Rez benim yaşamıma benzeyen bir yaşam

rezerved

Size zahmet ilk entryi biraz sukulayinda görenler olsun panpalar

okuyorum

devam ediyorum panpalar sizden ricam ilk entryi şukulamanız

artık ailemden arkadaslarımdan kopmuştum pek alakam yoktu tek başıma düşüncelerimle sokak lambası ışığında dans eden sigaramın dumanıyla müziğimle başbaşaydım. hayat dahada zordu. büyümüştüm artık. o kadar zorluk beni büyütmüştüm ailem değil. peşimdeydi ailem sürekli soruyorlardı nedenini ama samimiyetimizi kaybetmiştik. 10. sınıfta çok sakinleştim. sadece beynimin içinde yaşıyordum.

aslında biraz rayına girmişti hayatım. paramın olmadığını ailemden bişey kalmayacağını bişey veremeyeceklerini kendimden baska kimsem olmadığının tamamiyle farkına varmıştım. sokaklara biraz ara vermiştim ama yine dönecektim. biraz dersleri takmaya başladım hafiften dinliyor çalışıyordum ama ne nafile kindar orspu cocuklarıyla dolu öğretmen kadrosu hala beni eskisi gibi yargılıyordu. evdekiler akıllanmamış bu sefer benim yüzümden birbirlerini suçlayıp kavga ediyorlar babam her gece evden ayrılacağına dair yeminler ediyordu. emeğimin karşılığını göremeyince yine saldım kendimi yine kıza odaklandım yine düşüncelerime daldım

Rezervasyon

kafamdaki dünya her şeyden ve herkesten daha güzeldi beyler. çünkü benim istediklerim oluyordu sadece. gözlerimi kapattığımda gözlerim açıkken gördüklerimden daha çok şey görüyordum. o da yanımdaydı yastığımdaydı. 3 yıl olmuştu neredeyse görmeyeli ama her gün yanımda olsa bu kadar yanımda olamazdı. hep yanımda hep düşüncelerimdeydi. içim sevgi doluydu kimseye veremeyince ona yığdım hepsini. feda olsun be

hiçbişeyin karşılığını alamadım. ne feda ettiklerimin ne verdiğim sevginin ne emeğin hiçbişeyin. hep zarardaydım. sigarayı çoğalttım. param yettiğince tabi. çok içmek istiyordum alkol alabılsem boyle olmazdı ama yetmiyordu amk para biriktiriyordum içmek için ama tam çakırkeyif olunca bitiyordu. hala öyle. çok istiyorum kendimi kaybedecek kadar içmeyi ama cebim izin vermiyor.

düşünmeyi çok seviyorum. hala devam ediyorum. her şey benim olum her şey istediğim gibi daha ne istiyebilirimki? rüyalarıma geliyordu ben ne kadar onu düşünürsem bilinçaltıma sokarsam o kadar giriyordu ruyalarıma. daha çok düşünüyordum o yüzden daha daha daha çok. orada görebiliyordum sadece.

sesini çok özlemiştim. ama ulaşamıyordum her yerden engellemişti. otobüste birisi onun parfümünü kullanmıştı onunla aynı durakta inip o koku için takip etmiştim. davranışlarım iyice bozulmuştu. sokak çocuklarını düşünüp ağlıyordum. neden öylelerdi? nasıl kurtarabilirdim hem onları hem kendimi? okuyarakmı? nah okuyarak. onları kurtarmam için şerefsiz karaktersiz hırsız olmalıydım. kimin durumu iyiyse bunları yapıyor yalan mı?

o yaştaki kafadan boyle düşünce çıkar maksimum napayım. üzülüyordum. otobüste engelli bir adam döner yerken farketmeden döneri kağıdıyla 1 ısırık yedi diye ağlıyor isyan ediyordum neden böyleydi? insanlar arasında neden bu kadar fark vardı? açıklayabilicekseniz hala bu sorunun cevabını merak ediyorum.

öğretmenlerimle kavga etmeye başladım ve yine sınıfta kalıyordum. 49.76 ortalamam vardı. o yoktu ailem yoktu. tek tim tek başıma nasıl kurtarmam gerekiyorsa öyle kurtarmak istiyordum ama eve gitmiyordumki kavga gürültü duymamak için. dahada bozuyordu moralimi. babamı koltukta yamuk yumuk sızmış görmek istemiyordum. artık çok soğumuştum onlardan. hayatım ellerimden kayıyordu lan gözlerimin önünde.

o yine yoktu. ben onu her şeyden öte tutmuştum. öyle yada böyle geçti o sene sınıfıda geçtim 11. sınıfa geçtim. arkadaslarım üni ye hazırlanıyordu. o yaz başladı her şey. ulaştım bir şekilde instagramdan istek yolladım kabul etti oda istek yolladı. 1 hafta hiç bir şey olmadı ve yakın bir ortak arkadasımızdan numarasını istedim. daha öncede istemiştim ama o vermesini istememişti. bu kez izin verdi ve aldım numarasını

Rezmi pasa

planım başkaydı ama. onu o yokken sevmiştim. olmadığı için sevmiştim. bu kez onu onunla unutacaktım. mesaj attım nasılsın vs vs klagib muhabbet. eskisi gibi bir heyecan olmadı. ben yıllarca bu anın hayalini kurdum ama bir şey olmadı. bi gib yokmuş amk. bu benim için iyiydi. eskiden ona saniyesinde cevap veren ben surekli yazan cevap alamayan ben 2 günde bir hal hatır sorar olmuştum. sadece o kadar. şaşırıyordu anlıyordum. soğuk davranıyordum. eskisi gibi yalvarıp yakarmıyordum kendimi oradan oraya vurmuyordum. benden sonra kim bilir kaç sevgilisi olmuştu kaç kişi elini tutmuş kaç kişi onu öpmüştü. bense saçma şekilde ona sadık kalmıştım. ne sadık kalıyorsun dıbına godumun salağı ne sadıklığı

neyse. günler günleri kovaladı kromcuda çalışıyordum. haftalık alıyordum sadece sigara ve sabah boyoz alabiliyordum o parayla ama gece 12 lere kadar köpek gibi çalışıp 1 saat eve yürüyerek gidiyordum. kullanıyorlardı orada sadece sigara parası lan sigara nedir amk.

o saatlerde eve döndüğümden dolayıda artık pek irtibat kuramıyorduk hemen bayılıp yatıyordum o yorgunlukla. ne beklersinki? beyin zaten çin keranesi gibi düşünce dolu o yaşta geçinme derdindeydim sigaramı nasıl alacağımın derdindeydim. arkadaslarımla alakam kalmamıştı neredeyse. çalıştığım ve cebime biraz para girdiği için iletişim kurmaya arayıp sormaya çalışıyorlardı. hayattan yediğim gibtirlerden sonra gibtir çekmeyi öğrenmiştim artık. köreltmeye çalıştıkça keskinleştim ben

anlamadığım maddi durumunuz iyi değil diyosun 7.sınıfta bilgisayarın ve telefonun var gecekonduda yaşayan bi insan olarak nasıl bu kadar şeylere sahiptin anlamadım ve bundan kaç sene önce

ara sıra yazışıyorduk yine böyle konusuyorduk ama 1 kez seni hala seviyorum veya geçmişe dönük bi muhabbet dönmedi. cool davranıyordum takmıyordum. zamanımda yoktuki amk. nereye takacan zaten yani. köpek gibi çalışıyon tüm gün.

bi insanın gençliği asla böyle olmamalı beyler. çocuklukla gençlik ilk 20 yıllık yasanan kısım tüm bir hayatı etkiler. bu böyle yani yapacak bişey yok bu hayat benden çok şey getirsede çok şey kazandırdı.

günler günleri kovalarken tam hatırlamıyorum bir cümle kurdu beni seviyosun diye sonu ama hatırlamıyorum bende enreden çıkardın seni sevdiğimi diye sordum ve orada her şey döndü işte ben ondan kopuyordum o bana bağlanıyordu seni çok seviyorum böyle olsun istemezdim diye ağlayacaktı gece 3 te telefonda. ama bilmiyordu. bu sefer ben ondan kaçmaya basladım. o sıralarda ailedekilerde biraz durulmuştu artık. yada ben umursamadığım için bazı şeyleri görmüyordum artık

devam ediyimmi?

Et dibina kodum

Umarım kardeşlerimize yararı dokunur

Rezerve

Devam edicem beyler bi dusa gireyim yemek falan hazirlayayim ilk entryi sukularsaniz sevinirim

reserced