HiKAYE BiTMiŞTiR BEYLER OKUMAK iSTEYENLER OKUYABiLiR.

18 Ağustos 1984. Manisa Hacı tufan köyünün 2 km uzağında bir dağ evi. Tek yaşayan bir çoçuk bundan 32 yıl kadar önce bulundu. Çoçuk deli hastanesinde boynuna dolma kalemi batırıp öldü. Anlattığı şeylerin gerçekliği ve paranormal kısımları hala tartışılır.

Ben pgibiyatrist godaman Necmi (adamı ifşalarım ama silik sebebi) tarih 18 Mayıs 1988. Bundan dört yıl önce buraya gelen ömer adlı çoçuk bir dağ evinde tek başına babası, annesi, teyzesi ve bahanesinin cesetleri arasından çıkarıldı. Çoçuk öldürmemişti kimseyi hepsi intihar vakasıydı ama ne ıslah evi nede hapishanede 2 günden fazla kalmamış. Aslında kalamamış bütün çocuklar onun hakkında paranormal şeyler anlatıp geceleri sesler ve gecenin karanlığında ürpertici gölgeler gördüklerini söylemiş.

Enteresan olan herkes aynı ifadeyi kullanmış. Gecenin karanlığında ürpertici gölgeler. Buraya getirildiğinde ona yanlız başına kalacağı bir yer ayarladım. Gündüzleri onunla kayıt altında ve notlar tutularak röportajlarımız olucaktı.

iyi bir çocuktu 1 ay boyunca hiçbir anormallik olmadı. Çoçuk hiçbirşey anlatmadı. Hep gecenin çocukları adlı bir şeyler zırvaladı bunu ne zaman söylese tuhaf bir koma aşamasına giriyordu. Sanki hipnotize edilmiş gibi bir gölge bulup bakıyordu.

EDiT : BiR YAZARIN NiCK6SI ONUN SV' DiR. EĞER NiCK6 IMA HiKAYEM HAKKINDA BiR ŞEYLER YASARSANIZ SEViNiRiM. (bkz: godaman Necmi)

Ulan gecenin çocuğu ne amk karanlıkta ananı mı gibiyolar gibiyim şekilli şukullu isimlerinizi

Beyler okuyanlar şuku atsın emeğe saygı amk bir şey demiyorum size demiyorum 10 entari girip bir şuku atılıyor emek verip yazıyorum beyler ayıp oluyor.

Kadınlardan biri çığlık atmaya başladı herkes ona dönüp baktı bu Hafize teyzeydi görüyorum diye bağırıyordu.

ilk başlarda herkes fal taşı gibi açılmış gözlerine bakıp bakıp geri çekiliyordu. Hafize teyze sonrasında bağırıp "bu adamı gönderin o kadın bana gözlerimi geri verdi" diyerek bağırıp hocanın üstüne ekmek bıçağı ile yürümeye başladı.

Hala ekmek bıçağını nerden bulduğunu anlamadım ama cinlerle yaşadığım o kadar şeyden sonra bana hiçbir şey saçma gelmiyordu.

Köyün sakinleri onu tutup uzaklaştırmaya çalıştı ilkte ama olaylar çok karıştı. Herkes birbirine cephe aldı o günden sonra. idris amcam Hafize teyzeyi tutmaya çalışıyordu. O sırada Hafize teyze ekmek bıçağını idris amcamın kalbine soktu.

Sonrasında ilkte lütfü yengem çığlık çığlığa bağırmaya başladı. Ama oda çıldırıp ekmek bıçağını çıkarıp Hafize teyzenin gözüne gözüne sokmaya başladı.

Ben korkudan altıma işedim. Emrullah annesinin kucağında ağlıyordu benim ne babam nede annem yanımda değil herkes ayaktaydı.

Bense hocanın iki metre ilerisinde duruyordum. Kafamı çevirip hocaya baktım. Hoca ilkte bizim gibi olanları seyretmişti anlaşılan ama benle göz göze geldikten bir iki sn sonrasında.

Çevresine baktı heryere dönüp sanki etrafında bir şeyler varmış gibi birilerine baktı. Ben kadınların çığlıkları adamların ise küfürler atarak birbirleri ile kavgalarını bırakmış hocaya bakıyordum.

Çok saçma olurdu ona güvenmem. Benim güvenimi kazanmaktan çok korkmama neden oldu eve geçip oturdum. Emrullah a tek birşey dahi demedim.

O beni orda bırakıp gitmişti. Böyle kardeş mi olur ben ölsem onu orda bırakmazdım.

Adamı düşünüyordum sadece iki üç cümle kurmuş ve gitmişti. Hiçbirşey anlamadım kafamda soru işaretleri ile bırakmıştı beni.

Oraya gidemezdim. Şimdiki sorunum o değildi. Şimdi gidip şu Hafize teyzenin evindeki kim onu öğrenmek zorundaydım.

O evde bir şey vardı ve olayları çözmemize yardım edebilirdi. Evden çıktım ama ayaklarım bir ileri iki geri gitmeye başladı. O eve gitmekten korkuyordum.

Derken annem arkadan kuyudan su getirmeye gideceksin gel buraya diye bağırdı.

Annemin yanına gidip. Kovaları aldım. Sopamı da yanıma alıp yürümeye başladım. Köydeki olan şeyleri anlaşılan ben diğerlerine göre daha rahat farkediyorum bu yüzden benim gidip bu olanları çözmem gerekiyor.

Kuyuya vardım köyün aşağısında duruyordu bizim evden rahat gözüküyordum sorun değildi onun için korkmuyordum.

Kuyudan suları doldurdum. Sonra çomağı Kovalara takıp kaldırdım sırtıma aldım.

Yavaş yavaş yürüyerek eve getirdim. Annemin yanına kovaları indirdim. Annem bana bakıp sen benle dalga geçiyon dedi. Noldu dedim bu kovalar boş dedi.

Yemin ederim orantısız insansınız 20 sayfa 350 den fazla kişi bu başlığa rez aldı şuku sayısı 90 vay amk dalga geçiyonuz resmen benle neyse rahat olun.

iş bitti ben muhasebe işi tutuyorum mermer atölyesinde ondan dolayı böyle böldüm habire akşama işim yok.

Ama derbi var Galatasaray maçında yine bırakırım yazmayı sonra bütün gece sabaha kadar cinler pompa yapacak.

Edit : Beyler hikaye gercek ama kulaktan duyduğum kadarı ile biliyorum bizim eski köyün hikayesi bu. Ben biraz kurgu katıyorum araya ama şuan hacı tufan köyünün gerçek halkı yok. 1-2 oalrak iki köy var. ikiye bölünmüş yani.

Olaylar bu şekilde başlamıştı ama gölgelere bakması ilgimi çekmişti tamamıyla heryer ışık alan bir odada o kelimeleri söylettim çoçuk çıldırıp kafasını yere vurmaya başladı.

Onu kapının önüne zorla çıkardık bir gölge görünce sakinleşti tam 4yıl bu gölgeleri araştırdım. Çocukla konuştum ama ne bir olay ne de bir bilgi alabildim ta ki bu güne kadar. Çoçuk geldikten 3 ay sonra istediği kalem ve defterin başında ölü bulundu bugün.

Hep o defteri okumak istedim istesem okurdum ama ondan zorla almam gerekliydi ve bu onu kötü etkileyecekti. Bunu yapmadım bu yüzden, yapamazdım da. Kalemi şah damarına sokmuştu ve bunu da araştırmak zorundaydık çünkü şah damarı öyle bir koparmış ki evet doğru okudunuz koparmış, delmemiş koparmış.

Hiçbir enteresan vaka olmamıştı arada bi bazı hastalar gece sesler duyuyoruz desede hasta bakıcılar. Hiçbir şey görmediklerini söylemişti.

Defteri alıp gerekli açıklamaları evrakları ve dosyaları verdikten sonra eve geçtim. Defter yanımdaydı aslında bu intihar vakası için büyük bir delildi ama neden bilmiyorum o defteri çok almak istedim. Engel olamadım kendime sonra karakola zütürüp onu da teslim ettim ancak defteri veresim gelmedi yine. Tabiki amir elimden aldı.

Beyler keşke daha erken başlasydım yazmaya vallaha yarın sabah 7 de iş var olmasa uyumazdım söz yarın Saat on gibi gelir işler hafiflerse yazarım değilse öğleden sonra yazarım. Zaten yarından sonrada pazar izinliyim gece de baya yazarım yarın.

Kusura bakmayın gerçekten iş var sözlükle iş bir arada gitmiyor maalesef. Bu böyle olmayacak ikisinden birini bırakmaya karar verdim bu yüzden işi bırakıyorum beyler.

Hadi size iyi geceler (:

Beylet belli edin kendinizi ben buradayım yömüye dağıtıp hesap giricem bi saate burdayım. ilginizi kaybetmeyin lütfen. (:

Şuku yada entari girin ne gibim yaparsanız yapın okuduğunuzu belli edin boşa yazmayak

Neyse yapıldı ayin. Muhtar yüzünü ekşiterek içti. Ama züt korkusu işte çekirge dolu su içilir o korku yüzünden. O da yetmez içine cin girmesine izin verirsin.

Muhtarın cansız gibi duran bedeni yere düştü aradan en fazla iki dakika geçmiştir ki muhtar oturdu yeniden.

Hoca ona dönüp "ne istersiniz bu köyden" dedi. Muhtar çok gür bi sesle yani nasıl desem sesi çok kalın bir şekilde "biz bu köye yerleştik burası bizimdir asıl siz bizden ne istersiniz "dedi.

Hoca ona bakıp bu köyden gidin yoksa sizin için sonu iyi olmayacak. Kimsin ve kimlerdensin onu söyle dedi.

Muhtar yeri göğü inleten bir sesle "karanlığın çocuğu derler " bana dedi. Hocanın gözleri fal taşı gibi açıldı korkudan belkide altına yaptı bunu düşünmüştüm. Ama enteresan olan gözleri yani olmayan gözünün olduğu yer bile büyüdü.

Kimdir bu şey nedir bilmiyorum ama bu hocayı bu akşam korkuttuğuna göre güçlü bir şeydi.

Hocaya muhtar ve ahali olanları anlatıyordu arada birde hoca sorular soruyordu.

Baktım olayları öğreniyor fırlayıp kalktım hemen yanına gittim herkes bana bakıyordu babamda ayağa kalkmıştı hocanın önüne geçtim. Bir bir gördüğüm yaşadığım Herşeyi anlattım hoca ayağa kalktı cahil aptallar diye bağırmaya başladı.

Ben nolduğunu anlamadım köydekilerde anlamadı. Aslında şimdi onu burda dövüp gönderirlerdi ama zor durumdaydık.

Hoca sözlerine devam etti. Cinler burayı mekan tutmuş sizi salak herifler şu çocuğun gördüğü şeyleri nasıl görmezsiniz diye bağırdı.

Herkes bana döndü bide hocaya baktılar ben babamın yanına geçtim. Hoca durum basit değil bu köy cinler tarafından yerleşim alanı olucak yakında sizi korkutup kaçırmaya çalışacaklar.

Ya biz onları bu köyden atarız yada onlar bizi bu köyden atar.

Baktım harbiden boştu ulan ap ağırdı kovalar çıkarırken, boş kova taşısam bilirdim ve ben kovaları doldurmuştum. Bunu adım gibi biliyordum dökmedim de.

Tamam anacığım doldururum ben şimdi dedim yine gittim kuyuya doldurdum geldim yine. Koydum anamın önüne.

Anam baktı ilk seferde niye boş getirip kendini yordun sen dedi. Ne bileyim ana dalgınlığıma geldi dedim. Ulan eşşek sıpası 4 çocukla ortada kalsan kuyuya gidip boş kova getiremezsin nasıl dalgınlık bu.

Zaten canım sıkkın çıldırtma beni hadi eve git bana mutfaktan ekmek bıçağını getir dedi. Baktım bi anam suları çamaşır yıkamak için istemişti.

Ekmek bıçağını napıcak acaba. Sordum napıcan ekmek bıçağını ana dedim. Çamaşır ipi kopmuş. ipde uzun onu kesicem. Ben sana niye hesap veriyorum ne dediysem onu yap ne senin bugün derdin.

Tuhaf tuhaf bakıyordu neyse bıçağı verdim. Sonra kahveye geçtim. Baktım hala konuşuyorlardı. Onları biraz izledim sonra kalktım.

Gidip üst tarafa çıkmam lazımdı. Hafize ninenin evindeki kim onu öğrenmem gerekiyordu. Gittim evin yakınlarında duvarın arkasından eve taş attım. Eve baktım hiçbir hareketlenme yoktu.

Yavaş yavaş yürüyerek bahçeye girdim. Tam o sırada yine birisi omzumdan tuttu. Bu sefer korkup çığlık attım sanırım birazcık yine altıma işemiştim.

Sabah ezanında evin içindeki hareketler durdu. Aradan iki saat sonra sütçü Ramiz amca geldi. Dışarı çıktım ve olanları anlattım.

Jandarma karakoluna gidip olanları anlattım ama Emrullah kayıptı. Gece bana gel gibi bir şeyler söylediğini duymuş gibiydim onun sesiydi en azından ama o olduğundan emin olamadım cinlerde olabilirdi.

Jandarma bir hafta Emrullah ı aradı ama bulamadılar. Dosya askıya alındı. Cin vakalarından biri olarak tozlu raflarda yerini aldı.

Bense ilke ıslah evine taşındım ama o şeyler beni rahat bırakmadı geceleri benimle konuşmaya çalıştılar. Fakat hücrede bulunan diğerleri yüzünden başaramadılar.

Sonra hapishaneye taşıdılar suçum olmadığı halde. Orda da beni öldürmeye kalkanlar oldu. Artık sıkıldım bu şeylerden ama kurtulamıyordum. Hapishanede son gecem de ağzımı bir şey kapattı aynı şekilde bir şey boğazımı ve burnumu sıkıyordu. Nefes alamıyordum. Biraz zaman geçince bıraktı rahatladım.

Ama bir şey olmuştu ve bu benim ileride başıma çok bela olucaktı. içimde buna benzer bir his vardı

Neyse aradan bir hafta sonra köye Araba ile bir alim geldi. Hayatımda çok fazla araba görme şansım olmamıştı.

Merakla ben arabayı inceliyordum ama hoca arabadan inince onu görür görmez babamın paçasına yapıştım. Adamın sol gözü oyuktu ve kapalı değildi kana ete kadar herşeyi görüyorduk..

Hoca etrafa baktı sonra gelip muhtarla içeri geçti. Muhtarla ne konuştular bilmiyorum ama ben yine tepede o adamı gördüm. Durup bizi izliyordu. Babamı çekip onu gösterdim babam kafasını çevirdiğinde adam yoktu.

Beni takip ettiğini düşünmeye başladım. Derken babam beni eve yolladı emreullah ile kadınlar da dağıldı. Adamlar kahvede oturup olanları konuşuyordu.

Ben Emrullah A o şeyi yine gördüğümü söyledim. Der demez heyecanla kalkıp mutfaktan bıçak alıp geldi. Annem dışarıda olduğu için görmedi.

-Onu öldürücez dedi.

+bizim etimiz ne butumuz ne, sen ne dediğinin farkında mısın dedim.

-evet yürü gidiyoruz hadi.

Bu çocuğun aklı başında değildi. Korkmaması bana cesaret verse de gitmek istemiyodum ama Emrullah bu bağlasan durmaz bi yolunu bulur yine gider yapacağını yapardı.

Manisaliyim ve cenabetim simdi gusul alcam tikirtilar gelcek ozaman senj bulup gibcem ama okucam yaz.

Yine bebeğinden yaşlısına herkes köy meydanında toplanmıştı. Ama eskisi gibi birlik olmuyorduk herkes birbirine kinle nefretle bakıyordu.

Köyümüzü kendi ellerimiz ile mahvediyorduk ancak bunu benden başka gören yoktu sanırım.

Muhtar konuşmaya başladı. Bir hoca daha getirip bu iş temizlenmeli, bitmeli artık. Şu halinize bakın hepiniz birbirinize kin güderek bakıyorsunuz dedi.

Bütün köy bağıra bağıra konuşmaya başladı. Muhtar herkesi susturup bizim Hafize anada idris te karıncayı incitebilicek insanlar mıydı diye bağırdı. Sonrada ekledi ama lütfü bile o sakin temiz gelin bile çıldırdı. Görmüyorsunuz çünkü körsünüz o kadın içimize günah tohumları ekip gitti.

Kuranda o kadar ayette büyünün hayırdan çok zarar getireceği söyleniyor hangimiz dinledik.

Yeter artık tövbe edip, bu şeylerden bu beladan kurtulmak için işin alimi olan kişilerden yardım almalıyız.

Ben belediyede ki bir arkadaşıma mektup yazdım, arkadaşım yakında bana haber verir bir alim daha gelicek Köyümüze dedi ve bitirdi konuşmayı.

Kimse bir şey demedi namaz vakti gelince herkes kalkıp dağıldı. Babam beni camiye zütürdü. imam namazı kıldırdı, çıkışta babama o bu işten anlamaz mı diye sordum.

Cevap vermedi ama sonradan öğrendim imam değil aslında Seyfi abide ama namaz kaldırmasını falan bildiği için o kaldırıyordu.

Büyük şehirleri gördükten sonra köyüme acısam mı sevinsem mi bilemedim. Daha imamımz bile yoktu. Ama büyük şehirlerde herşey vardı. Fakat sürekli kavgalar olaylar çıkıyordu gazeteden de takip ediyordum.

Bizim köyümüz büyü ile uğraşınca birbirine düşman oldu bu kadar büyük şehirlere kim büyü yaptı diye düşünmeden edemedim. Ama anlaşılan bu büyüden kaynaklanan bir şey değildi

Bugünün parası ile yaklaşık 2700 lira para harcanmış beyler hoca için.

Getirilen hoca her evden bir yığın şey topladı. Hatta köyün kuyusunun içinden öküz başı çıkarılmıştı. (dabbe bundan alıntı yapmıştır, bu dabbeden değil).

Köyün içinde ki herkesin he kişisel eşyası küçük çuval torbalarının içinden çıkarıldı. Gözleri görmeyen Hafize teyzenin kazada çıkan gözleri bile evinin yanındaki ceviz ağacının yanından çıkarıldı.

Biz çocuklara ilkte bu olaylar izletilmedi ama hoca herkes her bebek her yaşlı burda olucak deyince bende herşeyi birebir görme şansı buldum. Zaten izin vermezlerse bile benim kuzenim Emrullah la her türlü bir yolunu bulup izlerdik. Biz meraklı çocuklardık.

iki gün sonunda köyün meydanında gece vakti toplandık. Meydan dediğime bakmayın kahvenin avlusu. Herkes yerde oturmuş sessizce hocayı izliyordu.

Hoca bir yer sofrası kurdurdu. Çekirge olduğunu tahmin ettiğim bir şeyi masanın üstünde parçaladı sonra bunları aleve verip bri şeyler okudu. Üstüne büyük ihtimalle az benzin döktü.

Ama ben o gün anlamadım ter sofrası alev almazdı ateş söndü bitince ama tahta is tutup kararmalıydı. Getirdiğimiz şekilde duruyordu

Neydi bu başımıza gelenler bir tane kadın 100 kişilik köyü mahvedip gitti. Biz küçük bir köydük işte kendi halimizde yaşayıp gidiyorduk.

Kime ne zararımız dokundu da bu nüsübet bizi buldu. Bunları düşünürken bir akşam muhtar Fikret amca bizi yine meydana çağırdı herkes istemeye istemeye meydanın yolunu tuttu.

Ama bu sefer sabahtı, akşam ezanından sonra yemek yiyip yatıyoruz artık. Eskiden böyle değildi gecenin bir vaktine kadar dağlarda gezerdik Emrullah ile ama fazla uzağa gitmezdik bizim dağda kurt çok olurdu.

Kurt deyince aklıma kral geldi. Çok güçlü köpekti. Ben üstüne binip at sürer gibi gezerdim ama yaşlıydı hatta benden büyüktü yaş olarak.

Ne zaman daha çıksak yanımızda gelirdi. Kurt çıkarsa boğardı direk. Hiç olmadı ama kral çok kurt boğmuş babam dalgasını geçerdi kralın kokusunu alan kurt sürü dahi olsa viyaklaya viyaklaya kaçar derdi gülerek.

Özledim eski hallerini köyümün.

Herşey düzelmeye başlıcaktı anlaşılan. Bu zor günleri de beraber atlatıcaktık. Biz bir olduktan sonra kimse bize birşey yapamazdı yada hiçbir olay bizi yıkamaz derdi babam.

Dediği gibi bri ay içerisinde yemekler bitti ama babam alıp geldi Ocak kurmuştuk bahçe hazırlamıştık babam şehirde sanayide bir iş bulmuştu kamyonlarla ilgiliydi tamircisi yani o öyle söylemişti ama ben arabayı bile üç beş kere görmüştüm, kamyon hiç görmedim ama tarif etmişti babam.

Tabi şehre geldiğimden beri çok şey gördüm biz ilkel insanlarmışız ama mutluymuşuz şehirdekilerin aksine. Tabi yaşadıklarımızdan sonra öyle değildi herşey değişmişti.

Olaylar başladıktan sonra tam 8 ay olmuştu. Koskoca 8 ay. Neler yaşamıştık diye geriye baktığımda bizler çok zor şeyler atlatmıştık ve herşey düzeliyordu. Ben buna inanıyorum.

Babam sütçü Ramiz amca ile anlaşmıştı hee gün sabah gün doğumunda gelip süt getiriyordu. Bizden 4 km uzakta bir köyden geliyordu her gün ama onunda arabası vardı ve babam normalden daha fazla ödediği için getiriyordu. Artıyeten yolunun üstündeydi hala bizim köyümüze de gidip geliyordu.

Surekli köyümüzde kalan kişileri soruyordum sadece ibrahim amca ve muzaffer amcanın ailesi kalmış onlarda çok değişmişler.