gelin şahit olduğum devlett sırrını vol 3

yine neler dönüyordu?

gelip beni bulmuştu yine.

aynı gece saat 4 sularıydı.

çalan telefonun sesiyle uyandım.

arayan sebastiandı.

mekanımız saldırıya uğradı.

neler oluyor antonyo?

gidip kendim baktım.
hoş geldiniz nasıl yardımcı olabilirim?

-bize ait olanı vererek işe başlamaya ne dersiniz bay antonyo dedi…

anlamadım… dedim…

gerçekten o an anlamamıştım. üzerinden uzun zaman geçmişti. meşgul olduğum fazlaca şey vardı.

- günlük… dedi. sizde olduğunu biliyoruz.

- yanılıyorsunuz.. dedim. onu en son kudüste gördüm. bir daha elime hiç geçmedi.

- sizin de bağlı olduğunuz örgüt onu bizden çaldı.

- bakın dedim beyler bi hata yapıyorsunuz. ben bi örgüte falan bağlı değilim..

- o zaman tablo nerede dedi…

- gerekli yerlere ulaştırılması için güvendiğim birine emanet ettim. öldürüldü. neredeyse 2,5 yıl oldu. bi daha haber almadım.

- yine görüşeceğiz bay antonyo… deyip kalktılar…

sahibi olduğum pub, küçük bir yerdi.
benim için şirindi.
yeni yetme üniversiteliler içinse cool bi mekandı.
60’lar teması kullanmıştım.
zaten severdim de…
cadillac maketleri, taş plaklar, janis joplin posterleriyle süslü taş duvarları vardı.
tamamen bistrolu.

insanlar rahat rahat yayıldıklarında, muhabbetleri tatsızlaşırdı..

zaten mekanın ana elementi, içeride dönen güzel muhabbeti olmuştu hep.
takılan herkesi tanırdım.
yakınen hem de.
onlarda birbirlerini.
küçük bi aile diyebilsiniz.
ya da bi kabile.
örgüt.
her neyse…
o gün yabancı yüzler vardı girişteki masada. neredeyse aynı yaşlarda olduğumuz iki adam.
genelde buraya genç kesim takıldığından, bu yaşlarda insanları genelde şu şekilde görürdük.
içeriye almadığımız liseliler, inat olsun diye ailelerinden birileriyle gelirdi.
o gün de öyle sandım.

değilmiş…

garsonlardan birini çağırıp sordum…

b-12 ye baktınız mı?

hayatımda ilk defa eğlenceli zamanlar geçiriyordum.
aslına bakarsanız gayet memnundum ama zaman zaman o hareketliliği özlemiyorum da diyemezdim.

ama kararlıydım.

dönmek istememiştim o günlere.
buna 2 yıl önce kaan’ın, çember tuvalli tabloyu taşırken öldürüldüğünü öğrendiğimde karar vermiştim.
ilk kez başıma gelen bir olayın üstüne gitmemiş, konuyu kapatmıştım.
ama tabi ki, her zaman olduğu gibi, kaderim, üzerimde başka planları vardı.

bunu öğrenmek için çok zaman geçmesine gerek kalmayacaktı…

2011 yılıydı. geçen yıl yani...
rahmetli amcam bay x sayesinde hayatım çok değişmişti.
lise dönemi ve sonrasında yaşadığım atraksiyondan bahsetmiyorum elbette.
hatırlarsanız bana bıraktığı yüklü bir miras vardı.
2008’den önce annem ve kardeşimle birlikte bi hayli sıkıntı çekmiştik.
bi yandan okumaya çalışmış bi yandan da çalışmıştım.
ama bay x öldükten sonra bile imdadıma yetişmişti.
kafe-pub tarzı bir yer açmıştım.
çok istediğim yüksek lisansı drama ve sahne sanatları üzerinde değil, son olaylardan sonra, orta çağ avrupa tarihi üzerine yapıyordum.
malumunuz elimde bir hayli belge olmuştu son zamanlarda…

anlatıyorum beyler...

şu lafa gıcık oluyorum ama, hakikaten de bilenler bilir...

daha önce anlatmıştım... bu bir nevi üçlemenin sonuncusu niteliğinde...

direk buradan başlayabilirsiniz okumaya...

ama bi tak anlamadık demeyin sonra...

öncesi için:

(bkz: gelin şahit olduğum devlet sırrını vol 2)

ilk iki sezon burada... devdıbını aşağıya yazıyorum. aynı zamanda bütünlüğü sağlamak için eski başlığa da...