çünkü. ilk dönem matematik sınavlarımdan 01 01 almıştım sözlüler 10 10 du 2. dönem bir öğretmen geldi hayatımı ona borçluyum. ilk sınavdan 95 aldığımda heyecandan tahtaya kafa atmıştım öğretmen üst sınıftaki arkadaslarımı koşarak çağırıp tuvalete zütürtmüştü beni. çok çıldırmıştım. bazen geliyorlar bana böyle

ortalamam 49.91 di kalıyordum 50 olması gerekliydi. saolsun o hocaya her zaman teşekkür ederim allah razı olsun geçirmişti beni sınıftan. ama yine aynı uruma düşücektim 10. sınıfta. çünkü yanımda o yoktu ve daha çok kafama takıp özlemeye başlamıştım

2. kez 9 okuyordum. aklımdaydı hep ama konusmayalı 2 yıl olmuştu. yinede aklımdaydı. eğer obahsettiğim kelimeyi soylemeseydı sevmezdim. sırf arkadasına biriyle çıkıyordum ama kim hatırlamıyorum dediği için seviyordum onu. beynim artık baya bi olgunlaşmaya baslamıstı.

geceleri sokağa çıkıp sigaramı sokak lambası altında yakarak dumanı izliyordum. yanımda kimsem yoktu o arkadaslarımdanda bağımı kopartmıştım. sadece rap vardı. rap çok anlamlı bişey beyler yaşarsanız gerçekten hayatı anlatan sokağı anlatan sokaktaki çocukların yırtık ayakkabısını anlatan bir şey. ama eğer doğru insanları dinlerseniz. çok şey kazandırır.

artık rapcilerin hayatına ozeniyordum. pislickten giyinmek istiyorum ama param yetmiyordu. yoktu yani yoktu napayım amk.

hep savcı olup haklıya hakkını vermek gerçekten doğrunun yanında olmak istemiştim çünkü hayatım boyunca çok haksızlığa uğradım. pasif olduğum içinde kendimi savunamadım. kaybettim sandılar ama hep ben yendim onları beyler. öfkeme yenildim ama orspu cocuklarına hiç yenilmedim.

artık ailem beni merak ediyordu içimi kimse bilmiyordu eskiden ailemle paylaştığım şeyleri paylaşmamaya basladım anladılar kaybettiklerini. 2. kez 9 okuyordum ve yine kalıyordum. yine berbattı derslerım tum oğretmenlerim okuldaki en zeki insanın ben olduğumu soylerken ben inanmıyordum. hala daha inanmıyorum. kendimi aşağılıyordum. tuvalete geçip kulaklığımı takıp sigaramı yakıp ağlıyordum. hayatımı çalıyordu bu orspu cocugu oğretmenler. babaannemide özlüyordum. ama her şey taka gidiyordu. sokak beni çağırıyordu. o zamana kadar hiç bir maddeye bulaşmamıştım ama o köşe başları artık beni çekmeye başlamıştı.

devam ediyorum panpalar 12 liram vardı bi camel 2 ekmek 4 yumurta aldım nescafeye para kalmadı aq

Vay be ne kadar benzettim kendime işine kapanıklığını sıkıntılı okul yıllarını bi kızı sevip sevilmemeyi maddi sıkıntılarını, bende kalmıştım lisede arkadaslara falan takılıyodum senin gibi varoşlarda baktım olcak gibi değil lisenin sonuna doğru ders çaliştim kendime bi hedef edindim defalarca denedim sonunca nasip oldu şükür, hikayenin sonunu bilmiyorum ama dikkat et kendine başkalarını cezalandırcam diye en büyük cezayı kendine verme

artık ailemden arkadaslarımdan kopmuştum pek alakam yoktu tek başıma düşüncelerimle sokak lambası ışığında dans eden sigaramın dumanıyla müziğimle başbaşaydım. hayat dahada zordu. büyümüştüm artık. o kadar zorluk beni büyütmüştüm ailem değil. peşimdeydi ailem sürekli soruyorlardı nedenini ama samimiyetimizi kaybetmiştik. 10. sınıfta çok sakinleştim. sadece beynimin içinde yaşıyordum.

aslında biraz rayına girmişti hayatım. paramın olmadığını ailemden bişey kalmayacağını bişey veremeyeceklerini kendimden baska kimsem olmadığının tamamiyle farkına varmıştım. sokaklara biraz ara vermiştim ama yine dönecektim. biraz dersleri takmaya başladım hafiften dinliyor çalışıyordum ama ne nafile kindar orspu cocuklarıyla dolu öğretmen kadrosu hala beni eskisi gibi yargılıyordu. evdekiler akıllanmamış bu sefer benim yüzümden birbirlerini suçlayıp kavga ediyorlar babam her gece evden ayrılacağına dair yeminler ediyordu. emeğimin karşılığını göremeyince yine saldım kendimi yine kıza odaklandım yine düşüncelerime daldım

devam ediyorum panpalar sizden ricam ilk entryi şukulamanız

ara sıra yazışıyorduk yine böyle konusuyorduk ama 1 kez seni hala seviyorum veya geçmişe dönük bi muhabbet dönmedi. cool davranıyordum takmıyordum. zamanımda yoktuki amk. nereye takacan zaten yani. köpek gibi çalışıyon tüm gün.

bi insanın gençliği asla böyle olmamalı beyler. çocuklukla gençlik ilk 20 yıllık yasanan kısım tüm bir hayatı etkiler. bu böyle yani yapacak bişey yok bu hayat benden çok şey getirsede çok şey kazandırdı.

günler günleri kovalarken tam hatırlamıyorum bir cümle kurdu beni seviyosun diye sonu ama hatırlamıyorum bende enreden çıkardın seni sevdiğimi diye sordum ve orada her şey döndü işte ben ondan kopuyordum o bana bağlanıyordu seni çok seviyorum böyle olsun istemezdim diye ağlayacaktı gece 3 te telefonda. ama bilmiyordu. bu sefer ben ondan kaçmaya basladım. o sıralarda ailedekilerde biraz durulmuştu artık. yada ben umursamadığım için bazı şeyleri görmüyordum artık

tam cesuryürektim o an. ne olursa olsun kimse indiricektim. 1.70 boyu vardı kızın benım boyum 1.84 fiziği baya iyiydi. kolumdan baya güçlü çekiyordu ya dur dedim zaten kimse yok ne oalcak o sokaktan bi dönelim dedim. öyle böyle ikna ettim 2 3 4 5 derken yaklaşık 7 tur attık oralarda ama yoktular.

ben yıllarımı heba edicem 4 yıl sonra takip edecekler ha? adamı giberim beyler. gözüm kararır. en çok korkulacak insna kaybedecek bişeyi olmayan insandır. sokaklar bana çok şey öğretti demiştim biride bu cesaret. cesur olmayı öğretti. neyse beyler çıktık o sokaktan dolmuşa binicekti. dolmuşa zütürüyordum. gittik durağa ama 6 dolmuş geçti ne o binmek istedi ne ben bindirmek. asla fotoğraf çekilmeyen sevmeyen bi insanımdır. fotoğraf çekilmek istedi. istemedim kırma dedi kıramadım çekildik. bıraktım dolmuşa bindi ben 15 dk sigara içtim orada. giderkende sarılmıştı. o gece mutlu huzurlu geçti. sabah kalktığımda fotoğrafımızı atmıştı bana seni hep böyle mutlu etmek istiyorum demişti. ettide gerçi ama olmadı. neyse oralara gelicem

Size zahmet ilk entryi biraz sukulayinda görenler olsun panpalar

devam ediyimmi?

sesini çok özlemiştim. ama ulaşamıyordum her yerden engellemişti. otobüste birisi onun parfümünü kullanmıştı onunla aynı durakta inip o koku için takip etmiştim. davranışlarım iyice bozulmuştu. sokak çocuklarını düşünüp ağlıyordum. neden öylelerdi? nasıl kurtarabilirdim hem onları hem kendimi? okuyarakmı? nah okuyarak. onları kurtarmam için şerefsiz karaktersiz hırsız olmalıydım. kimin durumu iyiyse bunları yapıyor yalan mı?

o yaştaki kafadan boyle düşünce çıkar maksimum napayım. üzülüyordum. otobüste engelli bir adam döner yerken farketmeden döneri kağıdıyla 1 ısırık yedi diye ağlıyor isyan ediyordum neden böyleydi? insanlar arasında neden bu kadar fark vardı? açıklayabilicekseniz hala bu sorunun cevabını merak ediyorum.

dinleyenler şukuyla belli etsin kendini

planım başkaydı ama. onu o yokken sevmiştim. olmadığı için sevmiştim. bu kez onu onunla unutacaktım. mesaj attım nasılsın vs vs klagib muhabbet. eskisi gibi bir heyecan olmadı. ben yıllarca bu anın hayalini kurdum ama bir şey olmadı. bi gib yokmuş amk. bu benim için iyiydi. eskiden ona saniyesinde cevap veren ben surekli yazan cevap alamayan ben 2 günde bir hal hatır sorar olmuştum. sadece o kadar. şaşırıyordu anlıyordum. soğuk davranıyordum. eskisi gibi yalvarıp yakarmıyordum kendimi oradan oraya vurmuyordum. benden sonra kim bilir kaç sevgilisi olmuştu kaç kişi elini tutmuş kaç kişi onu öpmüştü. bense saçma şekilde ona sadık kalmıştım. ne sadık kalıyorsun dıbına godumun salağı ne sadıklığı

neyse. günler günleri kovaladı kromcuda çalışıyordum. haftalık alıyordum sadece sigara ve sabah boyoz alabiliyordum o parayla ama gece 12 lere kadar köpek gibi çalışıp 1 saat eve yürüyerek gidiyordum. kullanıyorlardı orada sadece sigara parası lan sigara nedir amk.

o saatlerde eve döndüğümden dolayıda artık pek irtibat kuramıyorduk hemen bayılıp yatıyordum o yorgunlukla. ne beklersinki? beyin zaten çin keranesi gibi düşünce dolu o yaşta geçinme derdindeydim sigaramı nasıl alacağımın derdindeydim. arkadaslarımla alakam kalmamıştı neredeyse. çalıştığım ve cebime biraz para girdiği için iletişim kurmaya arayıp sormaya çalışıyorlardı. hayattan yediğim gibtirlerden sonra gibtir çekmeyi öğrenmiştim artık. köreltmeye çalıştıkça keskinleştim ben

öğretmenlerimle kavga etmeye başladım ve yine sınıfta kalıyordum. 49.76 ortalamam vardı. o yoktu ailem yoktu. tek tim tek başıma nasıl kurtarmam gerekiyorsa öyle kurtarmak istiyordum ama eve gitmiyordumki kavga gürültü duymamak için. dahada bozuyordu moralimi. babamı koltukta yamuk yumuk sızmış görmek istemiyordum. artık çok soğumuştum onlardan. hayatım ellerimden kayıyordu lan gözlerimin önünde.

o yine yoktu. ben onu her şeyden öte tutmuştum. öyle yada böyle geçti o sene sınıfıda geçtim 11. sınıfa geçtim. arkadaslarım üni ye hazırlanıyordu. o yaz başladı her şey. ulaştım bir şekilde instagramdan istek yolladım kabul etti oda istek yolladı. 1 hafta hiç bir şey olmadı ve yakın bir ortak arkadasımızdan numarasını istedim. daha öncede istemiştim ama o vermesini istememişti. bu kez izin verdi ve aldım numarasını

ama yine hayatım tak gibiydi. berbat hissediyordum kendimi 10. sınıfı öyle böyle geçmiştim ama köpek gibi çalışıyordum. berbat bişey bu beyler. hala gözlerim doluyor. her gün geldiğimde yastığıma kapanıp ağlıyordum. bi gencin hayatı kesinlike böyle olmamalıydı. ben böyle hayal etmemiştim diye haykırırken gözlerimden yaş akmamalıydı benim. ailem gibi gördüğüm arkadaslarım kardeşlerimde sırt dönmüştü. tek başımaydım lan. tek lan tek.

çok zor beyler gerçekten. hem okulu düşün hem kızı düşün hem haftada 6 gün 16 saat çalışıp 100 lira haftalık al hem babanın içmemesini sağlamaya çalış hem kafandaki düşüncelerden kurtul hem halana mukayyet ol içmesin.

hayatımın anasını giben dönem olarak adlandırıyorum bu dönemi. ergen bile olamadım. bi ciddiyetim vardı hep. bi ciddiydim. öyle olmak zorundaydım. babasının mercedes le okula bıraktığı arkadasım tak gibi parası olmasına rağmen 200 lira borç yapıyordu kantine ben aç kalıp yürüyerek gidip gelip 1 kere 1 kuruş bişey yazdırmadım kantine. 4. senemde okuldan atıldığımdada helallik alıp gittim. ama ben dik durmaya gururlu olmaya inat ettikçe soktuğumun hayatı beni illaki bükmeye çalışıyordu. sokaklar yine cazip geliyordu. arkadaslarımla kafelerde takılamıyordum. 17 yasında bir erkektim ve mahalle kahvesine bile gidemiyordum.

bonus şarkı

https://www.youtube.com/watch?v=sXCAidU5ips

https://www.youtube.com/watch?v=lEyNzI5SFcw

Gece devam edicem beyler yerlerinizi alın yorumlariniz çok onemli

Devam ediyimmi ortalık soğudu biraz

Devam edicem beyler bi dusa gireyim yemek falan hazirlayayim ilk entryi sukularsaniz sevinirim