gecenizi sarsacak intikam hikayesi

babama dedim sabah, baba ortaklıktan çık. olm o kadar para verdik dedi.. çık baba dedim.

adam boynu bükük gitti, öğlene doğru geldi.. dükkanı sigorta yaptıracakmış, sigortanın yarısını öde çık demiş.. başta attıkları imzalı bi takta varmış bu.

adam hala para istiyo amk. kaç para dedim.. şu kadar dedi.. çıkardım bavuldan bi tomar para.. dedim dükkanın yarısı bu kadar etmez ama..

babam etme eyleme dedi, yok dedim git ver.. gitti verdi.

o anda planın aslında daha güzel yapılabileceğini fark ettim. babamın sırtı hafiften iyileşmeye başlamış..

sırtına her gün merhem sürüyorum. garibim geceleri hala yatağında ağlıyo..

bavulumda 80 binden fazla para var.. bi tane de, yatırım olarak aldığım resim..

önce bunu anlatayım, nedir bu resim..

takip edebiliyo musunuz gençler.

reserved

@41 oku eski olaylarımı tane tane anlatıyorum orlarda panpa.

parayı almak için öğleye doğru karının evine gittim.. bi baktım her taraf bulgur şeker, bal.. neşesi yerinde..

çıkardı bi torba para.. 150 bin bulabildik dedi.. 50 bin de siz koyun. lan dedim, bir bize ne, ikincisi, biz parayı nerden bulucaz..

karı bi çemkirmeye başladı, yok bizim resim orda olmasa bu kadar olay büyümezmiş de.. zaten kocasından bahtsızmış da.. bu 50 bin de onun hakkıymış da..

allah belanı versin huur dedim içimden.. iyi dedim, çıktım gittim..

sonra çıkışta, bu resmi aldığım izmitteki adamı aradım.. senin resmi gönderiyorum, babama şu kadar para gönder. yarın bi gün soracak olurlarsa da, fakir eileydi, i.k'yı tanırdım yardım ettim dersin dedim.. hayhay dedi.. köftehor ucuza geri aldı tabi resmi, keyfi yerinde..

ben öyle romantik ortamlarda çok duramam malum.. önce ateşin sönmesi lazım.

baba dedim bu arifin karısı nasıl biri.. oğlum dedi, arif nasılsa karısı da öyle.. ikide bi gelip, butikten bissürü bişey alırmış.. ödemiyo tabi parayı.. olan babama oluyo. babamı hatta gelenlere, işçi diye tanıtıyomuş. şişman, kısa bişeymiş..

ulan ne garip insanlar var.. az mazlum, az sakat birini görmesinler..

iyi bakalım baba dedim.. gene gece gece sokaklara attım kendimi.

aradan altı aya yakın vakit geçti.. ben cebi iyice bi doldurdum.. ama bakıyom babam telefonlarıma cevap vermiyo..

merak ettim amk, bi gece atladım gittim.. habersizce.

hastasıyız dede gib beni

haberin yok mu lan dedi.. ben de sen bunun için geldin sandım falan dedi anlatmaya başladı.

meğer bu arif denen bin, malları bildiği bi adamdan alıyomuş. onla beraber olup alış fiyatını çok yüksek gösteriyolarmış..

bi gün babam bunu öğrenmiş. arif huur çocuğuna, lan adamlık mı senin yaptığın, kaç aydır evel de 400-500 lira cebime ya giriyo ya girmiyo.. ver benim payımı çıkacam ortaklıktan demiş.

arif huur çocuğu da, para yok, otur çalış demiş.

babam devretmeye çalışıyo, ama kim alır otak butiği amk. zorunlu babam orda çalışıyo. resmen işçi gibi. adam hala yüksekten alıyo, babamın okuma yazması yok, gidip kimseyle daha ucuzdan da anlaşamıyo..

tak gibi bi durum yani. bi geldim eve, babam ağlamış.. karşıma aldım..

adamcağız bitmiş ya.. sırtını gösterdi, yara olmuş sinir stresten. yemin ediyorum, irin toplamış sırtı öbek öbek..

bi yandan ağlıyo bi yandan anlatıyo.. gene de oturup dinlenmesine izin vermiyomuş babamın. bi de bunun üstüne, dükkan açarken, arifin biraz kredi çekmesi gerekiyomuş, kefil olmuş, adam ödemeyince, emekliliğinden ödüyomuş babam..

yalnız gelmemiş recep, yanında bi çocuk iki de kız var.. hep beraber oturduk, nargile falan söyledik. recebin surat biraz asık, kızlara falan sarıyo, benle konuşmamaya çalışıyo.

öbür bin muallakymiş zaten. diğer kız da bana kaldı.. konuşuyoruz, gecenin körüne kadar batak matak oynuyoruz, sıkılıyoz başka kafeye gidiyoruz orda okey kasıyoruz falan..

sonra..

benim kan beynime sıçradı..

ayağa kalktım, telefonu elime aldım. taksi çağırdım. bizim bu recebin büyük abisi doktor pamukkale üniversitesi hastanesinde, onu aradık, babamı hastaneye bıraktım.

sonra ilbadı mezarlığına.. içinizde denizlili olan varsa bilir. çok hoş bi mezarlıktır. gittim oraya, gecenin körü, soğuk...

lan arif dedim, sen benim kısa donlu halimi hatırlıyosun, keşke sıyırıp bi kere baksaydın, en azından kıçını yaracak şeyi görürdün..

yanımda 8 bira, sabaha dek düşündüm, içtim.. sızdım..

baktım, akşam daha 6 ama babam evde. yüzü de düşük. ben bi işkillendim. baba erken mi geldin çalışmıyo musun dedim.

oğlum bugün erken kapattık dedi. iyi dedim, gittim odaya yattım.

ertesi gün uyandım, baktım babam gitmiş.. az gazete falan okudum. akşamleyin de arkadaşlarla buluşmaya gittim.

bizim recep var. onu aradım, buluştuk, denizlide univin orda kafeler vardık oraya gittik.

reserve ne dostlar.. alın okuyun, katılın..

yarın hepinizin başına gelebilecek bir olay anlatıyorum..

yazsana olm

guy ritchie filmi izler gibiyim takipteyiz..

izmirden arabayı aldım, dinara teslim ettim, sonra babamın yanına..

yolda, küçük bi bakkalda durdum.. babama bi pişmaniye, bi marlboro aldım. en sevdiği iki şey..

işte bu an gene, babanın çocuk, çouğun baba olduğu anlardan...

sevgiler..

mekanı şahsı sormanıza gerek yok.

denizli pelitlibağda oturan herkes bu butiki bilir. bu olayı bilir. zor değil, burda denizlili yazarlar vardır, sorun pelitlibağdaki tanıdıklarını arayıp sorsunlar.