gelin size nasıl kız tavladığımı anlatayım

@11 panpa çok güzel özetledin. anlatmak istediğim de buna benzer bişi.

rezerved

katılım olursa gaza gelirim beyler tamamen doğaçlama gidiyorum. bir olalım ki verim alalım.

olm sadede gel la

reserved

lan hızlı yaz

@9 huur çocuğu benimi takip ettin şuku sana

evet beyler artistliğimi yapıp sonra kuyruğumu kıstıra kıstıra ailemin yanına geri döndüm. istanbul'da parası iyi olan, prestiji iyi olan, karı kız ortamı da süper olan bu işi bırakıp döndüm ailemin yanına. yani şu ülkede yaşayan gençlerin erkek, kız farketmez %99'unun hayal ettiği hayatı yakalamışken, hiç anlaşamadığım, kavgalı olduğum, birlikteyken inanılmaz huzursuz olduğum ailemin yanına... hayatındaki en büyük problemi ailesiyle olanlar beni daha iyi anlayacaktır. hayalini gerçekleştirdikten sonra bir tekmeyle her şeyi yıkıp tekrar onların yanına dönmek nasıl bir şey... öldürdüm kendimi yani, öyle düşünüyorum. sıfır kaygı, sıfır arzu, sıfır istek, sıfır kinle hareket ediyorum şimdi. allahtan ne gelirse onu kabul ediyorum. zaten oradaki ben değilim, oyuncağım. önceden bana inanılmaz koyan bir şey artık gibimde değil. üzülmüyorum da. arabesk bir boyutta yaşamaktan bahsetmiyorum sakın yanlış anlamayın. çok huzurlu ve mutluyum bütün bunlar olurken. kendimi öldürmeyi gerçekten başarmışım.

okuyoruz panpa güzel gidiyor devam et

okuyorm panpa

rezerved anlat panpa daha bugün bi kız beni reddetti lan :(

güzel adamsın panpa devam et

ailemin yanına döndüğümde beklediğim gibi her şey tak gibi geçiyor. maddi manevi bir ton sıkıntı. birkaç hafta öncesinde arada bir gülüp eğlenebiliyodum aslında geçici ve sahte de olsa. ama şimdi o da yok. pişman olmaya başlamıştım. ama pişmanlık duymayı gururuma yediremiyodum çünkü o kadar zorlandım ki bu kararı almak için. bunların olacağını biliyodum ve kabul ettim. mızmızlanmaya hakkım yok dedim. ne olursa olsun eyvallah. hayat tak gibi geçerken para kazanmak için gibindirik bi iş bulup(bıraktığım işle alakası olmayan, amelelik gibi bir iş bu... faturalar, sigara parası ve önceki borçların ödenmesi lazım) bir yandan da babamın hastalığıyla uğraşarak geçiyodu günlerim. babam uzun yıllar boyunca hastaydı ama benim onların yanına geri dönmemden biraz zaman önce hastalığı ağırlaşmıştı. belki onun bu zor zamanlarında yanında olmak isteyişim de yönlendirdi beni. ama ben kendimi bildim bileli babam hastaydı ve bu dönem de olağandı, atlatacaktı. yani babam çok büyük bi etken değildi o süper işi bırakıp onların yanına dönmemde. ne yazık ki bu değildi. şimdi düşündükçe kendimden utanıyorum ama itiraf ettim kendime. öldürdüm kendimi. hiç olamadığım kadar dürüstüm. gurur, kibir hiçbir şey yok.

uzatmayayım, babam ben onların yanına taşındıktan 3 ay sonra vefat etti. çok şükür yanlarında olduğum sürece ona en iyi şekilde bakmaya, ilgilenmeye çalıştım. mazimiz kötü olsa da o haliyle ona hiç bir kin besleyemezdim. inşallah hakkını helal etmiştir.

gördüğünüz gibi değişebilmek için kendimi öldürdüğüm andan beri her şey çok daha kötü gidiyor hatta hayatımın en zor dönemindeyim. ama yine pişman değilim ve mızmızlanmıyorum. içimde yine bir huzur var ve en azından babamın son günlerinde onun yanında olabildim. farkettiyseniz artık hep olumlu bakıyorum olup bitene. bir hayır vardır gözüyle...

kaçç reserve alıcaz panpa devam et

@1 amma sallamışın amk

@66 neyi sallamışım mesela? ya da neden sallayayım? samimi bi şekilde düşüncelerimi, yaşadıklarımı yazıyorum. bi beklentim falan yok yani. tüm yazdıklarımı okumuş olsan zaten sallama ihtiyacı duyacağımı düşünmezdin.

devam et panpa

neden bıraktın panpa devam et

konuyu çok dağıtmayayım. bir anlık cesarete kapılıp değişmek istedim ve çok büyük bir karar aldım. sonuçlarını görerek ama, bu önemli. sonuçlarını bir bir yaşarken de pişmanlığım artıyodu ne kadar pişman olmak istemesem de. o bırakıp geldiğim süper işe benzer bi iş bulabilirsem takla atarak giderdim artık. dibe vurmuş haldeyim.

ve çok geçmeden o bıraktığım süper işle aynı sektörden, çok daha iyi bi firmadan mülakata çağırıldım. önceki işten bi arkadaşım ayarlamıştı sağolsun. havalara uçuyodum. inanılmaz bi hevesle gittim mülakata. çünkü mülakatlarda çok başarılıyımdır. yaptığım iş de buna benzer insan ilişkilerine, günde yüzlerce mülakat yapmaya dayalı bi işti. görüşmeden sonra kesinlikle başlarım gözüyle bakıyodum. ama olmadı ve ben ilk kez bu kadar büyük bir mülakattan kaybederek ayrıldım. bunun öncesinde dibe vurduğumu zannetmişim ama yanılmışım. asıl şimdi dibe vurdum. son umudumu da kaybettim ve benim sorunumun işle, firmayla, sektörle hatta parayla pulla ilgili bir sorun olmadığını anladım. dibe vurmadan gerçek sorununuzun ne olduğunu anlayamazsınız.

oradan da kuyruğu kıstırıp eve döndüm.

reserved