Baktım harbiden boştu ulan ap ağırdı kovalar çıkarırken, boş kova taşısam bilirdim ve ben kovaları doldurmuştum. Bunu adım gibi biliyordum dökmedim de.

Tamam anacığım doldururum ben şimdi dedim yine gittim kuyuya doldurdum geldim yine. Koydum anamın önüne.

Anam baktı ilk seferde niye boş getirip kendini yordun sen dedi. Ne bileyim ana dalgınlığıma geldi dedim. Ulan eşşek sıpası 4 çocukla ortada kalsan kuyuya gidip boş kova getiremezsin nasıl dalgınlık bu.

Zaten canım sıkkın çıldırtma beni hadi eve git bana mutfaktan ekmek bıçağını getir dedi. Baktım bi anam suları çamaşır yıkamak için istemişti.

Ekmek bıçağını napıcak acaba. Sordum napıcan ekmek bıçağını ana dedim. Çamaşır ipi kopmuş. ipde uzun onu kesicem. Ben sana niye hesap veriyorum ne dediysem onu yap ne senin bugün derdin.

Tuhaf tuhaf bakıyordu neyse bıçağı verdim. Sonra kahveye geçtim. Baktım hala konuşuyorlardı. Onları biraz izledim sonra kalktım.

Gidip üst tarafa çıkmam lazımdı. Hafize ninenin evindeki kim onu öğrenmem gerekiyordu. Gittim evin yakınlarında duvarın arkasından eve taş attım. Eve baktım hiçbir hareketlenme yoktu.

Yavaş yavaş yürüyerek bahçeye girdim. Tam o sırada yine birisi omzumdan tuttu. Bu sefer korkup çığlık attım sanırım birazcık yine altıma işemiştim.

Döndüm arkama babam bana bakıyordu niye camı kırdın oğlum sen dedi.

Bana evde birisi var kim bilmiyorum ama var dedim. Oğlum saçma saçma konuşma köyden biri girmiştir eve alıcak toplanacak bir şey olmuştur onu almıştır biri.

Niye böyle şeyler yapıyon yavrum sen, sürekli saçma sapan oyunlar buluyorsun kendine. Şimdide polis gibi araştırma mı yapıyorsun.

Baba bugüne kadar kime yalan söylemişim ben biri vardı diyorum bizim köyden değildi diyorum. Tamam oğlum madem. Sen kahveye dön ben eve bakayım gelicem dedi.

iyi tamam dedim kahveye indim. Babam çok saçma şeyler söylemişti ve kafama takılmıştı bu. Neyse kahveye gelip ibrahim amcanın yanına oturdum.

Önümde babamı görünce dürttüm sırtını çaprazımda oturmuş konuşulanları dinliyordu. Bana döndü noldu oğlum dedi. Sen ne zaman geldin buraya dedim. Oğlum hoca gelince kahveye geçtik ya ondan beri oturuyorum işte burda.

Korkudan başım döndü. Olanları nasıl anlatacağımı bilmiyordum ama anlatmam gerekiyordu.

Beyler 18 part oldu işim var biraz gelecem birazdan 35-40 parta biter, bugün biter gece uyumam yazarım.

Hocaya muhtar ve ahali olanları anlatıyordu arada birde hoca sorular soruyordu.

Baktım olayları öğreniyor fırlayıp kalktım hemen yanına gittim herkes bana bakıyordu babamda ayağa kalkmıştı hocanın önüne geçtim. Bir bir gördüğüm yaşadığım Herşeyi anlattım hoca ayağa kalktı cahil aptallar diye bağırmaya başladı.

Ben nolduğunu anlamadım köydekilerde anlamadı. Aslında şimdi onu burda dövüp gönderirlerdi ama zor durumdaydık.

Hoca sözlerine devam etti. Cinler burayı mekan tutmuş sizi salak herifler şu çocuğun gördüğü şeyleri nasıl görmezsiniz diye bağırdı.

Herkes bana döndü bide hocaya baktılar ben babamın yanına geçtim. Hoca durum basit değil bu köy cinler tarafından yerleşim alanı olucak yakında sizi korkutup kaçırmaya çalışacaklar.

Ya biz onları bu köyden atarız yada onlar bizi bu köyden atar.

Hoca yine, eski gelen hoca gibi meydanda topladı bizi ay tam tepeye çıkmıştı. Beni o dağda o şey bekliyordu dağın tepesinde duruyordu.

Ona baktım sonra hocaya dönüp tepeyi işaret ettim herkes o tarafa döndü ama yine toktu hoca bana bakıp ondan uzak dur. Bidaha çağırırsa gitme dedi.

Nedenini hep merak ettim ama hiç öğrenemedim fakat oda garip bir şeydi ve ben onunla alakalı pek bir şey bilmiyordum tekin değildi yani.

Hoca yer sofrası kurdurdu ve eski hocanın yaptığı gibi bir şey yaptı. Çekirgeyi parçalayıp üstüne biraz benzin döktü ve yaktı. O yanarken bir şeyler söyledi ama dedikleri arapçaydı anlamıyordum.

işini bitirdikten sonra. Bir testi istedi getirdik. Su dolu bir kaseye yanan çekirgeden kalan şeyleri koydu. Sonra o kaseyi testinin içine döktü.

Bize dönüp kim cinlerle konuşmak için aracı olucak dedi. Herkes birbirine baktı. Kimse de ne yapacağını yada hocanın neyden bahsettiğini anlamadı.

Muhtar ben olurum ama aracı derken neyi kastediyorsun diye atıldı. Hoca bu testideki suyu içeceksiniz ben duayı okuyacam ve cinler seni kullanarak bizimle konuşacaklar. Muhtar ilke bir korktu yüzünden anlaşılıyordu ama tamam ben olurum dedi.

Telefonla konuştum beyler tamam la yazıyorum siz ilginizi kaybetmeyin sadece. Şukunuzu da esirgemeyin bitircem hikayeyi

Neyse yapıldı ayin. Muhtar yüzünü ekşiterek içti. Ama züt korkusu işte çekirge dolu su içilir o korku yüzünden. O da yetmez içine cin girmesine izin verirsin.

Muhtarın cansız gibi duran bedeni yere düştü aradan en fazla iki dakika geçmiştir ki muhtar oturdu yeniden.

Hoca ona dönüp "ne istersiniz bu köyden" dedi. Muhtar çok gür bi sesle yani nasıl desem sesi çok kalın bir şekilde "biz bu köye yerleştik burası bizimdir asıl siz bizden ne istersiniz "dedi.

Hoca ona bakıp bu köyden gidin yoksa sizin için sonu iyi olmayacak. Kimsin ve kimlerdensin onu söyle dedi.

Muhtar yeri göğü inleten bir sesle "karanlığın çocuğu derler " bana dedi. Hocanın gözleri fal taşı gibi açıldı korkudan belkide altına yaptı bunu düşünmüştüm. Ama enteresan olan gözleri yani olmayan gözünün olduğu yer bile büyüdü.

Kimdir bu şey nedir bilmiyorum ama bu hocayı bu akşam korkuttuğuna göre güçlü bir şeydi.

Hoca arapça bir şeyler söyledi ve masaya elini vurdu. Yer gök sallandı desem yeridir ama onu yapan hoca değildi Cindi.

Ben yine altıma kaçırdım sanırım korkudan ölecektim. Siz durumu anlamıyorsunuz ama oturduğumuz yer sallanıyordu sanki yer yarılacaktı.

Gökler desen bulut olmayan gökyüzü griye dönmüştü. Hoca son bir kez daha bir şey söyledi ve elini masaya vurdu.

Herkes bir hocayı bir muhtarı izliyordu. Ama bu hayatımda gördüğüm en garip olaydı. Muhtarın bedeninden dumanlar çıkmaya başladı.

Sonra hoca bir oh çekti ama dumanlar belli bir noktada toplanıp hocanın tam üstüne doğru hızlıca gitti. Birden hocanın bütün kemiklerinin kırıldığını hatta kemiklerinin bazılarının etinden dışarı çıkışını gördüm, hocanın cansız bedeni yer sofrasının arkasına düştü.

Bunlarla da kalmadı. Tepelerin üstünde gölgeler cirit atmaya başladı. Bir ses duyduk bütün köyü inletti gidin ademoğulları.

Herşey bittiğinde kimse birbirine birşey demeden çocuklarını aldığı gibi evlerine geçti.

Hocanın cansız bedeni orda kaldı. Kimse elini sürmeye yeltenmedi.

Evlere geçip yatıp uyuduk. Ertesi gün babam köyü bırakıyoruz artık alın eşyaları traktöre yükleyip gidicez dedi.

Köyün 2 km ötesinde dağ evimizde kalacaktık dedemin av mevsimlerinde gidip kaldığı 30 senedir kimsenin uğramadığı bir evdi.

Hepimiz binip geçtik traktöre sonrada yola koyulduk o gün o köye baktığımda arkamızda bıraktık bütün geçmişi.

Eve vardığımızda içeri girip eşyaları toplamak zorunda kaldık. Herşey birbirine girmişti. Ve evin içi çok kirliydi, hep birlikte evi temizledik.

Anam ekmekler yağlar reçeller bir ay yeter sonra napıcaz dedi. Babam biraz paramız var alırız yemek bir yıl yeter bize biz o zamana kadar bahçe kurcaz Ocak yapıcaz bende şehirde bir iş bulurum sonra şehre taşınırız dedi.

Sigara molası 12 dakika içinde bir uzun part daha geliyor yazıyorum bir yandan da çay sigara yapacam part 5 dk uzun sürecek sadece. Bilginiz olsun diye yazdım (:

Herşey düzelmeye başlıcaktı anlaşılan. Bu zor günleri de beraber atlatıcaktık. Biz bir olduktan sonra kimse bize birşey yapamazdı yada hiçbir olay bizi yıkamaz derdi babam.

Dediği gibi bri ay içerisinde yemekler bitti ama babam alıp geldi Ocak kurmuştuk bahçe hazırlamıştık babam şehirde sanayide bir iş bulmuştu kamyonlarla ilgiliydi tamircisi yani o öyle söylemişti ama ben arabayı bile üç beş kere görmüştüm, kamyon hiç görmedim ama tarif etmişti babam.

Tabi şehre geldiğimden beri çok şey gördüm biz ilkel insanlarmışız ama mutluymuşuz şehirdekilerin aksine. Tabi yaşadıklarımızdan sonra öyle değildi herşey değişmişti.

Olaylar başladıktan sonra tam 8 ay olmuştu. Koskoca 8 ay. Neler yaşamıştık diye geriye baktığımda bizler çok zor şeyler atlatmıştık ve herşey düzeliyordu. Ben buna inanıyorum.

Babam sütçü Ramiz amca ile anlaşmıştı hee gün sabah gün doğumunda gelip süt getiriyordu. Bizden 4 km uzakta bir köyden geliyordu her gün ama onunda arabası vardı ve babam normalden daha fazla ödediği için getiriyordu. Artıyeten yolunun üstündeydi hala bizim köyümüze de gidip geliyordu.

Surekli köyümüzde kalan kişileri soruyordum sadece ibrahim amca ve muzaffer amcanın ailesi kalmış onlarda çok değişmişler.

Yaşadıklarımız kolay şeyler değildi. Heleki normal insanlar böyle şeyler duyduklarında gülüyorlar bana. Nedense şehre geldiğimden beri kimse bana bu konuda inanmadı neyse ben dağ evinde yaşadığımız şeylere döneyim en iyisi uzatıyorum sürekli herşeyi aslında ben daha küçük çocuk olmama rağmen bu şeylerle artık korkmadan yaşıyorum.

Pgibolojimin normal olmasını beklemeyin. Dağ evinde 10 ay sonra bir şey oldu yani olaylar başladıktan 17 sonra.

Gece kalkıp su içmek istedim ama yanımda Emrullah yoktu. Karanlık olduğu için gece lambasını bulmam zor oldu ama buldum sonunda.

Kapıyı açıp dışarı çıkmıştım ki gözümün önünde babaannem annem babam ve teyzem duruyordu. Ama boyunlarından asılmışlardı. Tavana Emrullah diye bağırdım ama tek bir ses bile çıkmadı.

Ama evin içinde yine gölgeler cirit atıyordu.

Bu arada babaannem başından beri yanımızdaydı ama o bitkisel hayatta bir kadındı. Onun için onun hakkında anlatacak bir şey yoktu.

Teyzem ise 1hafta önce af nedeni ile hapisten çıkıp gelmişti ama oda geldiğinden beri konuşmuyordu.

Ben odaya dönüp kuranı elime alıp. Sabaha kadar oturdum. Okumayı bilmiyordum ama benden uzak durmalarını sağlardı bu kesin.

Beylet belli edin kendinizi ben buradayım yömüye dağıtıp hesap giricem bi saate burdayım. ilginizi kaybetmeyin lütfen. (:

Sabah ezanında evin içindeki hareketler durdu. Aradan iki saat sonra sütçü Ramiz amca geldi. Dışarı çıktım ve olanları anlattım.

Jandarma karakoluna gidip olanları anlattım ama Emrullah kayıptı. Gece bana gel gibi bir şeyler söylediğini duymuş gibiydim onun sesiydi en azından ama o olduğundan emin olamadım cinlerde olabilirdi.

Jandarma bir hafta Emrullah ı aradı ama bulamadılar. Dosya askıya alındı. Cin vakalarından biri olarak tozlu raflarda yerini aldı.

Bense ilke ıslah evine taşındım ama o şeyler beni rahat bırakmadı geceleri benimle konuşmaya çalıştılar. Fakat hücrede bulunan diğerleri yüzünden başaramadılar.

Sonra hapishaneye taşıdılar suçum olmadığı halde. Orda da beni öldürmeye kalkanlar oldu. Artık sıkıldım bu şeylerden ama kurtulamıyordum. Hapishanede son gecem de ağzımı bir şey kapattı aynı şekilde bir şey boğazımı ve burnumu sıkıyordu. Nefes alamıyordum. Biraz zaman geçince bıraktı rahatladım.

Ama bir şey olmuştu ve bu benim ileride başıma çok bela olucaktı. içimde buna benzer bir his vardı

Yemin ederim orantısız insansınız 20 sayfa 350 den fazla kişi bu başlığa rez aldı şuku sayısı 90 vay amk dalga geçiyonuz resmen benle neyse rahat olun.

iş bitti ben muhasebe işi tutuyorum mermer atölyesinde ondan dolayı böyle böldüm habire akşama işim yok.

Ama derbi var Galatasaray maçında yine bırakırım yazmayı sonra bütün gece sabaha kadar cinler pompa yapacak.

Edit : Beyler hikaye gercek ama kulaktan duyduğum kadarı ile biliyorum bizim eski köyün hikayesi bu. Ben biraz kurgu katıyorum araya ama şuan hacı tufan köyünün gerçek halkı yok. 1-2 oalrak iki köy var. ikiye bölünmüş yani.

Beni manisada akıl hastanesine yani halk arasında deli hastanesine yatırdılar.

ilk gün pgibiyatristim godaman beni sıkmadı iyi davrandı bu adamı sevmiştim ama ona bir şey anlatmak istemiyordum. Hatta kimseye bir şey anlatmak istemiyordum.

Neyse ilk günlerde benle fazla ilgilenmedi ben napıcağımı bilmiyordum. Ruh gibiydim aslında. Kırgın üzgün hatta kızgındım bağırıp isyan etmek istiyordum bütün çevrem öldü. Köyümüzden çıkan herkes intihar etmiş.

Bense burdan çıkmak istiyorum ama çıkınca napıcam onu bile bilmiyordum. Ben de Emrullah gibi kaybolmaktan korkuyordum.

Emrullah a noldu tam bir bilinmezdi. Belkide aramızda en kötü kaderi o yaşamıştı.

ilk günlerde bir şey yoktu ama godamanın sorduğu hiçbir soruya cevap veremiyordum susuyordum sürekli.

Bunu istemeden yapıyordum olayları öğrenecek kişilere hiçbirşey anlatamıyordum ıslah evindeki bazı kişilere anlatmıştım onlar benimle dalga geçmişti.

Ama hapishanede boğulmak üzere olduğum gün bir şey oldu ondan beri hiçbirşey anlatamıyordum.

Aradan bir ay kadar geçti. Uzun zaman olmuştu. Hiçbirşey yaşamadım ama bir gün geceleyin yatarken. Başımda biri dikiliyordu ilke göremesem de ışığı açınca karşımda Emrullahı gördüm.

Emrullahı görünce ödüm patladı yine korkmaya başladım tam düzeldi derken yeniden başa sarıyordum.

Emrullah bana bakıp o artık yok ben karanlığın çocuğu diye bilinirim diye bir ses çıktı Emrullahtan ses çıktı dememin nedeni o ses çok kalın ve gürdü aynı zamanda insanı korkutuyordu.

+Ne istiyorsun benden?

- Yazmanı.

+neyi?

- Bizi.

+ Ne yazıcam siz kimsiniz.

- Cinleri yazacaksın. Amar kabilesini. Ve beni karanlığın çocuğunu.

+ Ben okuma yazma bilmem okula gittim 4 sene ama öğrenemedim.

-Merak etme ben yazdırırım.

+ Olmaz bütün ailemi çevremi öldürdün ve kardeşim şeklinde karşıma çıkıyorsun. Benide öldür istersen ama sana asla yardım etmem.

Bana çok sert baktı. Korkmuştum baya. Sonra kapıya döndü bende istemsizce kapıya baktım. Hemşire gelip yat artık kiminle konuşuyorsun dedi. Etrafıma baktım gitmişti.

Kimseyle yatıyorum şimdi dedim.

Beyler ben kaçıyorum en iyisi maçtan sonra geleyim. Yine kayboldunuz siz ilgi göstermeyince zevki kalmıyor. Okuyan çok kişi olunca gaza geliyorum

Küfür etmeyin amk maçtan sonra yazarım amk bekleyin.
Bu arada yazık oldu Beşiktaşa neyse dalga geçmeyecem