gelin beyler dertleşelimm vol2

Okumayacağınızı biliyorum gene de yazıyorum.
Not: yazarken kafama sürekli başka düşünceler geliyor. O yüzden konudan konuya atlamış olabilirim.

Şu mına kodumun dünyasında tam ümidimi kestim diyorum biryerden küçük bir umut geliyor. Hayatımı da o umut mahvetti lan. insan birşeyler olur, belki hayatımda bazı değişiklikler yapabilirim diyor. Tamam deneyeyim diyorsun, sonra bir bakmışsın değişen bir tak yok. Bu sefer önceki halinden daha mutsuz oluyorsun, tekrar bir fırsat kaçırdığın için. Özgüvenini kaybetmeye başlıyorsun.
Allah sana bir yerden sürekli bir umut veriyor. "Acaba beni sınıyor mu lan" diyorsun kendi kendine. Ama o sınavı hep kaybediyorum nedense. Çünkü olay beyinde bitiyor. Beynimin derinliklerine kazımışım özgüvensizliği, çaresizliği, ezikliği vs.

Şu anda 21 yaşındayım. Çocukluğumdan beri hep birileri tarafından yönetildim. Kardeşlerim arasında en küçüktüm. Onlar da hayatıma karısıyordu öyle ya da böyle. Bana hep annem babam, kardeslerim , akrabalarım ya da komşu amca vb. tarafından birşey yapmam söyleniyordu. Kendimin sürekli yönetildiğini hissediyorum. Hala da öyle..

işin kötü yanı da çocukluğundan beri kafana öyle kazındığı için bu yaşta bile birilerinden onay almayı, sana ne yapman gerektiğini söylemelerini bekliyorsun. Kendi hayatını yaşayamıyorsun amk..
Bazen kendin bir konuda karar alıyorsun. Ailen ya da sevdiklerin tarafından olumsuz yorumlar alıyorsun. Ben mi yanlış yapıyorum lan diyorsun kendi kendine. Gene de kendi bildiğini yapmak için ısrar ediyorsun ve yapıyorsun. Bu seferde gibtiminin vicdan azabı oluyor içinde. Çünkü onların onayını almadın diye. Lanet olsun ne zaman kendi hayatımı yaşayacam lan. Ne zaman mutlu olacaz lan biz.!

Kafamda sürekli şunu yapsam birileri böyle düşüncek, razı olmayacaklar. Bunu yapsam bu sefer de ben tatmin olmayacam. insanlar ne düşünür? sorusu hayatımın büyük bölümünü aldı kopardı benden. Mk yolda hiç tanımadığım biriyle karşılaşsam bana bir iş yap dese sebepsiz yere. Tabi ki de o adamın dediğini yapmam fakat içimden neden yapmadım diye de sorarım kendime. Böyle bktan bir durum. Eminim bunu okurken gülmüşsünüzdür bile..

Bu yüzden sosyal konularda başarısızım, içine kapanığım, konuşma özürlüyüm. Asosyal olduğum için lisede falan ders çalışıp bilgisayara giriyordum genelde. Derslerimde başarılıydım. öss de ilk 19 bine girdim. Girdim de ne oldu amk? Derslerle alakasız, saygısız binler benden kat kat rahat yaşıyor yeminlen. Biz it gibi çalışıyoruz ama millet sosyal anlamda senden daha iyi olduğu için senden daha önemli yerlere geliyor, seni çok rahat ezebiliyor ve sen bi tak yapamıyorsun. Çünkü insanlarda utanma duygusu kalmamış bu devirde amk. En adice şeyleri, binlikleri vs. çok rahatça yapabiliyor. Ben aynı rahatlığı bakkaldan ekmek alırken bile gösteremiyorum. Böyle olmayı ben mi istedim lan? Doğuştan hızlı konuşup sonraları kekelemeye başlamayı ben mi istedim?
Zaten bu sosyal yetersizlikler, kusurlar vs. diğer sorunları doğuruyor ve kaosa doğru gidiyorsun. Çevrendeki insanların nasıl mutlu ve rahat yaşadıklarını görüyorsun ve daha çok düşüncelere boğuluyorsun. Okula giderken, gezerken vs sürekli kafamda bunlar var. Şizofrene bağlayacam yakında aha buraya yazıyorum. " YETER LAN ÇIKIN KAFAMDAN ARTIK!!!".

özet: çıkarılacak gibi değil.