gelin amk hayatımı anlatıp sözlükten

anlat ben okurum sonra

neyse ben başlıyorum

amk çocuğu saat 8:30 aq

fon müziği beyler: https://www.youtube.com/watch?v=P7doBMhQwvA
adımı boş verin 02.08.1994 muş doğumluyum yaşıma kadar muşta kaldım kaldığım o senlerede tam bir çocuk ızdırabı çekiyodum çünkü kalabalık olan ailem ben annem abim ve iki ablamı bırakıp istanbula gitmişlerdi kimsesiz kaldık oralarda doğuyu bilen bilir yaşam koşulları zordu nasıl ayakta kaldınız dicekseniz babamın amcası bize yardım ediyodu bize her hafta sonu pazar alış verişi yapıyodu bizde onlarla geçiniyoduk bi süre sonra o adamda vefat etti babamların komuşulara bıraktığı inekler vardı parasızlıktan onları sattık kaldığımız ev 1+1 di hep çatısı su akıtıyodu soğuktu yakacak düzgün bişyimiz bile yoktu o sıralar vücudumda yara benzeri bişeyler çıkmaya başlamıştı kaşıdıkça büyüyodu amansız bişey gibi tüm vücuduma yayıldı her gece acıdan ağlıyodum hatta bi gece okadar ağladım ki abim uykudan uyanıp beni dövdüğü için hep yorganın altından ağlar allah a dua ederdim geçmesi için o zamanlarda köyümüze en yakın hastahane malazgirtte yani şehirdeydi gidemiyoduk o yara büyüdükçe büyüyodu en son bi bacağımı ve kolumu kapladı en son çare mahalleden bi kadının tavsiyesiyle kaynar suyla kınayı karışıtırıp yıkamak oldu o zaman çocuk olduğum için canım çok yanıyodu her seferinde annemin kolunu ısırıp ağlardım bu gel zaman git zaman böyle sürdü ve en sonunda geçti

anlat lan

reserved

yalan söylüyor huur çocuğu taşlayın

artık yürüyebiliyodum kısa şort haricinde kıyafetler giyebiliyodum bi komşumuz söz vermişti iyileşirsem bana top alıcaktı ve aldıda rahmetli oldu mekanı cennet olsun çocukluğumdan en iyi hatırladığım şey oydu hep alır merdivende sektirir fen futbolcu olucam derdim çocukluk işte büyük bi hevesle sürekli oynardım sabah akşam yemek yemeyi bile unuturdum neyse gel zaman git zaman 6 yaşıma girdim yeni yaşıma babasız girmiştim üzülmüyo değildim durumda az çok farkındaydım en son sattığımız ineklerin parasıda bitmişti artık çaresizdik paramız yoktu en son komşuların yardımıyla babama ulaştık ve babam muşa geri döndü baba sonuçta daha seni düzgün sarmadan gitmiş o gün babam muşa geri döndüğü zaman abim ve bana bi tane atari getirmişti o zamanların meşhur oyunları vardı yanlız babamın bilmediği bişey vardı evimizde elektrik yoktu televizyon yoktu o derece bizle ilgisiz ve bilgisizdi hayatı hep düzene sokma çabası oluştu bizimkilerde

huur çocuğu yalan atma huur çocuğu taşlayın

babam o zamanlar muşa yeni geldiğini iddaa ettiği bi plastik eritme makinası almıştı aldı dediğime bakmayın hep borç toplayarak aldı oda elinde patladı 2 ay çalıştırdıktan sonra abimi dükkana zütürdüğü bi zaman abim çocuk daha oksijen kaynağını bilen bilir alıp makinanın dişlilerini yakıyo zaten bi makina fiyatıda onlar en son babam karşılayamacağını anlayınca makinayı hurdaya verdi yaptığı borçlarda üstüne kaldı çıkamayacağını anladı ve bizi sakarya ya zütürmeye karar verdi dayısının yanına borç aldığı kişilere senet yaptırdı ve gün geldi adapazarına geliceğimiz güne evi taşıcaz ama doğru düzgün paramız yok neyse onuda bi yerden borç alarak yaptık yanlız bizim otobüs paramız olmadığı için kamyonun arka tarfında eşyaların üstünde geldik yol boyunca kusmalar ağlamalar sızlanmalar havada uçuştu hiç birimizde babamın korkusundan sesimizi çıkaramıyoruz çünkü babam o yaşımıza kadar hiç birimizi alıp kucağına bi kere sevmedi çünkü babasından da sevgi görmemiş kendileri 13 kardeş büyümüşler sabah başlasan sevmeye akşam biter amk neyse biz öyle böyle derken geldik adapazarına geldik ama yine evdi şuydu buydu ihtiyacımız var

yalancı huur bebesi taşlayın dıbına kodugumun cocugunu

rezerved

muş doğumluyumdan sonrasını okumadım. :(

sözde geleceğimiz zaman babamın dayısı yani dayım babama gelin bende kalırsınız diyo ama geldiğimiz gün olaylar patlaka verdi dayımın karısı ilk günden gözümüze aşşalıkça bakıyo ve çocuklarını bizden sakınıyo onlara yemek falan veriyo ama bize vermiyo annemde yenge çocuklar aç onlara da yemek verebilirmiyiz dediğinde bi anda bağırdı ne yemeği neyden bashediyosun sen geldiniz evin huzurunu bozdunuz falan diye bunu babamlarda duydu en son olmayacağına karar verdi bizimkiler o gece kaldıktan sonra sabaha babam ne yapıcağımıza karar verdi zaten dayımda desteği çekmiş iş yok para yok 4 çocuk bi kadın bi çare yine köyden borç isteyerek tahtadan bi baraka aldı zaten oturduğumuz mahalle hep kürt mahallesi van mahallesi diye biyer adapazarında olan bilir bunlar babama yardım edip kurdular barakayı en son eşyaları yerleştirdiler ve biz orda yaşamaya başladık fakat 1 2 ay sonra tahta kuruları sardı barakayı yatışımız onlarla kalkışımız onlarla oluyodu o geçen süre zarfında babam sakaryanın bi ilçesi olan korucukta iş buldu eline bi miktar para geçti ve evi ilaçlamaya karar verdi

ilaçladık fakat ilaçlayan oç bize içeriy girilmemesi gerektiğini söylemedi tam olarak odun toplanma mevsimiydi mahalledeki kadın çoluk çocuk hep birlikte odun toplamaya giderdi bizde kışlık yakacak için onlara eşlik ettik ilaçlamadan bi gün önce abim gitti babamlarla ogün abim yorgun olduğunu gelmiceğini söyledi ve biz sabah topladığımız odunları hizaya düzene sokar öğlen gibi yola çıkardık çıktıkda saat 12 civarı çıktık öğle yemeğini orda yedik işe başladık toplama bittiğinde saat 5 civarı geri eve döndük döndüğümüzde abim salonun ortasında baygındı napıyosak uyanmıyo sallıyoruz tokatlıyoruz falan olmuyo hepimiz şaşkınız annem oturdu yere ağıtlar yakıyo ablalarım ağlıyo komuşalar koşturuyo kesin öldü gözüyle bakıyoruz sonunda o kadar kuş beyinlinin arasından biri 112i aramayı akıl etti ve bi 20 dk sonra ambulans geldi

alıp hastaheneye zütürdüler ilcaı içine çeke çeke zehirlemiş kendini en son başı falan dönüp bayılmış ölümcül tehlikesi çok yokmuş ama yinede şanslıymışız gerçekten büyük şans onca olaydan sonra neyse abim eve geldi ve bi iki gün toparlanma sürecinden sonra rahatladı bizde bi kaç güne odun toplamayı kestik ve kışlık odunları tandırlık odunları ayırdık ayırdıktan sonra sıra kesme işlemine geldi bi gün annemde balta istedik ve abimle odunları kesmeye başladık abim odunun tekine vurmak isterken parmağımı görmedi ve baltayı parmağımın tam ucuna geçirdi küçük balta olduğu için parmağı koparmadı ama tırnağı alıp parmağın başını açtı elimden kan dökülüyo abim koştu annemlere haber verdi bu arada beyler annem babam akraba evliliği bu sebepten dolayı abim kekeme olarak doğdu neyse zaten parmağımın korkusuyla anneme söyleyene kadar benim el uyuştu

biliyorum belki düşünüyosunuzdur takan yok hala anlatıyo falan ama anlatıcam hayatımda kendimden bile sakladığım şeyleri bu gün buraya anlatıp ömrümün sonuna kadar bi defteri kapatıp önüme bakıcam

muş doğumluyum dan sonrasını okumadım

neyse oraları tam hatırlamıyorum ama hastaneye falan gittik dikiş attılar pansuman yaptılar olay bitti eve geldik gece oldu uyumak istedim tabi yer yatağında uyuyoruz uyuduk ertesi gün oldu canım oyun oynamak istiyo odun kesmedende muafım ya koştum dışarı bizim kürt çocukları biraz vahşi yetişir yani alır gözünü çıkartır şaka yaptım der öyledir bu binlerde tam birbirlerine taş atıyolarmış o an bende ordan geçerken taşın teki geldi elime çaptı ben artık acıdan kıvran kıvran bayılmışım hayatımda ilk ve son bayılmam o oldu kendime geldiğimde dayım arabada beni tokatlıyodu muallaknin elide öküz gibi ağırdı bi koyuyodu nevrim dönüyodu en son uyandım yine hastaneye gittik dikişlerim patlamıştı onlar yenilendi tekrar eve geri geldik

@13 ve @18 kardeşim siz nasıl isterseniz okumayın ama bende çok isterdim istanbul doğumlu olmayı