gelin beyler iki tartışalım

Biz, özgürlüğümüze kavuşmak için bir şey yapmıyoruz
Biz sadece, zütümüzü yayıp "sokayım böyle hayata" deyip kendimizi içkiyle uyuşturmaya devam ediyoruz.
insanların bize hükmetmesini istemiyoruz ama,
onların himayesi altına girmeyi ve diğerlerine uyum sağlamayı seviyoruz.
Sorumluluktan ve sahip olduğumuz, değerli zannettiğimiz şeyleri feda etmekten kaçıyoruz.
En kötüsü de, bunların farkındayız ve hala bir şey yapmıyoruz.
En azından ben böyleyim ve hayatı yaşamaktan kaçıyorum.
Çünkü yaşamın içine girdiğimde,
onlara uyum sağlamaya başlayacağım, taklit yapmaya başlayacağım...
Bu düzeltebileceğim bir şeydir belki, bunun suçlusu ben değilimdir belki.
Ama "nasıl" sorusunu sorduğumda, sadece boşluk hissediyorum.

insan kendi içine bakabilmesi için, kendi içine kapanması gerekiyor.
Dışarıyı çözümlemek için henüz erken.
insanların sana asosyal demesini aldırma, basit kavramların seni yönetmesine izin verme.
kendi kendine çıktığın bir yolculuksa bu, onların bilmesine gerek yok.
Kendinle yüzleşmek, acı vericidir.
Aciz olduğunu görürsün, sana söylenenlerle alakan olmadığını görürsün.
Sana aksettirilen sen, sen değilsindir.
Kendini bulmak acı vericidir.
Meditasyonun çok faydası dokundu bunda.
Yoksa insan kendi kendini yeyip bitiriyor, arkadaşların dışarıda kız giberken sen evde oturmuş taşağını yayıyorsun.
Kolay birşey değil, kimse kolay olacağını söylemedi.
Hayatta herşey çok basit, ama senin içinde herşey çok karışık.

@30 bunun nedeni, yine insanlar kardeşim.
Sorun, tek bir kaynağa ulaşıyor.
Diğer insanlar...
insanın hayatı yaşamasını, başkaları engelliyor; farkında olarak yada olmayarak.

insanın yaratılışında mükemmellik var mıdır?
Doğduğunda, her insan mükemmel midir?
ilk sorunun cevabı basit.
"Allah, insana kendi ruhundan üflemiştir"
Mükemmellik, mükemmelliği yaradan en mükümmele aittir.
O zaman, insanın içinde de mükemmellik vardır.
Çok büyük bir kanıt değil belki de,
belki de birkaç kişi çıkıp kendi din görüşleriyle, olayı tersine çevirmeye çalışır.
Burada din tartışmayacağım, kendi kendime yazıyorum zaten.
Ama insan, iyi hissetme bağımlısıdır.
Eğer Tanrı onu iyi hissettiriyorsa, tanrıya bağlanır.
Eğer tanrıyı inkar etmek, onu zeki hissettiriyorsa; yine iyi hisseder ve inkar eder.
Aciz olduğunu kabullenmez.
Aslında, kendi içinde korkuyordur...
Ölümden sonraki belirsizlik ona kafayı yedirtebilir,
ruhunun yok oluş fikrini kaldıramaz, haklıdır da.
Nasıl kaldırsın.
Şuan görüyor, duyuyor, hissediyor ve sonrası boşluk; bir açıklama getirmek zorunda.
Yada kolayı seçip düşünmeyi bırakır ve giblemez.
"Ne olacaksa olsun."

@33 Ego bazen gereklidir kanka.
Acizlerin, daha kendine yetmeyenlerin seni ezmesine izin vermek istemezsin.
Baksana etrafına, iyi biri olmak istediğine emin misin?
Mütevazi olman senin saygı görmeni sağlayabilir, haklısın.
Çevredeki herkes huur çocuğu olmak zorunda diye birşey de yok.
Gerçek dostluklar kazanabilirsin, ama herkesin menfaat peşinde olması için güçlü nedenleri var.
Ve değinmek istediğim bir nokta daha var; aksakallı pgibologlara amcalara göre, özgüven ve ego birbirine zıt kavramlardır.

@34 sağol kanka ama gerek yok.