gelin beyler dertleşelimm vol4

başlıyorum beyler;
92 izmir doğumluyum ben doğduktan sonra annemin pgibloji bozulmuş ve ilk 6 ay annemden mahrum büyüdüm, babam epilepsi ve verem hastasıydı o yüzden onuda uzun süre görememiştim yani daha ilk senelerden olay başladı. sonrasında 1999da yeni evimize taşındık izmirde fakar bu evi alasıya kadar maddi durumumuz perişan olmuştu, sabah akşam peynir ekmek yediğimizi hatırlarım. Bazı aylar ekmek alacak paramızın bile olmadığı bu yüzden düzgün bir çocukluğa sahip olamamıştım -Ev kooperatif evi olduğu için temelden giriliyor yani binalar yapılmadan önce- arkadaşlarımın bir sürü oyuncağı varken benim sadece bir trenim vardı arkadaşlarımın renkli renkli marka marka kıyafetleri olurdu benim sokakta oynamak için bir t-shirtüm yatmak için bir t-shirtüm 2 eşofmanım 1 tanede pantolonum vardı. Her neyse bu dönemler bir şekilde geçti gitti sene oldu 1998 ilk defa dayak yedim yoldan geçen tinerciler para istemişti tabi o yaşlarda ne arasın bende para, birde vucütça iri olduğum için arkadaşlarım arasından beni seçip dövmüşlerdi huur çocukları o günden beri karşıma çıkmalarını beklerim sonra sene oldu 2003 ilk önce 20 ocakta anaannem öldü, annemin babası zaten 6 yaşındayken ölmüştü. Annem baya bir pgibolojik sarsıntı geçirdi fakat bizim için toparlanmaya çalıştı üzerinden 10 sene geçmesine rağmen hala pgibolog tedavileri devam ediyor. babamın emekliliğe ayrılacağı seneydi bir işçiydi yüksek bir maaşı yoktu fakat emekli ikramiyesiyle bir ev alıp kiraya vericekti eve ek gelir olsun diye. babam emekli olmadan 1-2 ay önce yanlışlıkla evi yaktım kış aylarıydı hava daha tam olarak sıcak değildi gece penceremiz olmadığı için üşüyüp dururduk zaten düzgün bir ayakkabım yoktu sürekli su geçiren ayakkabılarımdan dolayı hastalığa karşı bünyemi hazırlamıştım neyse babam emekli olunca ilk önce evi tadilat ettirdi bu arada annem zaten benim doğduğum sene emekliye ayrılmıştı 2 tane emekli maaşı birde kira alacaktık öyle de oldu biraz rayına oturmaya başlamıştı bazı şeyler derken dedemin ölüşü, tüm aileyi sarsmıştı çünkü dedem çoğu konuda bizim iyiliğimizi isterdi ve onun soyunu devam ettireceğim için özellikle beni çok severdi -babam evdeki tek erkek çocuk- babam bunu duyunca epilepsisi bir adım daha ilerledi artık her gece nöbet geçiriyordu benimse ağlamaktan başka bir çarem yoktu ve o hayatımı giben soruyu sordu; sen kimin oğlusun. diye o günden sonra babam yavaş yavaş düzelmeye başlamıştı fakat ben batıyordum. sigara denemiştim ilk önce sonra bali, bir kaç kez evden kaçmış, evdekilerle tartışmaya başlamıştım 11 sene sonrasında yaşadığım onca şeyden dolayı hırçınlığımı dışa vurmaya başlamıştım. yanlış arkadaşlar edinmiştim sigarayı içiyordum ama baliyi sadece 1-2 kez içmiştim sonrasında felaket oldu sadece 12 yaşında dolu sigara içmiştim birde bir kızı sevdim ki sormayın eve geç gelme durumları başladı daha 12 yaşındayken. 12 yaşındaydım ama semtimde tanınan sevilen biriydim yani ben onları abim onlarda beni kardeşleri olarak görürlerdi. o yüzden başıma pek bir şey gelmezdi, gelse bile halledilirdi bir şekilde. eve geç gelme durumları başladı annem benim için endişeleniyordu fakat ben bu kızı dışarda tek başına bırakmak istemiyordum, öğrendiğim kadarıyla babası cezaevindeydi, annesi ise pavyonda çalışıyordu. bizim aileye göre biraz daha tuzları kuruydu. üvey babasıyla annesiyle tanıştım, ama kötü bir şekilde tanıştım, bir gün okulda onunla kol kolayken bir öğretmen görüp disipline vermişti ikimizide annem böylece o kızıda görmüştü. uğruna aileme savaş açmıştım, annem çünkü öyle bir aileyi kabul etmiyordu bense deliler gibi seviyordum. sonunda o da sigaraya başladı, sonra bir kaç defa bali, sonra dolu sigara 13tük o zamanlar en tehlikeli zaman lise dense bile 13 daha tehlikeliydi benim için her şeyi bildiğim zamandı 8. sınıf olmak ve senden küçüklerin sana abi diyip durması herkesin senden korkarak dolaşması, bir tayfayla neler neler çektirdik hocalara, kola almaya kaçar geri girerdik okula dersi dinlemeyip kolamızı içerdik ama kızla sürekli tartışma, ayrılıp barışma halindeydik birbirimizi yıpratıyor ve yakıyorduk birbirimizi üzdükçe madde kovaladık sonunda ben ege üniversitesine gittim 3-4 ay tedavi gördüm bırakmayada istekliydim. bırakabildim de fakat bu seferde kız taşınıyordu başka bir yere mesafe benim için sorun değildi fakat kız için sorundu uzakta yapamayacağını anlayınca ayrıldık. bu muhabbette geldi geçti böyle ben maddeye elimi bir daha sürmedim sadece sigaramı içerim o kadar. arada bir dolu getirir zütürürdüm. sonrasında en yakın kız kardeşlerimden bir tanesi olan arkadaşımın sevgilisi -benden 3 yaş büyük, dövmesine rağmen hala abi diye saygı duyduğum birisi- bir yerden onu sevdiğimi duymuştu tamamen yalan olan bir şeyi. ben yıkıldım en yakın abimi kaybettim hemde olmayan bir şey üzerine üstüme kara bir leke aldım, sürekli bunu düşünüp durdum en sonunda tüm arkadaşlarımı kaybettim. bir gece intihara kalkıştım ama yapamadım burdayım. intihardan sonra bir kızla tanıştım, baya değer veriyordum sinemaya gidiyorduk hayatım bir düzene girmişti eskiden muhabbet ettiğim bir kaç arkadaşımla tekrar görüşmeye başladık bu seferde kızla sorunumuz oldu sürekli bana arkadaşlarıyla yaptıklarını söylüyordu yok su savaşı yapmışlar yok o onu öpmüş falan filan benimde agresiflik diz boyu zaten sakinleştiricilerimi kullanmam gerekirken kullanmıyordum birde böyle bir olay gelince başıma çocuğu dövdüm sonrasında intihara kalkıştım tekrar olmadı yine burdayım 2 kere kurtuldum. böylede gibimsonik bir hayatım vardı, hep bana dert olmuştur, hala daha bunalım içerisindeyim

@89 panpa sana başka bir anımı anlatayım

lisedeyim o zamanlar lise 3 işte benim hikayem asıl burda başlar bir kızı çok beğenmiştim ama öyle böyle değil benden 2 yaş küçüktü ama farketmezdi benim için zaten o kadar büyük göstermiyorum dışarıdan en yakın arkadaşlarıma bile olayı tamamen anlatmadım sadece güzel kız diyordum içimdekileri bilselerdi ne yaparlardı bilmiyorum

zaman geçtikçe ben eriyordum ne konuşacak cesaretim vardı ne de unutacak halim vardı arada kalmıştım en yakın arkadaşımın sevgilisi tanıyormuş bu kızı heh işte ben öyle işi gibeyim keşke tanımasaydı bir punduna getirip tesadüfmüş gibi yapacaktık yaptıkta nitekim ama ne oldu biliyor musun kız kibarca reddetti beni çok öfkelendim ama yapacak birşeyde yok tabi

daha sonra unutmaya çalışsamda hep aklımın bir köşesindeydi üniversite sınavlarına hazırlanıyorum iyi de çalışıyorum ama bir yanım hep ekgib bu sefer ne olursa olsun olacaktı bu iş o zaman yüzyüze görmek gibi bir imkanım yok tabi çok yakın bir arkadaşımın hatta kardeşim diyebileceğim bir adamın(hala görüşürüz kendisiyle ama şimdi çok uzaklarda çok sağol be kardeşim emeğinin karşılığını ödeyemem) onun tavsiyesiyle facebooka üye olup oradan ekledim kızı aslında ben birşey yapmadım arkadaşım benim adıma yapmıştı herşeyi zaten sonunda kabul etti ve bir gece konuşmaya başladık sınavdan 1 ay falan önce kız zaten zorla konuşuyormuş gibiydi hatta gibi değildi zorla konuşuyordu ve ne oldu biliyor musun yine reddetti beni bu sefer öfkem daha da arttı ama yine yapacak birşey yok tabi

üniversiteyi kazandım istanbulda bir üniversite de okuyorum tipim yerinde(kendimi övmek için söylemiyorum zaten övülecek bir yanım yok bir gib becerememiş beceriksiz bir adamım ben) artık yavaş yavaş unutmaya çalışıyorum bir gün okuldan çıktım aylak aylak beyoğlunda dolaşırken bir waffle yemek için pastane tarzı bir yere girdim üst kata çıktım umutsuz değilim o zaman hayattan aksine yeni yeni başladığım için üniversiteye umudum var siparişimi beklerken hayatımın en gibik anlarından biri daha oldu içeri yine o girdi bir kız arkadaşıyla birlikteydi beni tanımadı önce (liseden üniversiteye geçişte çok değiştim sakal bırakmıştım bayağı saçı başı düzeltmiştim gerçekten eski yakın arkadaşlarım bile tanıyamıyordu) ben fırsat kolluyorum tek kalsa da 2 kelime edebilsem onunla diye

kızın hayal dahi edemeyeceği bir üniversitedeyim çok iyi de bir bölümüm var yani kızın beni reddedebileceğini düşünmemiştim diğerlerinden farklıydı bu sefer üstün olan taraf bendim en azından ben öyle düşünüyordum

yanındaki kız arkadaşını ilk defa görüyordum siparişler geldi fırsat yavaş yavaş elimden kaçıyordu derken deli cesaretiyle soluğu yan masada aldım selam verdim önce tanımadı ama dikkatli bakınca tanıdı çok değişmişsin falan demedi onun için önemi yoktu zaten yanındaki kız arkadaşı olmasa o anda bana gibtiri çekerdi herhalde ama konuştuk 1-2 dakika arkadaşı soruyordu ben cevaplıyordum muhabbet bayağı ilerlemişti ama yanılmışım ben öyle sanmışım bizimki yine silik bir tavırla bana o meşhur sol kroşelerinden birini vurdu ama eliyle değil diliyle vurdu daha acıydı amk sanki rocky marcianonun efsane solunu suratımda hissetmiş gibiydim köşeme çekildim 2 dakika sürmeden kalktım gittim

yani sonuç 3 kere reddedildim bana bu hayatta kimse adaletten bahsetmesin bu hikayenin son kısmını ilk defa burada anlatıyorum