gelin çocukluğumuzdan konuşalım

babamın beni atari salonunda görüp döve döve eve zütürmesini bile özledim amk

@49 aynen panpa çok haklısın

Vay a.k baslik ucmus ne cok ozleyen varmis

@84 güzeeeel.

reklam: panpalar sözlüğün en büyük arşivi

ogün sanlısoy-büyüdük aniden çocukluğumuzda yaşadıklarımızın özetidir işte

eskiden neşemiz vardı
gülümserdik hergün
uzaktaydı hüzün
hayallerimiz vardı
uçurtmalar geçen içinden
cumartesi öğlen
boyalarımızla oynardık
rengarenkti herşey
karanlığı boyardık

ve birden büyüdük aniden
ve birden küçüldü hayaller

büyüdükte sanki ne oldu
çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk
büyüdükte sanki ne oldu
umutları kuruttuk savaşta vurulduk
büyüdük aniden
büyüdük aniden

koşardık bayırlarda
ağaç evler kurardık
bedavaydı çiçekler taçlar yapardık
düşsek bile olsun
yeniden kalkardık
acıtmazdı hayat

ve birden büyüdük aniden
ve birden küçüldü hayaller

büyüdükte sanki ne oldu
çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk
büydükte sanki ne oldu
umutları kuruttuk savaşta vurulduk
büyüdük aniden
büyüdük aniden

ve birden büyüdük aniden
ve birden küçüldü hayaller
ve birden uzaklaştı gökyüzü
ve birden gömüldük dertlere

büyüdükte sanki ne oldu
çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk
büyüdükte sanki ne oldu
umutları kuruttuk savaşta vurulduk
büyüdük aniden
büyüdük aniden
büyüdük aniden
küçüldü dünyamız

kuran kursunun teneffüsünde uzun eşek oynamayı özledim

up up up

aksam ezanina kadar disarda o insaat senin bu insaat benim demir arardik buldukmuda 10 kilo demir calmadan birakmazdik sonra tum parayi mebuza basardik ne gunlerdi be..

Küçükken ben de bir de hırsızlık yapma alışkanlığı vardı kapının karşısında askılık yan tarafta tuvalet(askının) çaprazda(kapının) oda misafirlerle odada otururken tuvalete diye çıkardım cebleri boşaltırdım memleketteydim küçükken(kilis)10 lira geçmişti elime sırf atari oynamak için gaziantebe gitmiştim(yürüyerek) cebimde hep para olurdu ama hep haram para olurdu dayımla eniştem çakmakla elimi yakardı amk hırsızlık yapmıyım diye

depresyon sadece dizilerden duyulan boş ve zor bir kelimeydi.

mutlusun demek ne güzel

serviste sıçmıştım tak paçamdan akarken penguen gibi eve koştum babam tanzikli suyla yıkadı çok mutluyum

sabahları tsubasayı beklerdim. maxi tv şifreye girene kadar izlemek için abimle kavga ederdim

gece gece duygulandırdın bin

http://www.youtube.com/watch?v=Lgo2Wc6Vj00

kemer :(

ağlamak güçsüzlük belirtisi değildi. sinirlendim mi ağlardım dıbına koyayım çocuğum zaten.ama ağlamak için o zaman da kafamı yastığa koyduğum saati beklerdim.ha zaten mutlu bir çocukluk geçirdiğimden çok nadir olurdu o da.şimdi mi?artık ağlayamıyorum ama hissediyorum bir gelse o ilk damla saatlerce sürer gider. keşke şuan çocuk olabilsem de rahat rahat sinirlendiğim, üzüldüğüm,bozulduğum şeylere ağlasam.

bigibletlerle kaldırımları pist yapıp, formula 1 oynardık amk...

up up up yazın huur çocukları kırk yılın başı düzgün bir başlık açıldı.

şuan yüz yüze gelince resmi bir selam verdiğin insanlarla her taku paylaştığım ve doyasıya güldüğüm günlerdi.

bodrum(muğla'nın ilçesi olan) ayrı güzeldi o zaman. çocuk saflığı işte evden, alışılmıştan uzaklaşmak hep güzel gelirdi.
babaannemlerin o bursa'daki rezil kulübesi bile güzel gelirdi, hele akrabalarla beraber gittiysek. kuzenler falan...