Ben Gia. gayri intihari adam

Birazdan okuyacaklarınızın gerçek veya kurgu olup olmadığı hakkında bir şey söylemeyeceğim. Bunu kendiniz anlayacaksınız.

12 yaşındaydım. Diğer çocuklardan farkım, onlardan hiçbir farkımın olmayışı idi. Günlerim bigiblet sürmek ile geçiyordu. Derslerim her sene sonu takdir belgesi alacak kadar iyiydi. Ta ki 15 yaşında annem kanserden vefat edene kadar. Bu koca yük birden çökmüştü minik omuzlarıma.

Cenazede tek hatırladığım, gözlerimden bir damla bile yaş gelmemiş olmasıydı. Ara sıra da akrabalar başımı okşuyordu o kadar. Babam ağlıyordu. ilk defa. Kolay değildi lise çağlarında şiirler yazdığı kadının vefat etmesi. Evet annem, babamın lise aşkıydı. Ben ise lisede olmama rağmen daha karşı cins ile münasebetim bile yoktu. Sadece kıvırcık kızları seviyordum o kadar.

Cenazeden bir ay sonra istanbul'a taşındık. Taşınmak zorunda kaldık çünkü babam o şehirde duramazdı. Her gün mezara giderdi. işini aksatırdı. iyi bir işi vardı.

istanbul değişik bir memleketti, taşı toprağı keder olan. Babam sigara içmemem konusunda çok uyarırdı beni eskiden. Şimdi içine kapanmıştı.

Bir gün markette sigaralar dikkatimi çekti. "Bir tane Marlboro" dedim. Babama alıyorum zannettiler ve verdiler. Sözü geçen bir adamdı.

Eve gittim ve balkona oturup yaktım bir tane. Çok kötü öksürüyordum. Ve başım dönüyordu. Babam girdi içeri.
(B=Babam, Gia=Ben)

B: Ne yapıyorsun sen?
Gia: Sigara içiyorum.
B: Demiyor muydum lan ben sana içmeyeceksin diye?
Gia: Diyordun.
B: Bak bir de cevap veriyor. (Tokatı geçirdi)

Öyle sinirlendim ki tek kelime edemedim. Dışarıya koşmaya çalıştım, başım dönüyordu düştüm. Geri kalktım. Düşe kalka attım kendimi istanbul sokaklarına.