Anladım, astral seyahat ediyordum, hemen arkadaşımın yanına gitdiğimi düşündüm ve anında ordaydım, vücudum da orda gizlenmiş bir şekilde yatıyordu, ama her şey çok ama çok yavaş haraket ediyordu, kendi vücudumu incelemeğe başladım, kol saatim 13:31 i gösteriyordu. Evet, şimdi herşey anlam kazanmağa başlamışdı.

Seslere gitmeden evvel dusundum bi ya ölursem ya sonum olursa ve evet posta atmak mantikli son postamdi belkide hemen inciye girip ferre kategorisine girdim bi bitmemisti sukucular ferre bulmak kolay olmuodu ama neyseki ..

Uyanmamın tek yolu vardı, ama bu da garantili değildi, seçme şansım yokdu, ölmeliydim

Ve yine o adamlara doğru koşmaya başladım bu sefer küçük olana saldirdim

Küçük olanı doverken büyük olan bana bi geçirdi yere yapıstım kalktı ve adamın tassagina bi tekme vurdum yere yigildi

Ama onlara dokunanadım, içlerinden geçtim. iyi tarafı, beni görüyorlardı. Ama duyamıyor, dokunamıyorlardı. Ben de onları korkutup kaçırdım, ama arkadaşımı da korkutmuşdum...

Ahmet alıp koşmaya başladım ben arkadan o önden koşuyordu tam Ahmet karşıya geçerken ahmet e araba çarptı Ahmet kurtarmistim ama yinede olmuştu...

sanırım sondan kaçış yoktu ne yaparsam yapayım ahmeti kaybedecektim

ve sonra dönüp ve dedim ki ANAN ZAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA XDDDDDDDDDDDDDDDDD

Ahmedi düşünmeğe başladım, güzel günlerimizi hatırlamağa çalışdım ama yoktu! Ahmetle ilgili hiçbir hatıram yoktu, yanlızca arkadaşım olduğunu ve adını biliyordum, ama dur bi saniye, adını nerden biliyordum? O kağıt... O kağıt da diğer her şey gibi beynimin bana oynadığı bir oyundu.

Anladım Ahmet diye biri yoktu, Ahmeti ben yaratmışdım, o benim zihnimdeydi. Bunun tek bir açıklaması vardı, Ahmet benim diğer kişiliğimdi, ben... ben şizofrendim.
Hatırlıyorum, o üç adam... Onlar aslında saldırgan değildiler, hasta bakıcılar idiler. Ben akıl hastanesindeydim. Ama sonunda Ahmetden kurtulmuşdum, onu zihnimden silmişdim. Vücudum tekrar sadece bana aitdi.
Burdan çıkmak için sabırsızlanıyorum. Hasta bakıcıya iyileştiğimi, doktoru görmek istediğimi söyledim.
Biraz sonra doktor geldi, ve o soruyu sordu: Demek artık iyileştiğinizi düşünüyorsunuz, Ahmet bey, hadi sizi bir kaç testden geçirelim de, iyi olduğunuzdan emin olup eve yollayalım.
SON

sonra ahmet benh zihnimde gibti

Testler bitti gerçekten kurtulmuştum normal hayatıma geri döndüm

buda böyle bir anımdır

Bu sefer tamamdır. Ama Ahmete yazık oldu. Vücudun ilk kişiliği oydu. Bizimki bitirdi onu.

vol 4 yapında ona yazak bems panpa sen yazma gibiyon amk iyi yazanlar az yazsında kendimizi geliştirek aq

Geleneksel 2.hikaye tamamlama oyunu nu açıyorum isteyen gelelebilir