gelin beyler dün gördüm ki insanlık ölmekte

atarinin çok meşhur oldugu dönemde komsumuz annemden 7.5 lira borç istemiş o parayla karne hediyesi atari almış çocuklarına isyan ettiydim madem o para bizim biz niye almadık diye alamayız dediler ne bigibletim oldu ne atarim ne sanal bebek ne fiyakalı bi top aklınıza ne geliyosa ama o her istediği alınan atari sahibi komsu cocuğu liseyi n senede bitrdi askere gitti kimbilirde nerde asgari ücretle çalışıyo seneye mühendis olcam okurken atandım memur oldum babamdan annemdem allah razı olun akıllı adamdı sıkıntı çektiysekte hepimizi kurtardı şimdi çok şükür herseyimiz var küçük kardeşim ne istese anında buluyo ulan alayınız adamsınız arada tek tük binlik yapmaya çıkan oluyo oda olsun çocukluğuma gittim bura değil kagıda yazsam kitap olur anasını gibiyim belkide nerden geldiğimi unutmuştum sayenizde hatırladım kendi kendime söz verdim unutma sakın diye sanki plazmalarla iphonelarla dogduk amq 2lokmaya muhtaç insanlarla dip dibeyiz ama giblemiyoruz yazık lan insanlığa

vay amk çocukluğuma döndürdünüz lan beni.

lise yıllarıma kadar pek iyi değildi durumumuz bizimde. ayakkabı muhabbeti çok dönerdi ozamanlar. hepsi anlatırdı şu kadar lira ayakkabı bu kadar lira ayakkabı falan diye hep ezilirdim. bir keresinde komşudandı sanırım ayakkabı vermişler. ben de giydim bunu o zengin ayaklarına takılan arkadaşlardan birine de 45 lira bu ya falan diye yeni aldım diyordum vay amk.

yine ortaokul zamanlarında bilgisayar yoktu ozamanlar amk bizde. arkadaşımın birinde vardı bilgisayar giderdik ders çalışmaya bilgisayarda oynardık. bu grafi 2000 falan o noel dayıların yeni çıktığı zamanlar. neyse amk o arkadaş bize geldiğinde ders çalışmaya bir tane masa lambası vardı ben de onu açardım. altta kalmamak için amk. neyin kafası derseniz o da farklı bir şeydi sonuçta öyle düşünürdüm.

bir keresinde cebimde 200 bin lira para vardı hiç unutmam iki tane 100 bin yani. kağıt para bilenler bilir. kırmızı gibiydi rengi. sanırım bir simit bir ayran parası ancak oluyordu. bir tane bin vardı ceplerimizi arıyor muallak büyük sınıftı bizden. dua ediyordum cebime elini atmasın da rezil olmayayım millete diye.

pantolon mevzuları falan hep aynı zaten sizle. tek pantolon olurdu hep.

bir de babam maaşın yattığı gün sabahtan giderdi parayı çekerdi börek alırdı börekçiden. sadece o zamanlar yerdik börek. hep 4 gözle beklerdim.

tekirdağlıyım ayrıca bilenler bilir tekirdağ köftesini. köye gitmişsek bir haftasonu döndüğümüzde sadece o köfteden yiyebilirdik. mutlu olurdum ne bileyim.

şimdi Allah a şükür durumumuz iyi. öğrenci evindeyiz bir kere amk. cebimde param yoksa gelmediğinden değil koduğumun kapitalist düzeninde her şeyin parayla olması. tüketim toplumuyuz sadece. neyse sakinim bu konulara girmeye gerek yok sabah sabah.

benimde vardır böyle birkaç tane anım. ağlamak istemiyorum şu an.herkese herşeye söylenecek o kadar çok şey varki. insanı komünizme itiyor bi yandan.ama o da olmaz ki bu ülkede. ülkenin temeli zayıf.bu saatten sonra ne yaparsan yap değişmez bu devletin, insanların zihniyeti.

bir gün arkadaşla ne yesek tribindeyiz. o diyo şunu yiyelim yok lan diyorum dün yedik ben diyorum şunu yiyelim yok lan diyo sabah bilmem kimlerle yedik biz onu. falan filan derken bi baktık sokağın birinde nohut-pilav satan biri var gel lan dedik pilav yiyelim aq. neyse gittik hayırlı işler vesselam abi dedik doldur tavuğu bol ayranı soğuk olsun başladık yemeye. o ara orta yaşlı bi kadın geldi çocuğuyla pilavcıya. pilavcı dediğim seyyar tabureleri falan var oturuyoruz öyle. fiyatını sordu önce. sonra bi tabak yaparmısın dedi. aldı neyse tabağı uzattı çocuğa. çocuk da muhtemelen 8-9 yaşlarında. o ara çocukla göz göze geldik. ayranı yudumluyodum tam. anne dedi çocuk ayran da alalım mı? hayır oğlum dedi ayran alacak paramız yok şimdi, onu da sonra alırız. ve çocuğun elinde plastik tabak ilerlemeye başladılar. ben ilk başta anlam veremedim aq. dedim ki arkadaşa heralde çocuğun bi rahatsızlığı falan var dokunuyo ayran yoğurt gibi şeyler. yoksa ne bileyim aq ayran dediğin 50 kuruş lan. sonra da dank etti aq ohaa dedim ya harbiden yoksa ayran parası ve sırf 50 kuruşu olmadığı için o çocuğa ayran alamadıysa. ve o çocuğun bana bakışı gelmeye başladı gözümün önüne. çok kötü hissetmeye başladım kendimi. yemeği ayranı falan geçtim karnım karıncalanmaya başladı resmen. yemin ediyorum alıp bi koli ayran koşacam peşlerinden, başta yedik bi tak utancımdan yerimden de kalkamıyorum. neyse uzatmayayım. o gün bu gündür ayran içemiyorum hatta ne zaman bi yerde gibik bi ayran görsem bu mevzu geliyo aklıma ve dünyanın en büyük huur çocuğu olduğumu düşünüyorum. ben böyle düzenin gelmişini geçmişini gibeyim.

eskiden pantolonlarımız falan dizleri yırtıldığında yama yapardı annelerimiz hiçbirimizde gocunmazdık bundan hatta yama ne kadar afilliyse o kadar iyiydi ama kimse umursamazdı altındaki deliği, yırtığı şimdi kıyafetlerdeki delikler bir yana insanların içlerindeki delikleri yırtıkları görmek için çabalıyoruz

olm binler adam olun otobüste bayana yaşlıya çocuklu kişilere yer verin ebenizi giberim, üniversiteden dönüşte görüyorum bazı yannan kafalılar dibinde 60 yaşında teyze ayakta iflahı kesilmiş duruyorken bin kulaklığı takıyor camdan dışarıyı süzüyor gibkafalı sanki biz bilmiyoruz sırf yer vermemek için rollendiğini muallaknin, giberim yapacağınız işi... sinirlendim amk

okudukça duygulandım lan, bende de var bikaç tane dökeyim en iyisi de rahatlarım belki ilkokuldayım, babam işçiydi zaten çok kötü şartlarda çalışıyordu birikim yok tabii kenarda bi gün genel grev ilan edilmişti 2 aydan fazla sürdü o süreda peder yatarda tabii eski bi oltası vardı, onu alıp balığa giderdi her gün yürüme en az 30 km yol Allah tan o zamanlar balık boldu da tuttuğu balığın birazını satar ekmek sigara parası yapardı kahvaltıda bile balık yerdik zeytin bile lükstü lan o zamanlar Allah kimseyi o durumlara düşürmesin birader harbiden zor iş

valla biz çok zengindik ne istediysem o an alındı , o an olmasa bile sabahında alındı , böyle anılarım olmadığı için üzüleyim mi sevineyim mi bilemedim ...

şaka lan şaka gurbette üniversite okuyoruz , açlıktan nefesim kokuyor sabah olsa da fişi harcasam diye bekliyorum :((

beyler bende anlaticam lan okudukca dahada icim parcalaniyo herkesin entrysini tek tek okudum, ne varsa gececi tayfada var zaten, neyse

3. sinifa gidiyorum iste, o zamanlar nigdedeydik. odtunun koleji acilmisti nigdeye o sene. zengin falan degiliz ama o zamanlar cok uygun bi fiyati vardi sanirim simdi hatirlamiyorum, yoksa anne-babam memur kolej parasi bizim neyimize. bi sekilde o koleje yazilmistim. genel profil dengeliydi. zengin picleri kadar orta hallilerde vardi. oglen saatlerinde yemekhane tarzi biseyde yemek yerdik. yemekten sonrada beden dersi vardi. benimde o zamanlar esofmanim yok annem evdeki pijamalarimdan bi takim olani koymustu cantama onunla gitmistim. ama amina kodugumun sinifinda herkeste adidaslar reetaklar vardi, yemekten sonra bi kiz vardi hala hatirliyorum gelip herkesin duyacagi sekilde "derse girmeyeceksin heralde iyi geceler" demisti herkesin donup baktigi ani hala hatirliyorum, utancimdan yere bile bakamadim beyler gozlerimi kapattim derin bir nefes aldim (bogazim dugumlenmisti) ve tekrar okul kiyafetlerimi giydim ve derse giremedim yine herkes tip tip bakacak diye, gittim sinifta tek basima oturdum oylece bir an once bitsinde eve gideyim diye, en son dayanamayip babami aramistim mudurun ofisinden, o zaman arabamizda yok, okul desen gibtiredilmis bi yerde servise daha 3 saat var, babam 1 saat yol yuruyerek gelmisti sirf benim icin, o gunden beri ailemden sunu istiyorum bana alin diye bir talepte bulunamam beyler

güzel insanlar var bu başlıkta tebrik ettim.

bizim durum orta direk işte be panpalar. babam mke'de devlet memuru. klagib mahallede bigibleti olmayan çocuktum ben de. o zaman da milliyet mi ne öyle bi gazetede kuponla bigiblet veriyorlardı, o şekil bigibletim olmuştu. küçüklüğümde de şimdi de böyle çok şeyler isteyen tutturan bi çocuk olmadım. ne bileyim annemle babam her bayram bize bişeyler almak isterlerdi gelin hadi çarşıya çıkalım diyezütürmeye çalışırlardı. abimle ben yok gitmeyiz yeni kıyafet istemiyoruz biz diye tuttururduk. babam da anneme der arada, bizim çocuklar kadar gözü tok görmedim hayatımda diye. özledim babamı lan yarın bi arayım. bu kışı da 7 yıldır giydiğim botla geçirdim, bot botluktan çıktı artık da giyiyorum hala. babam gördü botu hadi gidelim alalım dedi, yine istemedim amk. ne bileyim böyle ayakkabı, kıyafet, gösteriş çok gibimde olmadığından mı, babam zora girmesin düşüncesinden midir yeni şeyler almayı sevmiyorum amk.

şimdiki durum ise bitirdik üniversitede güzel bi bölüm iş bulamadım amk. gurbette kpss kursuna gidiyorum inşallah güzel bi yerleri tutturabilirim. çünkü hala babamdan para istemeye utanıyorum. Arada sıkıştırıyo telde paran bitti mi oğlum diye, var baba var diyorum. kredi kartıma bindiriyorum haberleri yok amk. neyse

ilkokulda bizimkiler evden tost-ayran yapıp getirirlerde okula, bazen getirmezlerdi verirlerdi bi simit parası
tüm gün bi simitle idare ederdim vay amk ya
yoksulluk zor aga

lan pazarda thunder cats kılıcı vardı hemide ışıklıydı oğlum delirdim delirdim yalvardım anneme bütün pazarı sürünerek geçtim ağıtlar yaktım ama yok almamıştı annem o kılıcı. 1 hafta konuşmamıştım gel onun yerine bakkaldan bisküvi fln alıyım diye gönlümü almaya çalışıyo fln lan ne bilelim fakiriz paramız yok anlamayız öyle şeylerden. çocuğuz işte

reyiz kalmadı sözlükte diyorlardı

alın size onlarca reyiz işte amk daşşaklarını öpün hepsinin sırayla...

benim çocukluğum da yoklukla geçti beyler. sene 99 2000 falan ilkokuldayım amk . babam çok güvendiği bi arkadaşına kefil olmuş hatta o kadar güveniyo ki bu huur çocuğuna kendi adına kredi çekip vermiş amk . tabi sonra klagib dolandırılma amk . o sıralar balıkesirdeyiz adam kaçmış izmire. bütün borçları babama kalmıştı. tabi bunu annemden 2 ay kadar gizledi eve haciz mektubu gelene kadar. evde bi ton kavgalar başladı sonra. hatırlıyorum amk babamın maaşı 900 lira ama bankalar alacakları kestikten sonra kalan 10 lira . düşünsenize ya sadece 10 lira. annem çalışmıyo olsa açız toptan . biraz durumu düzelttikten sonra bu huur çocuguna dava açtık. bin karısından formalite icabı boşanmış üstündeki bütün malları karısına geçirmiş. bundan 4 sene öncesine kadar kazandık davayı tamam dedim üniversitede rahatım 3 aydan 3 aya 500 lira geliyodu adamın maaşından. sonra saolsun başbakanımız yeni yasa çıkardı emekli maaşlarına haciz konulamaz diye . o para da yalan oldu anlıycağınız . ve son olarak babamın hep söylediği bi sözle bitireyim yazıyı babam hep şöyle der arkadaşın borç istediğinde cebindeki paranın yarısını ver ve o parayı bidaha geri gelcek diye düşünme .. özet: yiyemiyceğin yannanın altına yatma

benim durumum iyi... bir gun taksi bulamiyorum... yer ankara vize ile ilgili bir problem vardi o yuzden gelmistim ankara'ya... ucakla seyehat etmistim arabam da yanimda yok yani. neyse otobuse bindim...

20 li yaslarda bir uni ögrencisi genc kiz abisine anlatiyordu... kizlar böyle dalga geciyor benle. vsvs. filan... (önemi yok detay vermeyim onlarin özeli) uzuldum... abisini cektim bi dk birader bakar misin diye... neyse miktar önemli degil ama iyi para verdim... dedim neyi lazimsa al. kardesin mahcup kalmasin diye..

artik abisi delikanli miydi... aldi mi kardesine bir seyler yoksa cebine mi atti bilemem.. neyse bu da böyle bir animdir dostlar.

ağlattınız amk

adeletini gibiyim dünya dayanamadım tekrar yazıyom amk ekmek bayat diye yemeyen binler herşeye burun kıvıran muallakler doyumsuz ergenler sözüm size elinizdekinin kıymetini bilin onu bulamayan nice insanlar var halinize şükredin küçük şeylerle mutlu olmayı bilin

iyice duyarsız bir toplum olduk millet birbiriyle konuşmaya korkar oldu

duygulandım binler hepinize suku suan sitem etttigimz seyleride bole anlatıp huzunlerniz umarım hersey duzelir ..

benm cocuklugumda zorlukla gcti bi yumurta yı 10 kişi yerdik zaten 2 amcam toplam 6 cocugu 3 biz dedemgil aynı evde yasıyoduk 3 artı bir evde salona sıradan dizilir uyurduk hayatımın en kotu zamanıydı sürekli kavgalar tartısmalar erzurumdan kandavası falan göç etmiş dedemgil buraya yerlesmisler zenginmis sonradan amcamgil dıbına koymus parasının son durum buydu sonra cok sukur hersey duzeldı babam öğretmen hepsine o bkıyodu adam etti sonradan hepsini neden ağladıgını cözemezdim babamın insanın babasının agladıgını gormesi hemde cocuk yasta o babalar aglamaz izlemini parcalıyıp atıyo cocuk yasta cok seye sahıt olduk amk bizden sonraki nesil bunları yasamıcak bunlar bize ders oldu ama deilmi hayatan biseler cıkardık orendik nese ya duygulandım amk

sonuc : manik depresifim deli oldugumu düşünüyorlar hangimiz akıllıyız haamuuga goyum

eskiden insanlar birbirleriyle konuşurdu. sohbet etmeye yer arardı. camdan cama, balkondan balkona...

artık öyle bir zihniyet doğdu ki belki istemeden... oturdugum sitede 40 küsür daire var ve hergün sabah akşam onlarca insanla apartmanın çıkışında karşılaşıyorum..

ilk başlarda hep günaydın, iyi akşamlar diye selamlayıp geçerdim. baktım insanlar zoraki cevap veriyor ya da cevap vermek istemiyor, kaçarcasına uzaklaşıyor artık bende o lanet olası apartman kültürüne kapıldım. bende artık kimseye selam vermiyorum, teşekkür etmiyorum. ölmüşüz olum biz !