gençler neden yurtdışına kaçmak istiyor

mücadele edemeyince kaç dıbına kodugum yazcaktım kendime baktım sonra hak verdim amk

@29 senin bulacağın yol anca tak yolu olur bu ülkede. o bulduğun yoldanda geri dönersin bu da olmadı diye. O yüzden en iyisi gitmek.
Burdan bi gib olmaz. tanıdığın yoksa, arkan sağlam değilse, bir yerlerle organik bağın yoksa (hoş olsa yeri gelir onlar da giber) zor yani işler. Ben hep diyorum burası kabile ülkesi oldu artık. Kabile gibi yaşıyoruz. Kurumsallık yok, ciddiyet yok. Tanıdıklar, ilişkiler,"bizden" olma olmama durumları. Neyse şimdi uzun uzun yazarım. dinleyen yoksada gibime kadar

Panpalarım 2000 lerin başında herşey iyiydi aslında şimdiye göre. Hatta 1990 ların sonları 1997 gibi falan çok iyiydi durumlar özel sektörde. insanlar iyi paralar kazanabiliyorlarlardı nispeten.Bu bolluk dönemi baya bi sürdü 2003 lere kadar.

98 de ilk kriz geldi ve de insanlar işlerini kaybettiler. Bazıları daha düşük ücretlerle çalışmaya razı oldu. işsiz kalan özellikle finans ve bankacılık sektörü çalışanları daha sonrasonda kurulan ve de büyüyen bankalarda komik ücretlerle çalışmaya başladılar. işsizlikten iyidir mantığı ile.98 de bir özel bankanın çağrı merkezinde çalışan arkadaşım 1300 dolar maaş alıyordu.O zamanlar dolar dolardı ama beyler.ama dolar eurodan pahalıydı ve şimdinin 2,5 lirası gibi belki bir dolar.

bu işsiz kalan insanlar krizi fırsat bilen bazı yatırımcıların oyuncağı oldu. Mesela finansbank. hüsnü özyeğin adındaki kayserili grişimci daha önce sadece ticari bankacılıkla ilgili iken bu işsiz insanları alıp bireysel bankacılığı da sunmaya başladı. Banka büyüdüde büyüdü. O bankada insanlar 2004 senesinde falan 400-500 liraya çalışırlardı.Şimdide durumları pek iç açıcı değil.

2001 krizi zaten tuz biber ekti herşeyin üstüne.

yine insanlar işsiz kaldılar. işyerinde kalmayı başaran şanslılar ise zamsız aylarca senelerce çalıştılar. Kimsenin gıgı çıkmadı Ücretler ufaldı. Yeni işe girenler ise komik ücretlere evet dediler.

her kriz birşeyleri alıp zütürdü böyle. özel sektörde maaşalar komik hallere geldi.3 grup insan çıktı ortaya,

-krizden sonra uzun süre zaman almayan maaşı enflasyon karşısında küçülen insan
-işşiz kalıp kötü maaşa evet demek zorunda kalan insanlar
-krizden etkilenmeyen üst düzey yöneticiler. Az sayıda oldukları için onların maaşları yüksek olmasına reğmen şirketlere dokunmadı pek.

2003-2004 de özel sektör son güzel günlerini yaşıyordu. Pek çok insanın maaşı haricinde yol parası hakkını kaybetmiş, geceleri mesaiden sonra eve taksi ile dönme devri sona ermişti. Bu arada iş ilanlarında "esnek mesai saatlerine uyum sağlayabilen" diye bir (ekşicilerin deyimi ile) hede peydahlanmıştı. Artık insanlar 6-7 gün çalışıyorlardı ve de kimse fazla mesai ücreti isteyemiyordu

kaçıp gidicem sadece bu kadar

sene 2005 e geldiğinde 1990 larda insanların gıpta ile baktığı özel sektör lağım çukuruna dönmüştü artık. birsürü krizi fırsat bilen ve de insanların emeklerini sömüren sermaye sahibi işsizleri kullanıp ucuz işgücü ile işleri çevirmeye başlamıştı. "Performans yetersizliği" denen şey kanunlaşmış ve de işverene bu sebeple işçiyi/memuru çıkarma hakkı verilmişti.
düşünebiliyormusunuz siz dört dörtlük çalışın ama sizi performansını beğenmedim diye patronunuz işinden çıkartabiliyordu.Bu arada işverene 6 ay deneme süresi hakkıda 2004 gibi verilmişti yasa ile.

beğenmeyen gibtir gitsin demiş ülkücü kardeşlerim. çok ta doğru demişler ama yurt dışına çıktığınızda anlıyorsunuz bu ülkenin ne kdr güzel anlayışlı yaşanabilecek bi ülke olduğunu.

doğrudur adam almanyada inşaat işçisi olarak aldığı parayı ülkemde bir mühendis alamıyor nerdeyse. rusyadaki ve türki cumhuriyetlerdeki müh. maaşı türkiyedekinin 5 katı. fakat gidince anlıycaksınız.sen bu ülkede 1000 lirayla bile geçinebilirken. şahsen bizim aile 5 kişi peder öğretmen 2ooo tl maaşı var okdr gül gibi geçinioruz her ay 1000 tl sadece ben harcıorum devlet katkısı ve burslar bunun yarısını olusturuyordu.

ama bi almanyada git 1000 tl ye 1 ay geçinmeye çalış adamın zütünden kan alırlar organlarını satmak zorunda kalırsın.