Ben kendi kendime bu sorulara cevap ararken Esin sıkılmış olcak ki "hadi X gidelim mi artık" diye ufak bi sitem etti "hadi gidelim" dedim. Yan yana yürüyoruz ama elimi kolumu ne yapacağıma karar veremiyorum yürüyüş senkronizasyonum bozuldu resmen, en sonunda ellerimi cebime koyarak kendimi birazda olsa rahat hissettim.

Buralarda bildiğim tek yer otobüsle okula giderken yol üstünde gördüğüm; ufak, uzaktan bakılınca gayet hoş görünen, nezih bir cafeydi. (Eğer otobüslerin camlarına siyah prangalar olsaydı benim sosyal hayatım hiç varolmazdı) Esine o cafeye gidebileceğimizi söyledim ve olur dedi zaten başka bi seçeneğimiz yoktu...

Cafeye gittik tüm gün çok güzel geçti, sevinçten uçuyordum hayatımda ilk defa biri benimle bukadar uzun vakit geçirmişti veda vakti geldiğinde yanağıma bi öpücük kondurdu ve teşekkür etti, sadece "bende" diyebildim ardindan baka kaldım. Ahhh Tanrım ebediyete kadar devam eder dediğim yanlızlığımın birgün senide rahatsız edeceğini ve bana meleklerinden birini yollayacağını biliyordum ama ben bukadarını beklemiyordum yoksa ben miyim en sevgili kulun ? Bu mutluluk bana bi ömür yetebilir...

Tüm hafta aynı şekilde devam etti hayatıma onunla birlikte bir renk gelmişti mesela sabahları evden çıkarken onun çıktığı zamana denk getirmeye, iki sokağın birleştiği noktada onunla karşılaşmaya uğraşıyordum, mutlu ediyordu beni uzun uzun konusmak onunla.

Tüm hafta onu geçen günün telafisi için biyerlere gitmeye ikna etmeye çalıştım ve en sonunda "bu pazar gidebiliriz aslında" dedi tamamdır X oğlum dedim tamamdır, bu dünyanın sana dayatmaları dışında kendi kaderini çizeceğin günler geldi galiba ve ben doğumumdan beri alıştığım yalnızlığı onunla ödüllendirmek istiyordum.

Hani küçükken günü bayrama bağlayacak gecelerde uyuyamaz, tüm gece bayramı hayal ederdik ya bende işte cumartesi tüm gece uyuyamadım çünkü gelişi bayram olacaktı içimdeki kimsesiz çocuğa... Enson saat 4'tü, gün doğana kadar uyuyama...

Gözlerimi açtığımda saat 10'du ve öğle 1 de buluşmak için anlaşmıştık hemen en sevdiğim kıyafetlerimi giydim, saçlarımı yaptım, cebime 2 ayda topladığım 70 TL yi aldım ve hemen buluşmak için anlaşığımız parka gittim. Benden önce gelmişti nerede kaldın der gibi bir bakış attı yanına gittim "ee nereye gidelim" dedim "sanada merhaba" dedi sonra beraber gülmeye başladık onun gülüşü aklımı başımdan almaya yetiyordu 1 haftadır tanışıyoruz ama sanki 1 yıl geçmiş gibi. Ahhh X daha aranızda daha hiçbirsey yok ama sen onu neden içten içe sevmeye başlıyorsun ki ?

rezz burdayız bro devam

... konuşmalarımız devam etti. Otobüs geldi beraber hızlı adımlarla otobüse gittik o bindi ardından ben bindim bianda bi sesle kendime geldim "dııııııııt" tekrar denedim yine ayni ses "dıııııt" hah dedim şimdi tam batırdık kızla konuşmaya dalıp otobüs kartına para yüklemeyi unutmuştum (oysa anneme defalarca aylık öğrenci karlarından çıkaralım demiştim beni dinlememişti sonra sonra demişti iyi mi oldu şimdi? Tabiki hayır bu dııııııt sesi hatalar serüvenimin miladı oldu ) abiye dönüp "bidaki durakta hızlıca yükleyip gele... " cümlem bitmemiştiki Esin atladı ve kendi kartıyla beni geçirdi. (ahhh kahramanım benim ne kahraman ama) gerek yoktu bidaki durakta halledecektim , konuşmaya daldım unuttum derken aynı zamanda bunu telafi etmenin bir yolunuda arıyordum aklıma parayı çıkarıp vermek gelmedi diyemem ama kabalık olur diye bu fikiri hemen sildim kafamdan ve ona "eh madem bunu telafi etmek için beraber biyerlere gidebiliriz" dedim, beni kibarca reddeder gibi "bakarız ya daha günler çok " dedi, sustum ...

Otobüsten indik evlere ilerliyoruz cadde V şeklinde iki sokağa ayrılıyor "sanırım ayrılmamız gerekiyor" dedim gülümsedi "evet" manasında başını salladı.

Ahhh eve giderken sanki ben Alâaddin ve ayaklarımın altında uçan halı, ona borçlanmıştım bunda utanılcak birşey görmüyordum aksine dahada mutlu oldum bu yakınlaşmamız için iyi bir fırsat olacaktı ve öylede oldu.

... ve ben o gülüşünden cesaret aldım (sanki neye yarıyorsa hiç gelmeyen cesaretimin bir anda gelmesi) sabah yaptığım salaklığı telafi etmek için "sabah rahatsız ettiğim için özür dilerim" dedim, Esin bi anda afalladı "hangi sabah ne diyorsun ? " gibi birşey geveledi ağzında, utançım kat ve kat arttı, evet dostlar okadar silik bir tiptim ki Esin sabah ki bakışlarımı dahi farketmemişti bense beni farketti diye utanmıştım aslında beni gerçekten farketmiş olsaydı ben bu yüzden utansaydım bu beni birazda olsa rahatırdı ama o benim farkımda bile değildi " şey ık mık " derken anlattım ona herşeyi, dudaklarından süzülen iki kelime "farkında değildim" busefer gülümseyen bendim ama sadece yüz kaslarımın kendiliğinden yaptığı bir eylemdi bu içimde kopan fırtınaları gizlemenin tek yöntemiydi...

Aramıda geçen konuşmalardan sonra; aslında önceden Ankarada yaşadığını, babasının polis olmasından dolayı iş için buraya gelmiş olduklarını öğrendim, benim aileminde annemin öğretmenliğinden dolayı 1 yıl önce bu şehre geldiğimizi anlattım.

Onunla sohbet etmek beni rahatlatıyordu, bence bunun sebebi 17 yıllık makus hayatımdaki boşluğu doldurmaya başlamış olmasıdır. O gün boyu konuştuklarımızı 1 yıldır aynı sınıfta olduğum insanlarla konuşmamışımdır, okuldan çıktık sanki 40 yıllık dost gibi hararetli hararetli durağa kadar ...

Rez reis

Meral ettim yaz lan, yarım bırakırsan giberim dalağını haberin olsun.

yaz adamım

Rezerved

Okuyacak olanlar kendini belli etsin dostlar ona göre devam edeyim ve anlatacağım şeyler hayatımın 1 yıllık bir bölümü olacak yapabildiğim kadar kısa ve öz anlatmaya çalışacağım .

(hikaye boyu X ben olacağım dostlar)

... biranda afalladım çünkü müdürün yanında gelen kişi sabah durakta karşılaştığım utanmama sebep olan beni şaşırtan kızdı. Müdür yardımcısı "Bu yeni arkadaşınız Esin" dedi, içimden "Esin ha" dedim galiba bunu sadece içimden söylememiştim bir anda tüm gözlerin bana döndüğünü farkettim herkes bana bakıyordu ve Esinin yüzünde masumca bi sırıtış, utancımdan yerin dibine girmiştim resmen neden böyle salakça tepkiler veriyordum bilmiyorum ama bezen olur bu. istemeden sesli konuşurum, istemeden elim bir şeye çarpar düşürür kırarım eh birazda sakarım ben dostlar kısacası; yarardan çok zararım, gururdan çok utancım ben .

Esin geldi yanıma oturdu zaten başkada bi alternatifi yoktu sınıftaki tek boş sıra yanımdı " olur öyle şeyler utanmana gerek yok." dedi sadece ama ben sanki dünyaları ayaklarımın altına serdi sandım sadece sırıtabildim okadar güzel bakıyordu ki birşey diyemedim adımı sordu "şey bende X" diyebildim tekrar güldü ...

Okula girerken ayaklarım ileri gidiyordu fakat sanki biri arkamdan beni çekiyor ruhumu bedenimden ayırmak istiyordu, hep lanet okuyarak girdiğim okula hergünki gibi yine lanetlerle girdim ve sınıfa geçtim ; sınıfta 20 kız 5 erkeğiz herkes ikişerli oturur ben ise tek aslında hayatım boyunca hep tek oldum, bir süre sonrada bu teklik hoşuma gitmeye başlamıştı çünkü ; sizi rahatsız eden sıra arkadaşınız , sürekli trip atan sevgiliniz, sizinle tartışan abiniz veya kardeşinizin olmaması bir süre sonra sizi bu yanlızlığa alışmaya ve yanlızlaktan hoşlanmaya sürüklüyor, beni sürüklerken pek zorlanmamış olsa gerek ki hemen alıştım yanlızlığa.

Günlerden salıydı, ilk ders Edebiyat hafta boyu verilse yorulmadan dinleyeceğim tek ders diyebilerim bunun sebebide dersi anlatan öğretmen tabiki . Aylin hoca mükemmel bir insan bir hata yaptığınızda asla size kızmaz telafi için bir şans daha verir, iyi hissetmeniz için her derdinizi dinler tavsiyeler verir buda onu diğerlerinden ayırırdı benim için.

Ders başlayalı 15 dk olmuştu ben tüm hayranlığımla öğretmene dalmış dersi dinliyorum, birden kapı çaldı müdür yardımcısı yanında biriyle sınıfa girdi ...

Yine bir gün okula gitmek için çıktım evden bugünü diğerlerinden ayıran tek şey yaşlı teyzenin yanındaki kızdı; 1.68-1.72 boylarında uzunca, sarışın, yeşil gözlü bir kız. Onu daha önce buralarda hiç görmemiştim çok gezen biri olduğum söylenemez hatta okula gitmek haricinde evden pek çıkmam ama yinede bu cevrede oturanlara göz aşinalığım var. Daha önce hiç görmediğim biri olmasından olsa gerek dikkatimi fazlasıyla çekti, dikkatimi çekmiş olması onu rahatsız etti galiba farklı yöne döndü bende bu tepkisiyle kendime geldim utandım ne yalan söyliyeyim yüzüm kızardı otobüs gelene kadar kendime kızdım.

Otobüsün geldiğini gördüğüm an hızlı adımlarla ilerledim otobüse bindim ve arkadaki boş koltuğu gözüme kestirdim, severim arka koltukları çünkü kimse sizi rahatsiz etmez , o da aynı fikirde olmalı ki önümdeki boş koltuğa oturdu, yol boyu yaptığım salaklığa kızdım okul durağına gelir gelmez arkama bakmadan indim.

rez okurum

Amk yaz suraya gibecem haa

17 yaşım benim hatalarımın en büyüğünü yaptığım yaş onunla bu yaşımda tanıştım bilseydim başıma gelecekleri belkide hiç çıkmazdım o gün evden... Yine her zamanki gibi hazırlandım ve çıktım evden, okula gitmek için otobüs bekliyorum her gün olan monoton hayatım devam ediyordu sağımda duran yaşlı teyze onun ilerisinde servis bekleyen ilkokullu çocuklar, boş boş etrafı gözlemlemem, insanları izleyerek "acaba bugün başından ne geçecek?" diye tahmin yürütmemle hatta yoldan gecen arabaların plakalarının son iki rakdıbına bakarak bir anlam çıkarmaya çalışmamla yani tüm monotonluğuyla dünün aynısını yaşıyorum. Otobüsün gelmesine çok var, buradan 50 dk da bir otobüs geçer ve bende sıkıldığım için erken çıkarım evden 50 dk yı yukarıda sayılarımı yaparak geçiririm ardından otobüse biner hiç gitmek istemediğim bir okulun kapısından içeri girer tüm günümü kimseyle konuşmadan kitap okuyarak geçiririm şimdi merak eden arkadaşlarımız vardır hiç mi sıkılmıyorsun kitap okumaktan diye evet sıkılıyordum sıkıldığımda elimden gelen tek şeyi yapıyordum neyi mi tabiki oturup boş boş dışarıyı seyretmeyi en iyi yaptığım iş bu benim birde gereksiz yere sevmelerim ikisinide çok iyi yaparım...

Yaz be abi

Bir gün uyandım ve dedim ki kendi kendime neden yaşar bir insan 21 yıldır sebepsiz yere aklımdan geçirdiğim şeyler ; geçmişim, yaptıklarım, hatalarım, hüzünlerim, mutluluklarım veyahut amaçsızca sevmelerim... En çokta burada kızdım işte kendime sevmelerim, sevmeler... Neden sever bir insanı kendisini sevmediğini bildiği halde neden bağlanır ki ona ?
Cevap bulamadığım bir soru bu fakat...

Öncelikle kendimden bahsedeyim sizlere 21 yaşında başından birçok olay geçmiş yaşanmaması gereken bir hayat yaşamış genç bir arkadaşınızım. Yaşadıklarım artık bana fazla geliyor bundan dolayı buraya hayatımdan izler bırakmak istedim belkide hayatta bıraktığım tek olumlu şey buraya yazdıklarım olacak velhasıl işin özü dostlar siz beni sevdiğim kızın bana hitap ettiği şekilde tanıyın isterim o bana hep Zarif derdi sebebini hala bilmiyorum bunu ona karşı her zaman kibar ve nazik olmama bağlıyorum ki bence bu böyle ama ben birde onun fikrini almak isterdim...

Hadi dönelim hikayemize :

... cevabını aramayı da hiç bırakmadım. isterseniz her şeyin en başına dönelim 17 yaşıma yani.

Not : ilgi gelirse seri olarak devam edeceğim dostlar fakat 1 kişi dahi merak edip yaz derse de yazarım.