kız eli olsa giberdik diye hayal kuran bir güruh, yeri geldiğinde sana gibişin nasıl bir sanat olduğu konusunda ders vermeye kalkışıyor.

aşilinden ok yiyerek ölen bir kahramanı barındıran tarih, kafasından 7.62 kalibrelik mermi yiyen bir türkücünün yaşama tutunmasını da bizlere izletiyor.

evde bugün acaba kime ayar vermiş olsam diye düşünen şizofrenlerin hayal güçlerini tebrik ve takdir ediyoruz.

hiçbir tak olamayanların "ağbii kaybedenler kulübü yea" haykırışını, köfteye gidelim serzenişinin altında yaşamak için 2 saatlik gibik bir filmi sebep göstermesini seyrediyoruz.

antidepresan, bir sınıf için modayken, asıl ihtiyaç duyan kesim için bir deli raporu anldıbına gelebiliyor.

"manyaklar iphone 6s plus için kuyruğa giriyolar" eleştirisini yapan adamın çarı çalındı diye intiharın eşiğine gelmesi çok muallakce değil mi?

breaking bad'de walter white'ın çatıya pizza atma sahnesinin 1 defada çekilebilmiş olması da, bill gates'in windows'u tanıtırken bilgisayarın mavi ekran vermiş olması da, benim tavlada üst üste 6-6 atıp arkadaşımın tripe girmesi de şans. şansını kendin yarat falan.

müslüman bir ülkede doğmasa müslümanlığı seçme ihtimali %0.001 olan dayılarımızın cihat aşkıyla yanması, çocuklarının bonzai'den nirvanaya ulaşmış olması istikrarın sürmesi anldıbına geliyor.

mısır'da yasa çıkacaktı; bir adam ölen karısını 3 saat boyunca gibebilme hakkına sahip. niye 4 değil?

"anamız, analarımız. bizim millet gibisi yok ağbi. dünyadaki en şerefli milletiz." ile "elin avrupalısı yapıyor. bi onlara bak bir bize. almanya'da osurmak ayıp değilmiş." arasında ölüp gideceğiz. bizim evde de osurmak ayıp değil bu arada.

öptüm.