Geldim beyler 8 dk aralıklarla partlar gelicek bitene kadar buradayım.

Başlamadan önce şunu bilmenizi istiyorum 23 yaşındayım. Antalyada oturuyorum. Babamın mermer atolyesinin muhasebe ve satış işlerini yürütüyorum yani bizzat patron koltuğundayım.

Ben sözlüğü 4 kere bırakıp geri başladım bir ay arkadaş kullandı bu hesabı o ayrı bir kişiydi boşverin onu benim normal nickim vatansever muallakydi. Değiştirmiş o godaman Necmi olarak devam ediyorum.

Kütük kula babam hacıtufan 2 köyünde doğup büyüdü. Hikaye gerçek köyün hikayesidir. Ama efsane gibi bir şey. Ben duyduklarım üzerinden kurgu yaptım.

Ben üniversiteyi bıraktım ege Üniversitesi Tıp bölümü. 1. Sınıfın ilk ayı çekip gittim. Nişanlımı kaybettiğim için bıraktım hikayesi farklı bunun neyse beyler ben buyum küfür ederken ben bu adama bunu diyorum ama bu gerçekten böyle bir insan mı diye düşünün lütfen bana ana avrat düz kayanlar oldu.

Lütfen sakin bir şekilde entari girin ve şunu bilin hiçbir cin lakabı yada ismini sallamadım hikaye sonunda lakapları ve kabile isimleri ile cinlerin bazılarının adını verebilirim ben korkmam bu tür şeylerden gibimde değil bu tür varlıklar ama hikaye anlatmayı seviyorum bana destek veren herkese desteği için teşekkür ederim.

Şuku veya çügü verip entari girince kolunuz kopmuyor kendinizi belli edin ki bende severek yazayım. Saygılarımla godaman herif.

Dediğim gibide yattım. Ertesi gün hemşire kaldırdı ve kahvaltımı koydu. Emel abla bana hep çok sevecen davrandı hatta benle sohbet bile ediyordu. iyi bir insandı büyük şehir bozmamış onu.

Kahvaltımı yaptım hiç hu kadar acukmamıştım üstelik köyde hayal edemediğim yemekler vardı önümde.

Her gün sevdiğim için bana spagetti yani uzun makarna yapıyorlardı. Çok sevmiştim zengin yemeğiydi sanırım pek bilmiyorum. Köyden hiç çıkmadım DAP tepe demeden her yeri oyun mekanı olarak kullanmış bir çocuktum.

Ama hayatımda buraya gelmeden önce park görmemiştim. Taki godaman bey beni dışarı çıkarana kadar. Ama söz verdim ona kaçmaya çalışmıcaktım.

Beni parka zütürdü. Çok eğlendim hayatımda ilk defa salıncak denen şeyde sallandım gerçi köyde babam bana onu kilim ve iple yapmıştı. Ama burada ayrı bir duyguydu.

Aradan biraz geçti yanıma bir çocuk geldi oda sallanıyordu. beni neşeyle izliyordu godaman bey, hatta beni baya seviyordu anladığım kadarıyla.

Deli olduğumu yada akıl hastası olmadığımı biliyordu. Ama işte yapamıyorum godaman bey yapamıyorum. Size içimden geçen yaşadığım hiçbir olayı anlatamıyorum.

Acı içinde büyüdüm ben godaman bey acı içinde daha 12 yaşında en yakınım dediğim her insanı kaybettim. Hemde cinler tarafından öldürüldü hepsi.

El karfa çok güçlü ve tehlikeli bir cindi. Yanlız cin olrak bilinir. Ama ona amar kabilesi yardım ediyordu.

El karfa da benim gibiydi hikayemiz benzer aslında benim gibi oda bütün kabilesini çevresini kaybetmişti. Bazen gecenin çocuğu ile konuşmaktan korkuyordum ama ateşin çocuğu öyle değildi akeb farklıydı.

Cinlerin en tehlikelisi ama oda yanlız cindi. Eski cin padişahı akeb bin Neccar ( bir cin filminde adı geçiyor ama akeb uğraşacağınız son şey olsun)

El karfa ise yanlız cin olarak bilinirdi. Gecenin çocuğu daha daha tehlikeli el karfaya göre. Gecenin çocuğu mihrezdir en tehlikeli dişi cindir (filmi var direk mihrez diye)

Ben bunları düşünürken godaman bey beni sallıyordu kendimde sallanırdım ama onun sallaması hoşuma gidiyordu

Yarım saat sonra bana gitme vaktimiz geldi dedi. Yola koyulduk arabaya ilk defa onunla bindim ben onun arabasına.

Hastaneye neşe ile girdim herkese selam vererek ama kapıda Emrullah vardı. Beni kimin beklediğini bilmiyordum. Ama gidecektim. Biraz neşem kaçtı fakat odamın yolunu tuttum. Şunu sonradan farkettim Emrullah benden başka kimse tarafından görünmüyordu.

Odama girdim hemşire gidince yatağa oturup. Ona baktım. Ne istiyorsun benden dedim.

Bana dönüp ben bir şey istemiyorum uzun zamandır seni izliyorum ömer. Halifenin ismini taşıyorsun hz ömer ile tanışmıştım. Ama sonradan farkettim insanlar onları izlemiyor ve hepsi aynı değil.

Ama sen farklısın ademoğlu onca şeye rağmen bize kin gütmüyorsun niyedir bu dedi.

Gülerek cevapladım sorusu komiğime gitmişti. Size kin gütmek ne fayda size napabilicem sanki ben Allah’tan başka kimseden korkmam ama kibirlenip kimseye zarar vermem.

Bizi köyümüzden ettiniz yetmedi herkesi öldürdünüz niye peki niye? Çıkın dediniz gittik işte ama yinede gelip öldürdünüz herkesi. Kin gütmüyorum ama sizi sevdiğim de söylenemez.

Bana bakıp yanıma oturdu. Sen daha kısa süredir yanlız başınasın. Ben tam 1300 yıldır adem oğulları yüzünden yalnızım. Ben kin tutmakta haksız mıyım.

Değilsin ama ben sizin yüzünüzden tüm cinlere kin tutmaya kalkmıyorum illaki aranızda iyiler vardır.

Bana bakıp temizsin şimdilik ama ilerde seninde ellerin kirlenir. Güçlü ve yaşlı cinler insanlara güvenilmeyeceğini bilir. Ama gençlerimizden size güvenenler var.

Bide en komiği müslüman cinler beş beter insanları bize karşı savunurken ölüyorlar.

Sizler şeytandan beşbetersiniz diyip gitti.

O gidince düşündüm. Haklı olabilirdi insanlar artık eskisi gibi değildi. Herşeyi çıkarları uğrunda kullanmayı seviyorlardı.

Ben çıkarlarımla şimdi hareket etmesemde ilerde etmeyeceğim anldıbına gelmezdi bu. ilerde bir hayatım olursa bende edebilirdim. Peygamber efendimize bir kez daha hayret ettim.

Nasıl bu kadar temizdi. Nasıl bir örnekti bizim için ama ona rağmen bozduk kendimizi.

Mahvoldu koca bir insanlık en çokta buna üzülüyordum. Oturup tavanı seyretmeye başladım. Bana okumayı öğretiyordu emel abla biraz kitapları okumaya çalışsamda yapamadım.

Biraz geçince doktor godaman geldi. Yanıma oturup kamerayı açtı. ilk kamerayı da burada görmüştüm. Bana yine gördüklerim olanlar hakkında soru sormaya başladı.

Yine abuk subuk cevaplar verip yolladım. Sürekli aynı şey oluyordu. Ona bir türlü bir şey anlatamıyorum.

O gidince yine Emrullah geldi. Bana baktı anlatıldığı gibi temizsin ademoğlu.

Cinler arasında meşhur oldun artık. Müslümanlar buraya gelmeye başladı odada binlercesi var seni ateşin çocuğundan bile korudular.

Yüreğini bozma ademoğlu.

Ona dönüp sizler kimsiniz hepiniz farklı kişiler gibi konuşuyorsunuz ama Emrullah gibi görünüyorsunuz dedim.

Bana dönüp ben yanlız cin olarak bilinirim geçen sefer gelen ateşin çocuğuydu. Ondan önceki gecenin çocuğu.

içini rahat tut çoçuk gün ışığı yakındır senin için. Unutma günün en karanlık zamanı şafaktan öncedir karanlıktan korkma çünkü o gecenin çocuğu karanlıktan korkmaz. Kabilesini merak etme ateşin çocuğu izin vermez bu işe girmelerine.

Bomboş baktım yüzüne. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Beni koruyanlar ve sahip çıkanlar vardı. Ama nedenini hala anlamadım ben bir şey demeyince bana yaklaştı.

Bak cinler insanlardan uzun ömürlü yaşar. Çoğumuz siz adem oğulları ve havva kızları yüzünden çok zor şeyler yaşadık. Çoğumuz delirip dinden çıktı ve şeytana katıldı. Sizler ölümün habercisi olarak bilrinirsiniz o kabilede.

insanlar cinler tarafından sevilmez ama sen onların aksine farklısın duyguların enerjin farklı. Sen temizsin ya Ömer. Halifenin kalbini taşıyorsun kirletme onu yoksa. Bende sana bu dünyada ve diğerinde rahat vermem.

Ona gitmeden seslendim. Bana döndü ve baktı ne oldu adem oğlu dedi. Beni diğer dünyada Allah'ın yanında da mı bırakmayacak dedim.

Ağlamak üzereydim Hadi ben razıydım ama canım anam temiz yürekli adam gibi babam. Ya onlar akrabalarım onlarda sonsuza dek acı çekecekti.

Bana döndü ve Ömer Allah kaderini nasıl yazdıysa öyle yaşar öyle ölürsün. isyan etme bekle Allah’ın kudretine hiçbirşey karşı gelemez.

Gecenin çocuğu bu dünyada sana istediğini yapar ama ahiret zamanı hesap vaktinde sen kazanırsın. Sadece sabret.

Ve kapıdan çıkıp gitti bunları kimse niye göremiyor acaba. Yani ben görüyorsam onlarda görmeli. Göremediğim şey yoktur. Onlar göremiyorsa bu şey yoktur. O zaman gerçekten deli miyim ben.

Annem halifeler hakkında hikayeler anlatırdı dinlerdim hatta çok severdim anlatmasını. O zamanlardan kalma bir şey yüzünden bunları hayal olarak görüyorsam.

Bunu doktora sormak istedim ama soramıyorum. Birşey bana engel oluyordu. Tam sorucakkken bedenim benim kontrolümden çıkıyordu sanki.

Aradan bir yıl geçti ara ara geliyorlardı yine ama gecenin çocuğu gelmedi hiç yada geldi ben görmedim bilmiyorum.

13 yaşıma girmiştim. Her geçen gün daha da büyüyordum. Gecenin çocuğu tam doğum günü pastamı yedikten sonra geldi. Hayatımda yediğim ilk pastaydı buda.

Geldiği gün başlıyor herşey artık adem oğlu defterine yazdıklarına devam et. Bizim hakkımızda yapmayacaksın kendi yazdıklarını yazmaya devam et dedi.

Senin yazın kötü olsada yanlız cin düzeltiyor yazdıklarını merak etme. Daha doğru yazıyor ve düzgün bir şekle çeviriyor.

Senin köyündekilerinin yaptırdıkları her büyü karşılığı bizden biri o kadının kölesi oldu ve çoğuda öldü bugün o kadını kendi ellerimle cehennemin en dibine yolladım.

O hakettiğini buldu sıra sende kardeşim için senin canın cehenneme gitmeye hazır ol Emrullah gibi.

Ona yine boş boş bakıyordum. Durup ona döndüm ve bak ben sana karşı ne büyü yaptım nede seninle alakalı birşeyle uğraştım. Ben sadece sevdiklerimi korumaya çalıştım olanlardan haberim bile yoktu.

Ben senden korkmuyorum bana istediğini yapabilirsin sana bir şey demem ama ahirette bunun hesabını Allah'a vereceksin. Ve emin ol senin hakkında ona çok fazla şey anlatıcam.

O zaten herşeyin farkında. Görüyor biliyor dinliyor izliyor ve gerektiğinde karışıyor. O bizi yaratandır. Kudretinden sorgu sual olmaz. Ben hesap vermeye hazırım ademoğlu. Ya sen hazır mısın?

Hazırım ateşin oğlu.

Cinlere nasıl hitap edildiğini öğretmiş sana yanlız cin. Ona fazla güvenme bu odadaki müslümanlar gidince oda gidicek.

Gitsin Allâh yanımda ateşin oğlu. Kendi kibrin seni boğarak öldürecek yakında. Ama sen bunu göremeyecek kadar körsün dedim. Ve yatağa geçip uzandım.

Bana baktı ve sinirle kükredi. Yer yerinden oynuyordu sanki bina yıkılıyordu.

Bense yatakta yatmış. Onu izliyordum gerçektende korkmuyordum. Allah benim yanımdaydı. Ondan korkmaya gerek yoktu.

Ama bir anda şekil değiştirdi ve üstüme doğru geldi ve kapıdan çıkıp gitti. Altıma kaçırdım uzun zaman sonra. Hayatımda o kadar korkunç bir yüz görmedim. Ne yüzü nedir neye benzer onu bile anlayamadım ama insanı delirtecek derecede korkunçtu.

Bende mi kibirleniyorum onu hafife mi alıyorum acaba diye düşünmeye başladım.

Yine durgunlaştı ateşin çocuğu ve yanlız cin birdaha gelmedi. Gecenin çocuğu da gelmedi.

Aradan tam 3,5 yıl geçmişti. Son derece mutluydum. Herşey normale dönmüş gibiydi. Artık benle uğraşmayı bıraktıklarını düşünüyordum ama hastaneden taburcu olamıyordum. Gerçi gerek yoktu aslında dışarıda hayat kurmam çoçuk yaşımda zor olurdu. Daha 16 yaşımdayım.

Emel abla hastaneden ayrılmıştı. Ama ayşe teyze onun yokluğunu aratmıyordu.

Dedim ya normale döndü işte diye. Okumayı ve yazmayı öğrenmiştim. Ne kadar benimle konuşmasada yazdığım herşeyi düzeltiyordu yanlız cin. Aslında son 2 yıldır hiçbirşey göremediğim için bir şey yazmadım ama arada bakıyorum yazılar dügün ve anlamlıydı.

Ama taki o güne kadar aradan biraz daha zaman geçti bu yazdıklarımdan sonra. Gecenin bri vakti etrafımda yüzlerce cübbeli cin vardı.

Hepsinin korkunç yüzlerini görmüştüm biri direk yanıma gelip beni çemberin içine attı. Nolduğunu anlayamadan çemberin içinde bir yığın şey arapçac kelimeler söylemeye başladı.

Beynimde bir çınlama vardı. Arapçaydı ama tek kelimeydi ve Arapça bilmediğim halde anlıyordum beni çıldırtan bir ses. Ölüm diyordu beynim yerinden çıkıcak gibi oluyordu.

Etrafımda şeyler çok korkunçtu bide kafamın içinden beynim çıkmaya çalışıyordu. Ağlıyordum. Kalbim çok hızlı atıyordu.

Avazım çıktığı kadar son sesimle Allah diye bağırmaya başladım sürekli bağırıyordum sonunda odanın içine hemşireler doldu.

Beni yerde ağzımdan kanlar gelirken görünce direk ambulans ile hastaneye sevk ettiler iki gün hastanede kaldım doktor sürekli gelip kontrol edip Nolduğunu sordu.

Ama yine anlatamadım. Zaten anlatsam da inanamazdı nasıl kanıtlayacaktım ki.

iki gün sonunda birden koridordaki ışıklar ve odamın ışığı söndü. Koridora çıkıp hemşireye seslendim. Ama kimse yoktu. Tam koridorun diğer tarafından bir şey yerden kalkarak geliyordu üstüme doğru bu bir insandı. Ama yüzünü göremedim.

Sonunda kafasını kaldırıp bana baktı. Babamdı o benim ve kemikleri kırıktı vücudu şekilden şekle giriyordu. Üstüme doğru arapça şeyler okuyarak geliyordu.

Yine aynı ses kafamın içinde ölüm denen o ses yankılanıyordu.

Neredesiniz aq belli edin kendinizi kime yazıyorum.

Yine avazım çıktığı kadar Allâh diye bağırmaya başladım. Ama hu sefer kimse gelmedi. Etrafımda gölgeler dolaşıyordu. Sesler çıkıyordu bina yıkılıyordu ve beynim yerinden çıkıcak gibiydi.

Rabbime son gücüm ile yalvarıyordum al canımı diye. Ama nafile almıyordu canımı.

Ölmek istiyordum ama Rabbim sesimi duymuştu anlaşılan sabah ezanı tüm sesiyle binanın içini inletiyordu. Ezanı okuyan imamın ayağını öpmek istiyordum.

Hepsi geçip gitmiş ve kaybolmuştu hemşireler yanıma gelmişti ve beni yine kaldırdırdılar apar topar.

Ertesi gün uyandım ve kuran istedim sadece kuran.

Getirip koydular yanıma. Rahattım taburcu olana kadar ama kuranı zütürmeme izin vermediler.

Odama geçtim akıl hastanesine gidince. Sadece kurtulmanın yolunu düşünüyordum. Hayal meyal herşey birbirine karışıyordu.

Sandığımdan daha korkutucu şeylermiş korkmam dedikçe korkmaya başladım. Hem de çok korkuyordum. Aradan bir kaç gün geçti bir şey olmadı ama bir gece amansızın üzerime bir gölge çöktü daha uyumamıştım.

Hayatta gördüğüm en çirkin ve büyük yılan ağzımdan içeri mideme inmeye başladı o şeyi ne kadar çıkarmak istesemde bileklerimi tutan bir şey vardı bedenimi gram oynatamıyordum

Beynim zonkluyordu sanki bedenimi değil beynimi kasıyordum. Acıyordu ama benim Acıyordu sanki bir şey beynimi tırmalıyordu.

Derken korkuyla yataktan zıplayarak uyandım kalbim yerinden çıkacaktı göğüs kafesime vurduğunu hissediyordum.

Nedir bu başına gelenler. Ne zaman rahat gün yüzü görecektim ölüyorum ben burda ve duyan gören yok.

Su içip tekrar yattım. Sabaha yakın bir vakitte Emrullah uyandırdı beni. Bana bakıp gülüyordu. Ona dönüp git artık uğraşma benle yalvarırım sana siye bağırdım.

Bana döndü ve yakında bitecek herşey ömer bitecek ve sende ailenin yanına gideceksin diyip kayboldu.

Yatağıma geri uzanırken. Sabah ezanı okunmaya başlamıştı. Rahat bir şekilde yattım. En azından bir gece daha bitmişti. Askerler gibi şafak saymaya başladım.

Cinler heryerde herşekilde sizi izleyen ve en ufak işaretinizi bekleyen sinsi yaratıklardır dikkatli olunmyınca cin vakaları görülmesi normaldi.

Ertesi gün neşeli davrandım yine ama içimde gece gelmesini istemeyen bir his vardı.

Yine gece olmuştu istemeyerek olacakları bekliyordum. içimde ne zaman böyle kötü bir his olsa geliyorlardı.

Sürekli farklı şeyler gösteriyorlardı. Bir yığın oyun oynuyorlardı. insan gerçek ve hayali karıştırmaya başlıyordu.

Ben kafamda düşünceler kurarken yatakta uyumuş kalmıştım. Rüyamda bir kadın ile sevişiyordum sarışın ve güzeldi. Sonra uyandım sanırım boşalmıştım bu saatte duş almama izin vermezlerdi.

Ama gusül olmadan durmak istemiyordum. Ama durmak zorundaydım söylemeye utanır söyleyemezdim rüyalandım diye. Bu yüzdende cünüp kalmak zorundaydım bu gece.

Geri yatıp uyudum. Biraz geçti bir şey beni yataktan alıp duvara fırlattı. Bunu anlamam kafamı çarpmamla oldu. Yine korkmaya başladım. O şeylerden biri yine üstüme doğru geliyordu arapça şeyler okuyarak.

Ama bu sefer beynimde ölüm değil. Yaşa ve azap çek diye bir şey duyuyordum. Yaşamamı istiyorlardı bana eziyet edeceklerdi sürekli. Yine bağlıyordum ama nafile. Gözlerim acımaya başlamıştı. Belkide kanıyorlardı bilmiyorum.

Ne kadar sürdü bilmiyorum ama hiç bitmeyecek gibiydi. Nerden baksanız bir ömür gibi geldi bana bu. Saatlerce sabah ezanına kadar benle oyun oynadılar kahkaha attılar.

Yanımda etrafımda daireler çizip birden korkunç yüzleri ile bana bağırmaya başladılar.

Sabah ezanına kadar saatlerce benle uğraştılar. Herşey bittiğinde yatağıma geçtim zorla. Üstüme yorganı iyice çektim ve yattım.

Öğlen hemşire ayşe abla kaldırdı ve yemeğimi verdi. Yiyip odanın içinde kendimi öldürmenin yolunu aramaya başladım.

Kendimi öldürecektim kimse benim yaşadıklarımdan sonra hayatta kalmak istemezdi.

Kolay gibi gözüküyor ama herşey dışarıdan bakıldığı kadar basit değil sonra gözüme dolma kalem ilişti. Bana verilen bir kitapta okumuştum kalemle cinayet işleyen insanlar vardı.

Kalem işime yarayacaktı anlaşılan ama artık defterime herşeyi yazmalıydım.

Olayları son zamanları tamamen yazdım. Ve kalemi nasıl sokabilirim boynuma diye düşünmeye başladım eğer yanlış bir yere gelirse ölmeyebilirdim.

O sırada arkamdan Emrullah geldi. Bana seslenip ben akeb dedi. Kalemi bana ver ben yaparım adem oğlu dedi.

Ona dönüp teşekkür ettim. Beni öldüreceği için bir cine teşşekkür ediyordum ne kadar komik. Bunları da ekledikten sonra aklıma intihar ettiğimi yazmam gerektiği geldi yazıyorum şimdi.

Ben ömer *** bu benim intihar mektubumdur defterimdeki yazanlar sizin durumu anlamanıza yardımcı olur. Godaman beye emel abla ve Ayşe ablaya teşekkür ederim onlar bana çok yardım etti. Artık kalemle kendimi öldürme vakti geldi. Hayatta başarılar size.

imza ömer ***

• ** SON ***

Hala okuyanlar varmış hikayemi saolun varolun beğendiyseniz ne mutlu bana :/

Bu başlığı şukulayan şahıs bul beni neden beni takip etmeye başladın tekrar amk :/