gelin beyler dün gördüm ki insanlık ölmekte

hepinizi sukuladim muallakler aksam aksam duygulandirdiniz beni.

benim de basimdan binbir turlu olay gecti.

babam oldu ben daha 9-10 yasindayken. 5 paramiz yoktu annemle ben tek kalmistik, annem issizdi. sonra bir gun okuldan eve bir geldim teyzemin kocasi anneme tecavuz etmis. ben yakalayinca panik yapti huur cocugu. cikardi cebinden 1 tomar para atti yere. sesinizi kesin alin bu parayi dedi. parayi aldim polise gittim. gibayetci olduk.

simdi o huur cocugu hala hapiste. hatta hapiste gotten vurduruyormus. annemle ben ise mukemmel bir hayat yasiyoruz. annem hayat kadini. her gun bir tomar para kazaniyor.

edit: azicik gulun diye sey ediyorum. hayatin amina koyayim sizlere bir sey olmasin.

@103 ne biçim bir hikaye anlatma tarzın var amk. hüzünle başladı, mutlulukla doldu, hayalkırıklığına evrildi ve intikam duygusuyla bitti.

2 ekmek paramız yoktu bir keresinde.. daha doğrusu o kadar para vardı ama ekmeğin yanında yiyecek bir şeyimiz yoktu. o yüzden fırına gidip iki ekmek yerine, iki ekmek hamuru almıştım. annemle hamurları tavada pişi yapıp yemiştik...

ben de anlatayım lan bir tane. bir kere ilk okuldayken sabah kahvaltı yapmamıştım. beslenme yoktu kantinden simit alcaktım. ama karnım çok aç. bir sınıf arkadaşım geldi. onun da karnı açmış parası da yokmuş. zaten durumları pek iyi değildi. bana da bir simit alsana dedi. gittik bi simidi bölüşüp yedik onla. aç kalsamda vicdanen doymuştum o gün.

babam benden baya baya büyüktür beyler böyle 44 yaş falan var aramızda. emekliliği zaten benim okul zamanıma denk geliyor.. adam keyif yapmadı benim yüzümden beyler.. adam benim için çok uğraştı. okulda her 10 günün 9unda babamın yapığı sandviçleri(salam kaşar) yerdim amk. tadını sevmezdim o aralar ama sonra babamın emeği, erkenden kalkması ve oğlu için uğraşması beni çok duygulandırırdı. beni dersaneme bırakmaya çalışırdı amk hep. adam yaşlı beyler ama bunları hep yapardı.dal daşşak yayıp oturmazdı. şimdi ünideyim. babam biraz daha rahat ama sadece para konusunda onu çok sıktığımı düşünüyorum.ama ilk senem beyler.ve kendisi çok hastaydı 3 kere kalp krizi geçirdi. sigara yüzünden..
onu en iyi şekilde yaşatıcam beyler.

hepsini okudum çok hüzünlendim lan.

ben küçükken babamın durumu çok iyidi işte nasıl diyim 5.sınıfa kadar falan ama sonra işler çok ters gitti çok kötü durumlarda kaldık ama anlayabileceğim yaşlar değil tabi o zamana kadar her istediğim alınmıştı. ondan sonra herşey kesilmişti. tabi ben arsız bir bin olduğumdan yokluğun ne demek olduğunu anlayamamıştım herşeyi isterdim beynimi gibeyim tutunurdum lan annem babamda sağolsun yemek yemezlerdi kendilerin birşey almazlardı bana istediğimi alırlardı sonra sonra farkına vardım tabi bunların he ondan sonra hayatım hep yoklukla geçti hala öyle alıştık artık ne yaparsın.

işte böyle başlıklara ihtiyaç var bu sözlükte hepinizi seviyorum lan böle adamların hala bu sözlükte olmasına ihtiyaç var. hepiniz adamsınız lan.

amk harbi diyorum amlı olsam çıkarıp masaya koyardım sebil gibi. adamsınız lan yeminle

taso topladığımız zamanlar aklıma geldi mk.. paramız da olmazdı.. cips alamazdık.. zengin binler alınca öyle imrenirdim ki.. off ulan of

ilkokuldayım daha panpalar anne baba memur aslında durumumuz iyiydi.ama pederin kuzen bizim babanneyi kefil mefil etmiş sonra parayı vermemiş pederde tek erkek çocuğu olarak ödüyo babannenin ödiceği paraları..bi kaç sene böyle sallantıda geçirmiştik. bende çocuğum amk ne anlardım.o zamana kadar bir dediğim iki edilmedi demeyimde genelde istediklerim alınırdı..bu gibimsonik dönemlerde pederle dısasrdayız amk bi oyuncakcının önünde geçioruz o zamanda boyle yarıs arabaları vardı kumandalı yolları falan kuruyodun yaros yapıodu 8 şeklinde felan kuruyodu mahalledeki binler. onlardan gördüm illa tutturdum amk ben bunu istiyom diye.ee tabi pederin gücü yetmedi onu almaya kaç paraymışsa artık. dedi alamıcam param yok dedi. o zamanlar anlamıyosunda bi babanın demek istiyceği en son söz belki bu.alamamıştık o gün zütevladı arabalı dalgayı. sonra maaşını almıştı peder elinde bi kutuyla gelmişti. dedim aha aldı sonunda dıbına godum arabasını. açtım baktım tren amk. onunda boyle yolları var çuf çuf gidiyo duman cıkarıyo. baya somurtmuştum gördüğümde. aradan yıllar geçti ve ben o kötü günleriin hatırasına o treni evimdeki kütüphanenin vitrininde tutarım. şimdi durum iyi peder olmuş banka müdür valide olmuş okul müdürü abi olmuş doktor. en gerizekalı ben cıktım turizm okuyom amk. neyse benimde başımdan böyle bi olay geçmişti sizin ki kadar yürek burkan olmasa da paylaşayım dedim.. hayatımda aldığım en güzel hediyeydi o tren..

küçükken hep bir atarim ve bir bigibletim olmuş istemiştim ama bir türlü ikiside alınmadı. yok 1 ay sonra , yok 3 hafta sonra deyip kandırıldım. yine bir gün 1 ay dolmuştu ve atarimi istemeye gittim ama gene alınmamıştı, bir kez daha söz verildi okullar bitince alıncaktı ama okulların bitmesine 3 ay vardı. neyse o sinirle evden çıktım , her zamanki gibi sokağa arkadaşlarımın yanına gittim. o sıralar semtimizde her tarafta yeni binalar yapılıyordu ve oyun alanlarımız sınırlanıyordu. arkadaşım dedi ki şu inşaata bir gidelim, çocuk kafası gittik, ikinci kata çıktık. aşağıya baktık , aşağıda kum yığmışlardı ve kumdan bir tümsek vardı. salak arkadaşım atlarsın atlamazsın muhabbetine girdi. neyse herkes atladı, sıra bana gelmişti , korkuyordum ama rezil olmamak için atladım veee ikinci kattan betona çakıldım, kafam kırıldı, her yer kan gölü. uzunca bir süre kendime gelememiştim :(

sonuç: 1. fakirlik çok kötü bir şey,
2. arkadaşlarınızı iyi seçin.

bi tane de ben anlatmak istedim beyler.
üniversitede okuduğum yıllar,
takıldığım bi kız vardı o aralar, üst başta giyecek bişey kalmamış alışverişe çıkmıştım öyle zengin çocugu değilim
memur bir babam hepsi o işte neyse 3-5 parça aldık bişeyler yurduma doğru yürüyorum cadde karşısına geçmek için beklerken
o arada elinde bi tepsiyle çaycı bir arkadaş etraftan bardak topluyor hani bilirsiniz esnaflar içtikleri çayın boşlarını sokak
kenarlarına falan bırakırlar bu çaycı arkadaşda onları toparlıyordu işte bir tanesini unutmuş patronu olacak herif olsa gerek
bu elemanı yanına çağırdı boş bardağı göstererek sokak ortasında o kalabalıkta demediğini bırakmadı amk bin herifi. eleman boynu bukuk birşey diyemiyor belli o işe ihtiyacı var bir bardak unuttu diye herşey bir bardak. o çaycı arkadaş aşşağı yukarı benle yaşıttı nasıl zoruma gitti bilemezsiniz. adamın ağzını yüzünü kırmak nasıl içimden geliyor bilemessiniz ama sırf o arkadaş benim yüzümden işten atılır belki iş bulamaz belki daha zor durumda kalır diye tuttum kendimi ama inanın o günü unutamıyorum 1 bardak yüzünden bir genç insana bu kadar hakaret edilmez
şu an ellerim titriyor sinirimden, eleman aklıma her geldiğinde gözlerim doluyor

büyük şehirler böyle işte panpa.it kopuk belli değil senin benim gibi aramızda dolaşıyor köpekler. bende geçen gün şahit oldum, apaçi tipli iki arkadaş gidiyorlardı biri bakkala girdi bir şey almaya öteki bakkalın kapısında bekliyordu o sırada güler yüzlü yaşlı bir amca geldi çocukla şakalaşmak için bir şeyler söyledi çocukta buna baya bir hakaretler etti itekledi falan amca çok mahçup ve üzgün duruma geldi, sonra o iki huur çocuğu aldılar başlarını gittiler bende amcanın başına gittim morali düzelsin diye iki laf uzattım sonra gittim. bazen iyiki türkiye'deyim diyorum amk burası böyleyse yabancı ülkelerde ayakta gibiyorlardır adamları.

adamın dibisin panpa.. duygulandım

şuku kardeşşim bennde elimden geldikçe yardımcı olmaya çalışıyorum

amk akrabaların ben. 3-5 tanesi yardım ediyor.. durumumuz pek kötü sayılmaz ama.. idare ediyoruz.. babam iflas ettiğinde çok üzülmüştüm.. söz verip de tutamayan baba.. eminim içinden ağlıyordur.. önceden bu konuda çok üstüne giderdim.. ama artık çok üzülüyorum eskiden yaptıklarıma.. almasın.. hiçbişey istemiyorum babamdan amk.. sadece göreyim yeter.. ana babadan sonrası boş sözlük..

üzüldüm amk üzüldüm lan

ulan 33 yaşına geldik bunun gibi nice badireler atlattık ama okuyunca dayanamadım ağladım amk.

şakır şakır yağmur yağarken üzerinde t -shirtle çöplükten yemek yiyen adam kadar hiç bir şey canımı yakmadı panpalar.

Memur çocuğuyum o kadar kötü değil durumumuz ama biara ev almak için baya sıkıntı çekmiştik ondan beri para isteme alışkanlığım kayboldu heralde.
Bir gün kızılaydayım okul dönüşü. Amk 45 dk yapacağım (ankaradakiler bilir eskiden 45 dk da 3 otobüse binebiliyodun sadece ilkinden para gidiyordu). Herneyse ego kartımın son şeyini basmışım. Tabi para ne gezer amk. 5 kuruşum bile yok la. 114 kırkkonaklara binecem. Amk bekliyorum bekliyorum gelmiyo.
Beyler yeminle son 1dk da geldi otobüs ama öyle bir kuyruk oluştu ki binemedim amk.
En sonunda bindiğimde ise zaman geçmişti amk.
Emindim ki saniyeler ile geçmişti züte gelmiştim beyler.
En çok koyan da otobüse bindikten sonra o amcık makineden dııııtt sesini duyup kırmızı ışığın yanıp sönmesi ve geri dönmek zorunda kalmam oldu.
Eve yürüyerek gittim beyler.
yol boyunca ne düşündüm hatırlamıyorum da okul dönüşü zaten açım bide yorgun amk
öğle yemeği yememişim bide kırmızı ikarus otobüslerin amcık sesi beynimi gibmiş.
Adaletini gibtiğimin dünyası size bir ikarus otobüsü kadar yakın beyler..

edit: yolda yürürken goptan geçiyodum (Ankaranın en sosyetik mekanı diyebilirim)
yanımda jipler geçiyo beyler cafelerin önünden geçiyorum adam ferrarisini parketmiş oraya. içerde karıyı atmış koluna baba parası yiyo..
diyecek çok şey var da neyse amk...

o zamanlar 8 yada 9 yaşında varım yokum... ana baba çalışıyor ikiside üst düzey yönetici. daha 9 yaşındayken haftalık 30 lira alırdım ama benim ihtiyacım olan para değilki dıbına koyum. ilgi lazımı ilgi. dedem emekli memurdu, şu taktan dünyada en değerlimdi. saat 1de okuldan çıkar dedeme giderdim, anneannem yemeği hazırlamış olurdu. ama dedem biz dışarı çıkıyoruz gelince yeriz diyip beni kebap salonun zütürürdü * sonra parka giderdik :( bir gün cips almak için kumbarasından 2 lira araklamıştım. hep bana esnaf ol, memur ol, işçi ol, az kazan, çok kazan ama şerefli ol derdi. hatamı anladım ama özür dilemeye fırsatım olmadı. 2 hafta sonra dedemi kaybettik...