gelin şahit olduğum devlett sırrını vol 3

Neden kabul etmiştim bilmiyorum..
ama etmiştim işte…

- Şu seninkilere sor bakalım dedim. Tabloyla günlük nerdeymiş. Gidip alalım madem hemen…

alaycı tavrıma bozulmuştu... ama inanmamıştım işte... belki bir yanım gerçekten de inanmıştı kim bilir. ama mantığım almıyordu...

- O kadar kolay değil dedi… denemediğimi mi sanıyorsun? Ama belli ki onlarında kullandığı bazı şeyleri var… bunu kendi başımıza yapmalıyız…

Yine aynı ses yükseldi. Ama çok daha kısık bir şekilde.
Ve yavaş yavaş, havada yok oldu ses…

Bu sesi uzun zamandır duyuyorum dedim…

- Biliyorum dedi. Seni koruması için gönderdim… sana yalan söylemiş olabilirim ama seni sevdiğimn konusunda ciddiydim antonyo…

- Dur amk ne sevgisi ya. Neyi gönderdin.

- Tahmin ettiğin şey doğru dedi. Bir çok kişi ismini bile zikretmekten çekinir…

- Demek söylentiler doğru. Aileniz büyücü öyle mi dedim…

- Büyücü çok kaba bir tabir değil mi sence de? Boyutlar arası bağlantı kurabiliyoruz. Ya da hükmedebiliyoruz diyelim.

- Bi gibtir git dedim ya. Böyle bir şeye inanmamı nsıl beklersin…

- Yine o çığlığı duydum… bu kez farklıydı. Sinirli gibi. Bırak oyun oynamayı dedim…

- istediğini düşün antonyo. içinde bir yerlerde gerçek olduğunu biliyorsun dedi… istediğin dine inan. Ya da hiçbir şeye inanma. Onların her inanışta ya da inançsızlıkta bir şekilde yeri vardır. Hristiyanlar, devil, evil, satan, lucifer diye bir çok ad vermişlerdir. Şeytan olduklarını sanıp. Müslümanlar ve Yahudiler bunalara cin der. inançsızlar ise paranormal yaratıklar olduğunu düşünür. Bir şekilde varlar. Biliyorsun. Ve bir şekilde bunları kontrol edebilen insanlar var. Bunu da biliyorsun. Atalarımız buna bağlanma derdi. Kimisi cadılık, büyücülük, şamanlık vs. vs. ama en az senin kadar gerçekler.

- Peki dedim tamam. Diyelim ki öyle. Bu insanlar bizden ne istiyorlar…

- Annemden aldığın günlük… bir büyü kitabı…

- Hayır dedim. Bam başka bir amaç için yazılmış. Sana söyleyemem ama emin olabilirsin.

- incil meselesi dedi. Zaten biliyorum. Evet. Ama tüm günlük bundan bahsetmiyordu değil mi…

- Haklıydı… anlayamadığım bölümler de vardı. Ya da yanlış anladığım… belki dedim..

- O günlük, cinlerin kontrol edilebileceğini gösteriyordu… ailemdeki bir çok kşi bu güce sahip. Günlük asırlardır bizdeydi. Ta ki sen alana kadar. Çok geçmeden başkasına kaptırdın zaten.

- Merak etme dedim amaçları, sizin psişik ilminize ulaşmak değildi…

- Ama bu amaç için çalışanlar da var. Onlardan önce günlüğü bulmalıyız.

- Bulmalıyız? Biz mi?

- Evet. Size yardım edebilirim… sandığından güçlüyüm antonyo…

     

Bu kızın zamanında beni koruyuşunda bir şeyle olduğunu bilyordum.
Sıradan biri olmadığını.
Değildi de…

-kim o zaman dedim…

-herkes olabilir… o kadar çok kişi vardı mirasımızın peşinde…

- evet bunu son zamanlar çok sık duyar oldum.

O an son zamanlarda duyduğum başka bir şeyi daha duymuştum… o çığlığı…
ve fark ettim ki o da duymuştu… sonra bir şeyler söylemeye başladı.
Anlamadığım bir dilde.
Ama yabancı da gelmemişti.

Belki de yine Latinceydi…

Akşama doğru kaldığımız otele geldi…
değişmişti. 2 yılda 15 yıl yaşlanmış gibiydi.
Ona güvenemezdim. Ama başka çarem de yoktu.
Aradığım cevaplar onda olabilirdi.

- Beni sıkıştıran sizinkiler mi dedim…

- Sanmam dedi. Bi süredir gizleniyoruz.

- Evet dedim. Herkese öldüğünüzü söyleyerek.

- Öyle gerekliydi dedi…

Eve arayan oydu.
Öldü sandığım, bana ihanet etmiş olan gizem…
başta ne diyeceğimi bilemedim…

- Ne aradığımı biliyor olmalısın dedim…

- Belki dedi…

- Konuşmamız lazım.

içimi bir şüphe kapladı bir anda…
gizemin ailesinden kalanları bulmamız gerekiyordu.
Ama ummadığımız bir şey bulacağımı sezmiştim…
haklıydım…
Birkaç gündür ashley ile birlikte francescanın soyundan gelenleri sorguluyorduk.

Ummadığım bir telefon aldım…

- Ne arıyorsun antonyo?

- Gizem?...

Akşam olmadan cevap geldi.
Bulmuştu.
Anlaşılan nüfus müdürlüğünden daha çok yetkisi vardı…

Haklıymışım dedi.
Francesca biriyle evlenip istanbul’a yerleşmiş.
Ailesi asırlardır buradaymış artık Türkleşmişler.
Maille tüm şecereyi göndermiş.

Bir bakalım…

2000’li yıllara geldiğimizde, en büyük şaşkınlığımı yaşamıştım.

Francesca, gizemin büyük büyük büyük annesiydi.

Francesca yani possini ve dona, yıllarca birlikte olduğum kişinin atalarıydılar.
Şaşırmıştım ama bir soruya da cevap bulmuştum…

demek gizem ve ailesinin amacı buydu…

Telefonu kapadıktan sonra bana;

Evet dedi. Bulabilirmişiz.
Basit bir şecere araştırması…
bir arkadaşımı aradım.
Bu tip araştırmalar yapmaya yetki olan biri.

600-700 yıllık bir araştırmaydı bu.
Kolay olacağını sanmıyordum.
Bi şeyler bulabileceğimizi de…

Kendimden biliyordum.
Merak edip, amcamın ölümünden sonra, nüfus dairesinden sorgulatmıştım ailemizi.
Söylediklerine göre, hiç bu kdar geriye giden bir aile görmemişlerdi.
1700 lerde iz kayboluyordu.

Şimdi ise 1500 lere dönmemiz gerekiyordu.

alev dedi…
cadı diye tabir edilen büyücülerin en çok iç içe oldukları şeydir.
bu yüzden zaten yakılarak öldürülürler….
veya cinlerin de ateşten yaratıldığına inanılır...
kilisedeki yangınla francesca’nın bir ilgisi olabilir.

nasıl bulabiliriz dedim…

şansımız varsa…
bulabiliriz dedi…
o dönem osmanlının ilk dönemleriydi.
francesca'nın oradan ayrılıp, bahsi geçen tüccarla evlendiğini düşünsek, istanbul'un hala bizans elinde olduğu o son döneme denk gelmiş olabilirdi...
ülkeye giren her tüccarın kaydını tutamazlar. ama buraya yerleşmişse…
bi iz olabilirdi… aferim kıza. iyi bir noktaya değinmişti…
ashley hemen bir arkadaşını aradı. ingilizce konuşmaya devam ettiği için anlayabiliyordum… bir türktü bu konuştuğu…

Kilit nokta dedi, possini ve dona’nın kızları…
kilise yangınından sonra ortadan kaybolmuş.
Endülüs bir tüccarın onu aldığından bahsediyorsun.
Şu an, onun soyundan gelen insanlar olabilir.
Tablo ve günlüğün varlığından haberdar.
Bir zamanlar onlardaymış.
Hala bu mirasın peşinde olabilirler…
hem de hiç saf olmayan bir amaçla…

Nasıl dedim.. ne gibi mesela…

Neye dedim…

Türkiye’ye gitmeme.
Yanına geliyorum.
Sana yardım edebilirim…
dedi...

Kabul ettim.
Yalnız olmaktansa birileriyle çalışmak daha iyiydi.
Ayrıca ashley’den uzun süredir hoşlanıyordum da.. biliyosunuz...

Ertesi gün geldi. Bu sırada Atilla bey annem ve kardeşimi istanbula getirtti.
Güvende olduklarından emin olduktan sonra otele döndüm.
Ashley’yle birlikte. Bütün bu tablo ve günlük olayını yeniden konuştuk.
Her şeyi anlattım…

Gerçekten yardımcı olabileceğini düşündüğüm birkaç fikir attı ortaya…

Ashley’de babasının izinden gidip tarihçi olmuştu.
Kendini kariyerine bir hayli kaptırmıştı anlaşılan.
O da benim gibi 30’una merdiven dayamış, hiç evlenmemiş, her şeyi tüm hayatı işi olmuştu.

Peki dedim. Konuyu anlattım.
Bi bak bakalım

Anlaştık dedi.
Seni ararım.
Aradı da…
Ama bir şey bulamamıştı…
Babamla da konuştum dedi.
Bu olayı bana anlattığında, ne kadar merak ettiğimi biliyordu.
Sordum.
Kırmadı.
izin verdi…

-selam antonyo nasılsın

- iyiyim ashley. Ne oldu bir sorun mu var?

- hayır. Her şey aynı. Sadece bir şeyi merak ettim. Ne oldu?

- hiç dedim sadece ömer abiyi merak ettim…

- o yüzden mi acil dedin? 2 yıl önce neler olduğunu biliyorum antonyo. Sana yardım edebilirim…

Babam hastanede dedi…
hem de uzun süredir.
Durumu pek iyi değil…
hasgibtir ya…
şimdi ne yapacaktım.
Birilerine daha güvenemezdim.
Sabah düşünürüm deyip uyudum…

Ertesi gün telefonum çaldı…

numarayı bilmiyordum ama başındaki ülke kodundan kim olduğunu anlamıştım…

Hatırlıyordum…
Bir saniye…
Yazar dona…
iyi de ne yazmıştı bu kadın?
Yoksa günlüğü aslında kaleme alan o muydu?
Ya da başka eserleri olabilir miydi?
Aradığım cevabı bilebilecek kişiyi aradım… ömer abiyi.

Telefonu ashley açtı.
Selam ashley. Ömer abiyle konuşabilir miyim.

Acil bir durum…

Tablo ve günlüğün sahibi possini ise karısı ile birlikte, idam edilmişti.
Büyücülük ve cadılık suçuyla…
evet tam da böyle yazıyordu o kilise tutanağında…

_______________________________26 mayıs 1338______________
Ressam possini ve yazar dona, cadılık ve kiliseye karşı çıkmak suçundan güneş batmadan önce yakılarak idam edilmiştir.

__________________________________________________________

tamam dedim.
bana düşünmem için biraz zaman verin.
kafamı toparlamam lazım…
bu sıra da siz de annem ve kardeşime güvenli bir yer sağlayabilirseniz eğer memnun olurum…

tamam dedi…

bi otele gittim.
düşünmeye başladım…
tablo kanla yapılmıştı.
ve aşkı anlatıyordu.
en azından başlarda böyle düşünüyordum…

günlük ise hem kiliseye tariz içeren neredeyse saldırı niteliğinde dizelerle doluydu.
gizli bir şekilde de orijinal incilin varlığından ve yerinden bahsediyordu…

bu işin şakası yok antonyo dedi.

islam dini savunucuları, hristiyan şövalyeler, vatikan, hatta belki illuminati, belki de sizlerin müslüman sandığı büyük bir topluluk…

hepsi bunun peşinde.
farklı amaçlarla belki…
ama aynı şeyin peşindeler…

ne yapmalıyız dedim?

ikisini de bulmalıyız elbette dedi…

hem de bir an önce…

işte dedi burada şu senin tablo ve günlük devreye giriyor…

dikkatini çeken bir şey yok muydu günlükte?
neler yazıyordu.
biz hiç ele geçirememiştik..
peşinde o kadar çok insan var ki…

içinde büyü, sihir falan yoktu ama, possini ve donna’nın büyücülükten idam edildiğine dair kaynaklar vardı.

lan yoksa…

bilmiyorum dedim… göreceğiz…