gelin şahit olduğum devlet sırrını vol 2

neyse ben ertesi gün aradım avrili. tarif etsin diye şu kazı alanını. su çıkan yamacı diye bi yer varmış biliyo musun? ordaymış dedi. bende bilmiyorum ne bileyim amk.

benim pederi aradım sordum. napcan lan sen su çıkanı dedi. dedim baba tarih dersinde lazım oldu. antik yerleşim alanıymış. haa tamam o zaman deyip tarif etti. etti ama afedersin anasının amında bi yer. gittim. baya yayılmışlar zaten ekipçe. ilerden farketmek zor olmadı.

toprak yollardan paldır küldür ilerliyorum. elinde toprak kasaları taşıyan bi kaç kişiye adamı sordum. ilerdeki çadırda dediler. gittim çadıra. gibi taşşaa yaymış oturuyodu bin. bende sanıyodum ki akşama kadar toz toprakla uğraşıyodur. iyi günler ekrem(!) abi kolay gelsin deyip yanına gittim. gel bakalım antonyo dedi. tutanağı ben hazırladım. sen de imzalayıver...

ergen beynimi gibeyim. orada hayatımın hatasını yaptığımı nerden bilebilirdim...

ben tutanağı imzaladım. tepesinde harbiden de eşşşek kadar zarar tutanağı yazıyodu. iyi lan dedim demek ki bu tip şeyler hep yaşanıyomuş kazılarda .

eh be amcık ağızlı antonyo hiç mi düşünmezsin bu adamlar niye fırçalarla sile sile kazıyolar bu toprakları. bi de mis gibi ifade yazdık. ben bu avrilin babasını ziyarete geldiğim sırada kazı alanından çıkarılan esere kalıcı zarar verdim diye. onu da imzaladım bi güzel.

gel bi kahve içelim karşılıklı dedi kızın bin babası. bende düşünüyorum. ulan iyi yırttık adamla kanka olduk. kahve falan içiyoruz diye. neyse hava güzel. dışarda çadırın önünde iki tane portatip sandalyeye oturduk. garibim bi tane de arkeoloji öğrencisi bize kahve servisi yaptı. sonra bizim kayın peder esas mevzuya geldi.

olum reserved yazıp duracağınıza biriniz de bi yorum yazın da tepki görelim lan:)

neyse kızın pederi esas mevzuya geldi.

- artık bana borçlusun antonyo.

dedim nası yani ya. imzaladım ya işte tutanağı. işte dedi o yüzden borçlusun. sen biliyo musun ki dünya tarih mirasına zarar vermenin cezası nedir. çürüsün evlat dedi.

haydaa amk. kahve boğazımda kaldı , gözlerim doldu. düşünün lan daha 17 yaşındayım. lise 2 deyim. eski sistemle tabi. hazırlık okmustuk biz. yani çocuğum amk. bi yandan da olgun davranmaya çalışıyorum.

o zaman neden evinde tutuyosun arkadaş dedim. sen de benim kadar suçlusun... güvenlik için dedi. ayrıca işi zorlaştırırsan, kızımla birlikte olmana karşı çıktığım için bana kızdığını, buraya geldiğini, hatta saldırdığını, kazanın bu sırada olduğunu söylerim... şu tırnaklarıyla toprakları kazıyan gençleri görüyo musun? hepsinin kaderi benim elimde... ben ne yapın dersem onu yaparlar. sence az önce söylediğimi doğrulayacak kaç şahit bulurum burdan dersin?

huur çocuğu...

tamam dedim. peki. öyle olsun.

borcumu nasıl ödeyebilirim?

@108 haklısın. ama işin aslı öyle değilmiş. işin içinde başka iş varmış pampa.

istanbul'da yaşamaya başlayacaksın. ben sana sporcu bursu ayarlayacağım. orda bana yardımcı olabileceğin bazı işler var dedi.

dedim bu imkansız amk. ne yapar ne ederim. bizimkilere ne derim. teklif geldi kolejde çok daha iyi bi eğitim alıcam bedavaya dersin buna karşı çıkmazlar dedi.

bu arada size kendimle ilgili bi kaç şey anlatmam gerekiyor:

lise 2 ye kadar anadolu öğretmen lisesinde okudum. lisenin basket takımının kaptanıydım. bölgesel ligde oynuyoduk sadece. zaten çok ta iyi bi takımımız yoktu. bölge de ege bu arada. okulu artık belki tahmin edersiniz. çünkü öğretmen liselerinden takımı olan pek okul yok. neyse ben takım kaptanıydım. daha önce zaten bi kolejden teklif almıştım ama gitmek istememiştim. cemaat kolejiydi. onlar da bedava okutalım demişlerdi. ailemin de haberi vardı. bi yandan için için gitmemi istemişlerdi biliyorum.

kayın pederin bahsettiği bursta böyle bi burs işte. neyse kısa bi bilgi verdikten sonra devam edelim.

bu arada bi şey daha var... başımdan geçenleri anlatıyorum.

neyse ben ilk başta reddettim ama adam bana resmen şantaj yaptı. avril de istanbul da olucak seneye dedi. kanıma girdi. içine girdiğim takun vehametini gib sevdamdan ötürü kavrayamadım. adam resmen kendi kızıyla beni kandırmıştı.

ailemle konuşmam gerek dedim. kalktım gittim. akşam üstüydü. oturup pederin gelmesini beklemeye başladım. akşam yemeğine geldi. yemekte tadımız kaçmasın diye yemeğin sonuna kadar sabrettim ve bizimkilere mevzuyu anlattım. bi arkadaşın babası aracılığıyla istanbulda bi kolejin bana teklif getirdiğinden bahsettim. bizimkile bu kez pek sıcak bakmadı. çünkü daha önce gelen teklif küçük bi şehirdeki küçük bi okuldu. bu kez istanbul olması bizimkileri endişelendirdi. babam karşı çıktı olmaz dese de ben çok istediğimi, geleceğim için çok önemli olduğunu söyledim. ikna etmem biraz zaman almıştı.

aradan bi kaç gün geçti. bu arada benim kayın peder huur çocuğu okulu ayarlamıştı bile. anadolu yakasında, çok ta ön planda olmayan, gibindirik te bi basket takımı olan bi takımdı. benim peder biraz soruşturmuş. okulun takımı iyi olmadığı için orada ne öğrenci ne de sprocu olarak bi geleceğim olmadığı konusunda kararlıydı. ama güçlü bi takım kurmayı hedefliyolar baba. seneye daha farklı oalcakmış deyip allem edip kallem edip ikna ettim. yolculuk vakti gelmişti...

Neyse, nisan ayının sonlarıydı. Seneye adaptasyon problemim olmasın diye okulun son aylarına yetişeyim deyip bizimkileri ayarttım. Karşı tarafta zaten hiç bi problem olmadı.

Alelacele toparlandım ben. Kayın peder bini dönem bitene kadar yurtta idare et sonra sana bi ev ayarlicam dedi. Yaptı da söyeldiğini. Okul bitmeden Anadolu yakasında okula uzak sayılmayacak bi mesafeden bana bi ev ayarladı.

Neyse ben gittiğim okula çabuk alıştım. Zaten yakışıklı sayılabilecek(enaniyet gösteriyorum) bi insan olduğum için kızların; basket takımında olduğum için de erkeklerin aleni bi ilgisi vardı üstümde.

haziran başı gibi kayın peder aradı. Sana birini gönderiyorum diye. bazı konularda sana yardımcı olacak...

Başladım beklemeye…..

ismimin anons edildiğini duydum. Ziyaretçim varmış.
K.pederin dediği adam olsa gerek diye düşündüm. Çıktım.

Orta boylu 1.75 falan, incin saçlı fit görünümlü 40 - 45 yaşlarında bi adam geldi. Mrb delikanlı ben bay x (buna da bay x diye hitap edicem. Yakışır çünkü bine) dedi. Benimle geleceksin.


Çıktım gittim. iyice zütü başı kaybetmişim nasılsa. Ne tak yiyeceğimi bilmeden, sırf k. Peder bana yardım edeceksin dedi diye kalkıp ebesinin dıbına gelmişim zaten. Onunla da giderim amk.

Neyse bindik bi tane arabaya. Aldı zütürdü beni. Çok ta modern görünmeyen ama varoşta sayılmayacak bi yerdi. ismini vermiyorum çünkü okulu tahmin edersiniz.

Neyse bi apartmana girdik. Ordan da bi daireye. Ben adamın evi sandım. Eşyalı falan dı çünkü. Bay x bana dönüp:

@134 dedik ya olum önceden anlattım diye. silindi dedik. yeniden yazıyoruz dedik. kafanız nerde amk...

Geldiğimiz yolu hatırlıyomusun dedi.
Evet dedim.
Şimdi çıksan geri gidebilir misin dedi.
Giderim dedim.
Peki geri gelebilir misin dedi. D
edim amcık dalga mı geçiyon lan.
Gelirim tabi ki dedim.
iyi dedi al o zaman. Bana bi anahtarlığa takılı iki anahtar verdi.
- Burası artık senin. Eşyalarını topla gel. Ulan var ya o an her şeyi unuttum. Son aylar yaşadığım depresyon. Avrilden ayrı kalışımız. Uzun telefon görüşmeleri. Ailemi özleyişim. Hepsi gitti amk. Daha 18 yaşıma girmeme bi kaç .. varken, bi evim oldu. Hemde dayalı döşeli. Bildiğin ev. Kayın peder ev deyince ben cemaat evi canlandırmıştım gözümde çünkü. Yani böyle öğrenci evi. 5-6 kişi kalırız diye ummuştum. Ama bu resmen.. süperdi lan…

Sonra bay x gibtirip gitti. Koşarak gittim o yolu resmen. Bi hışımla girdim. Eşyalarımı toplamaya.

Elemanlarla vedalaştık falan. Diyorum bi de gelin lan beklerim falan hava yapıyorum.

Neyse aldım valizleri düştüm yola. Kapı da görevli durdurdu.
– gel la buraya nere gidiyosun amk.
– eveeee dedim.
– izin kağıdını görelim yavrum dedi.
Hassgibtir. Olum yurt lan orası. Aradım kayın pederi. Dedim mesele böyleyken böyle. Tamam bekle orda halledicez dedi. Sonra kapıdaki görevlinin telefonu çaldı.
Ağzından sadece iki kelime çıktı.
Tamam.
(telefonu kapatmadan önce)
ve bana:
tamam.
Kapıyı açtı.
Çıktım gittim. Ama herifin suratını hiç unutamam. O zaman anlamıştım. Ben hep o haberlerde gördüğümüz; siz benim kim olduğumu biliyo musunuz diyen adamdım artık okulda.

Neyse devam:
Çıktım gittim ben. Evimin kapısını açtım. O anki sevincimi anlatamam. Valizleri nasıl sokacağımı bilemedim kapıdan içeri. Odaları gezdim hemen. Kullanabileceğim her eşya vardı neredeyse. Çok lüks veya yeni olmasalarda, bi çoğunu hemen sahiplenmiştim. Mutfağa baktım. Allahtan yurttaki geceleri mutfak patlatmalarımız sayesinde biraz mutfağa aşinaydım. Buzdolabını açtım. Bi sürü ıvır zıvır vardı. Hazır yemek diyebileceğimiz bi sürü şey. Yiyecek içecek vs. ulan dedim bu adam bana ne yaptıracak bilmiyorum ama iyi bakıcak orası kesin...

Abur cubur bişeyler alıp gittim salona yayıldım. Açtım televizyonu. O anki keyfimi tarif edemem size.
Yurtta tek tlevizyondan 50 kişiyle kurtlar vadisi izlemekten o kadar bıkmıştım ki…
sonra telefon çaldı. Arayan benm o.çocuu kayın pederdi.

- Yerleştin mi.
– evet dedim sağolun her şey için.
– pis pis güldü. Ne demek dedi. Sen de benim oğlumsun artık. Avrille konuştuk bugün dedi. Seni ziyarete gelmek istiyomuş. izin verdim. Bi kaç gün orda olucak. Ona göz kulak ol.

Dedim bu nasıl iş aga ya. Amerikalılar bile yapmıyo bunu. Adamın nası bi huur çocuğu olduğunu iyice anlamıştım artık. Ama bi yandan da sevinmiştim lan. Aşkım geliyodu. Evim de vardı. Daha ne isteyebilirdim ki…

bi kaç gün sonra avril yanıma geldi. Kardeşiyle hemde. biraz birlikte oturduk.

Sonra biz içeri geçtik avrilimle. çektiğim çileye değdi diye düşünmüştüm o an. her şeyi silmiştim zaten artık. hayatım gittikçe taka sarıyodu. Okul mokul hak getire. Avrilimle olmaktan başka gözüm hiç bişeyi görmüyodu.
Neyse buralarda ayrıntıya gerek yok. Yaz geldi. Okul bitti. Ben memlekete gittim. Bizimkilerle hasret giderdik bi kaç hafta.

Sonra bi gün kayın peder aradı.

– ailene yaz kampı var deyip istanbula döneceksin. 5 temmuzdan önce orada ol.

@148 belli olmaz panpa valla.

Kalktım gittim ben. Evdeydim.
Kapı çaldı.
Gelen bay x ti.
Bana iki tane adres verip, kimseye bişey demeden ilkinden aldığım şeyi ikinciye zütürmemi söyledi.

Bi tomarda para bırakıp gitti.

Eveeeet. Kışın yediğimiz hurmaların zütümü tırmala vakti gelmişti.
Hayır diyecek halim de yoktu.
Peki dedim.
Zaten böyle bişey olacağını tahmin etmiştim.
Liseli bir ergen olduğum için çok dikkat çekmeden halledebilirim diye düşündüm.
Hazırlanıp çıktım. istanbulu çok iyi bilmediğim için kendi başıma gidemeyeceğimi düşünüp bi taksiye bindim.
Ama elimdeki adresi direk veremezdim. ilçeyi ve semti söyleyip beni o civarda bulunan sahaflardan birine zütürmesini istedim.
Çünkü adreste sahaf…, sahaflar çarşısı falan yazıyodu.
Yolun girişinde inip yürümeye başladım.
ilk gördüğüm dükkandan içeri girdim.
Adreste yazan dükkanı sordum. Hemen aynı yol üstünde olduğunu söyledi.
Çıktım gittim dükkana. Bi kaç kişi vardı. Sağa sola bakınıyo gibi yapıp herkes çıktıktan sonra beni malum huur çocuğunun gönderdiğini söyledim.
Arka tarafa geçtik. Raflarından altından küçük bişey çıkarıp bana verdi. Küçük değdim böyle kibrit kutusu kadar amk.
Ben işin içinde huur çocuğu k. Peder olunca, e adam arkeolog, tarihi eser falan teslim alırım diye bekliyodum.
Sakın açma dedi.
Elime tutuşturdu.
Çıktım gittim diğer adrese...

beyler alçıda bi ayakla, yattığım yerden yazıyorum. el insaf ya. sakin. eski yazdıklarımın aynısı olmasın diye bazı düzenlemeler yapıyorum. metin olun siz.