Yanıma o ölen arkadaşım geldi dedi ki

beni niye kurarmadin

iyice korkmuştum ve altımda bi sıcaklık hissettim evet sonuna sicmistim

Peşinden bisey geliyordu hissettim koşmaya başladım kendimi sokağa attım etraf çok kalabalıktı tam kalabalığın ortasına geçtim ve hepsi yere yiğilmaya başladı

ve astral seyehat yapmaya karar verdim

Olaylar beni bir anda çevrelemişdi, daha ne olduğunu anlamadan yeni bir olayın içinde buluyodum kendimi. Bir çıkış yolu ararken aklıma demin yaşadığım olay geldi. Neden dikkatimi birşeyleri hatırlamağa verdiğimde etraf bulanıklaşıyordu? Neden?

Tek bir sonuca ulaşıyordu tüm düşüncelerim, her ne oluyorda, beynimin içinde oluyordu. Birileri beynimi kontrol altına almağa çalışıyordu. Bu süreci durduramıyordum, ama geciktirebiliyordum. Ben de daha fazla zamana ihtiyacım olduğunu anlayıp, oyuna bir süre daha devam etmeye karar verdim.

Sonra bir bağırma sesi duydum ölen arkadaşımın sesiydi bu bana olduğu gün bağırdığı gibi yardım et diye bağırıyordu

Sonra aniden bir şey fark etdim, demin verdiğim karar, astral seyahat, pek de kötü bir fikir değildi. Beynim hala benden yanaydı, en azından hala kurtulma şansım vardı...

Evet, bu kadar dedim kendime, anlamışdım nihayet, hiç kimse beynimi elegeçirmeğe çalışmıyordu, ben o olaydan, arkadaşımı kaybetdiğim olaydan sonrakı zamanda hiç birşey hatırlamıyordum. Çünki hiçbirşey yaşamamışdım, hala ordaydım, arkadaşım hala yaşıyordu ve yardımıma ihtiyacı vardı...

Ben bunları düşünüp iyice paranoyaklaşırken, kapı çaldı.
(Hah bir sen ekgibtin zaten)

Ama aldırış etmedim, dışarıda annem yardım et diye bağırıyordu, ama ben bunun beynimin bir kandırmacası olduğunu anlamışdım.
Beynim beni korumak için bunları yapıyordu, o kadar çok korkmuşdum ki, beynim kontrolü eline almak zorunda kalmışdı. Ama neden korduğumu bir türlü hatırlayamıyordum, arkadaşıma ne oluyordu?

Dikkatimi yaşadığım olaylara verdim, her kalktığımda saat 13:31 di, her seferinde olaylara müdahile edince herkes ölüyordu ve en önemlisi her seferinde bir şekilde her şey başa dönüyordu. Bunun işleyişini çözersem, kendi hapishanemden de kaçabilirdim...

Birden kendimi arkadaşımın ölümümü izlediğim kosede kendimi buldum Arkadaşı ma 3 kişi saldırıyordu bende köşede bekliyordum içimden bi ses dedeli git kurtar arkadaşını ve koşmaya başladım en iri olan adama bir yumruk caktim yere yığıldı arkadaşıma birlikte diğer ikisini doverken yerdeki adam kalktı ve bıçak çekti ve karnıma sapladi

Ama buda bir oyundu uyandım yine 13:31

Sonra hatırlamağa başladım, arkadaşımla gidiyorduk... Dur bir dakika, arkadaşımın adını hatırlayamıyordum, ama buna takılmadım, nasıl olsa kurtulursam hatırlayacakdım, yok eğer kurtulamazsam...

Ve su mk ruyasindan uyandim artik saate baktim gene 13.31 di aklima posta atmak geldi ama cok açtim

Birden dolaptaki kağıt aklıma geldi temha yazıyordu o zaman anlamadım ama şimdi anladım orda tersten Ahmet yaziyordu

Arkadaşımın adı ahmetti

Nasıl olyordu da geçişleri fark edemiyordum?
Bir anın içinde her şey değişiyordu, değişmeyen tek şey arkadaşımın yardım çığlıklarıydı...

Birden karar verdim seslere doğru gidecektim ama çok korkuyorum