buraya gelip hiç kimse beni sevmiyor diye tribe girmicem çok şükür ailem var ama panpalar arkadaşım yok hiç neredeyse en yakın arkadaşım vardı haftada 1 onunla dışarı çıkardık2-3 saat onunla da ayrılmak zorunda kaldık kalan en yakınlar da gibine bile takmıyor fiziğim orta dış görünüşte de sıkıntım yok muhabbet kurulabilen biriyim çok selamlaştığım insan var ama o kadarıyla kalıyor anne babaya açılmayacak dertlerimi içime atıyorum toplu muhabbet olunca yanlarına gidiyorum (o selam verenlerin) düzgün bir sey deyince bile giblerine takmıyorlar mezuna kaldım moralim feci bir de böyle oluyor ciddi ciddi önemsenmemekten öyle kötü oldum ki ara ara ağlama geliyor ne yapayım ciddiyim
fotoğrafi biliyorsunuzdur temsili aynen buyum işte

Klagib inci yazarı
Boşver pnp zamanla olur ben de ara sıra böyle hissediyorum

aynen panpa okuldan samimi bi arkadaş bul ona anlat bide herkesle konuşmaya çalış ortamlardan geri kalma

Sert ve ağır ol azıcık lan ve kimseye muhtaç değilsin bunun farkına var kendi kendine yetebildiğini öğrendiğin gün onlar senin ışığına gelecekler