aman tanrım dedim ananı gibeyim

Buda böyle bir anımdır son

Sonra dolabın ustunde bir kağıt vardı okudum

Bir baktım ibranice yazılar yazıyor.. Sonra feres kapıdan 3 adet cinle beraber girdi.. Bir bismillah çektim , nasıl kaçıyooo hepsi.. Sonra feres puştunu yakaladım ağzına vura vura dişlerini döktüm.. Ben feresi döverken serkan bini odaya geldi.. Buna "sözlüğü bana vereceksin lan Puşt." dedim ve mukavele imzalattım.. Sözlüğü üzerime aldırttım.. Buda böyle bir anımdır.. Dağılın hadi..

Nasıl, neden? Kimdi o odadaki ve ne istiyordu benden?
Kağıtda yazılan tek söz, tek soru beni deli ediyordu, "Unutdun mu?"

Hemen birşeyler yapmalıydım, aklımı kaybetmeden birşeyler yapmalıydım, tek yapa bildiğim elimdeki kağıda bakmakdı. Yazıyı dikkatle inceledim ve o an el yazısının kimin olduğunu hatırladım...

Yazıya dokundum, parmağımla üstünden geçtim, olamazdı, parmak ucuma mürekkep lekesi çıkmışdı, yazı çok yeni yazılmışdı, ama bu el yazısının sahibi belliydi, başka kimse onun gibi yazmazdı, yazamazdı. Ama, ama o öleli yıllar geçmişdi, ellerim de öleli yıllar geçmişdi... yıllar...

olamazdı bu imkansızdı akli dengemi kaybediyordum

Bir anda içinde bulunduğum bu bilinmez ve tehlikeli durumu unutup o yıllara geri döndüm... Gerçekten, ne kadar zaman geçmişdi, ne kadar uzun...
Ama yine de herşey sanki dün gibi aklımdaydı, canım arkadaşım benim, en iyi dostum, bana en çok ihtiyaç duyduğu an ben kendi canımın korkusuna düşmüşdüm, belki ben biraz daha cesur olsaydım, şimdi ikimizin de kaderi bambaşka olacaktı...

Hala aklımda, benden nasıl yardım istediği, acı içinde atdığı korkunç çığlıkları ve ve son sözleri, "Seni affediyorum... "

Tak tak tak... Aniden geçmişin korkunç hatıralarından ayrılıp beni bekleyen bilinmezliğe geri döndüm. Birileri dış kapıya üç kez vurmuşdu.
Sonunda birileri geldi, kurtuldum demeğe kalmadan kendi sesimi duydum, "Patlama, geldim" diyordu. Benim sesimdi, konuşma tarzı da öyle, kim lan bu huur çocuğu diye ani bir sinir krizi ile ses gelen tarafa gitmek istedim, ama yapamadım, bağırmak istedim, bağıramadım... Korkmuyordum, aşırı sinirlenmişdim, artık içimden dua etmiyordum, küfür ediyordum, oradakı her neyse, aklıma gelen her küfürü saydırıyordum...

Sonra kapı anahtarla açıldı ve o an kendimi gördüm

hemen kendime dokundum farkettim ki rüyaymış fakat kalktığımda baş ucumda kanlı bıçak duruyordu

Ve öldüm

SoN

Kanlı bıçağı gordum ve saat e baktım saat hala13:31 di

Ne alaka

Sonra kendime gelmeğe çalışdım, hafızamı zorladım, en son yaşadığım olayı hatırlamağa çalışdım. Sonra bir anda fark etdim, ben hafızamı zorladıkca her taraf bulanıklaşıyordu, dikkatim dağılınca yine bi kaç saniye içunde her şey eskisi gibi oluyordu.

Rüya mı görüyordum, yoksa komada falanmıydım, belki de ölmüşdüm, yoksa sadece deliriyormuydum? Gerçeklikle bağlarımın kopması dışında hiç birşey bilmiyordum...

Bu yaşadığım olayları durmadan sürekli aynı şeyi yaşamaya başladım bunu durduramiyordum ama durdurmaliyim

Sonra bu yaşadığım olaylar dışında bir olay yaşadım