gelin lan beni de dinleyin biraz

geçen bizim son sınıflardan bi kızla buluştuk sohbet filan ettik.. izmirli kendisi. illa buluşalım diyordu hocalardan bölümdekilerden duyuyormuş adımı sürekli. ev arkadasıyla geldiler kafede oturduk sohbet ettik biraz.. ev arkadaşı da kaşarlanmış bir hatun biraz amma velakin çirkin. bu izmirliye taş desen hakaret olur amk..
hasılı muhabbet akıcıydı zamanın nasıl geçtiğinin farkında değildik. izmirli gayet açık dekolte kıyafetler giymiş altına giydiği uzunca pantolon benzeri şey bildiğin transparan amk o derece.. sonra cinsel konulardan bahsetmeye başladılar.. çevredeki erkekleri filan giderlilik açısından eleştirmeye başladılar. öyle ki beyler benim gibi sıradan asosyal birini utandıracak türden konular dönüyordu ortada. sevgilisiyle olan hayatından, sevgilisiyle aynı evde kaldığından filan bahsetti. işte yatak fazla büyük değil'e kadar üstü kapalı ayrıntı vererek anlattı. dumur oldum tabi anadolunun bağrından kopup gelmiş yörük kökenli bir adamım akrabalarımız toros dağlarını mesken edinmiş amk...
bu izmirli kevaşe yaz tatilinde izmir e gitmemeye karar vermiş. ailesine "iş buldum, çalışıyorum bu yaz burda kalacam" minvalinde şeyler söylemiş. tabiki babası ve ailesi kızıyla kıvanç duymuş amk kendi parasını kazanacak diye... işin aslı öyle değil.. yarağın tadına doyamamış amk...

bi de kendime bakıyorum yaşımı başımı almaya başladım sayılır ufaktan "yaşıma uygun değil" diye birçok huyumdan ve hareketimden feragat etmeye başladım, ama hala şöyle sevdiğim bi dişi ile çıkıp hayatı tadabilecek bişeyler yaşamadım amk.. anca bikaç kere keraneye gittim.. o kadar çirkinim ki keranedeki fahişeler bile verecekken iki kere düşünüyor beyler siz düşünün... o kızların da benimle tanışma arkadaşlık kurma isteği muhabbetimin güzel oluşundan kaynaklı.. aşırı kültürlü ve entelektüelim okulda doçentler gömlek ilikler karşımda o derece... herhangi bir cinsel yada duygusal isteğime dalga geçerek cevap vereceklerini bildiğim için öyle bi girişimde de bulunmayı düşünmedim bu hatunlara karşı. çünkü bu bahsettiğim şey çokça başıma geldi..

her zaman parasız, ikinci planda ve çirkin, dışlanmış, kendinden başka kimsesi olmayan bi insan oldum. hep kendimle vakit geçirdim.. kendimce espriler yaptım güldüm, kendimin canı biryere gitmek istediğinde başka bir kişi olup kendimin koluna girip zütürdüm o istediğim mecralara.. konserlere tek gittim, alışverişlere tek gittim... müzik yaptım, şiir yazdım, hikayeler denemeler yazdım, bilimsel makaleler yazdım.. hep ben ve çevremdeki birkaç dengesizin okuduğu şeyler oldu bunlar... oysa öyle yaratıcı ve edebi nitelikli şeylerdi ki... yalnızlık deri gibi yapışmış üstüme, kurtulmaya çalıştıkça kanıyor, canımı yakıyor...

ağladım, hep ağladım.. kendi omuzlarımda ağladım.. ne bir dostum oldu, ne bir annem oldu, ne bir babam oldu... günde iki paket sigara içtim hep, alkol kullandım, uyuşturucu kullandım.. yemek yemedim, çok kilo verdim.. eridim, bittim.. yüzüm çöktü, göz altı çukurlarım cenazemi alacak kalibreye geldi.. ölmek istedim onu bile beceremedim... 20 kilo verdim annem farketmedi beyler nasıl canım yandı biliyor musunuz...

artık bu yolun sonu nereye varır, bu gecenin varmıdır bir sabahı kimbilir... ama umut yok gibi görünüyor tünelin sonunda ufacık da olsa bi ışık süzmesi göremiyorum...

öylece oturup ölümün gelmesini beklemek nedir bilir misiniz beyler ? ömrünün baharında ve hayat bu kadar güzelken bu yenilmişliğin faturasını gençliğinizle ödemenin acısını uykularınızdan sordunuz mu hiç ?