gececıler dertleşiyor vol 21

evet beyler unlucky strike ın isteği üzerine kusuyorum tüm birikmişlerimi: özet geçme niyetiyle başladım ama cümleler ardı ardına geliyor aklıma

beyler benim hikayemi çoğunuz bilirsiniz. özetle anlatmak gerekirse; 1 yıldır o kızı seven asosyalliğin pençesindeki sıkıcı çocuğum ben. özgüvensizliğimden solayı aylardır açılamıyorum, hayat onun için akıp giderken ben salakgibi yerimde sayıyorum.

en son gececi başlığımızda ankaradan ayrılacağımı söylemiştim. yozgata üni okumaya gidiyorum ve o burda kalıp bir sene daha hazırlanacak. sorunumsa ona herşeyi itiraf etmekti. feci bir ikilemde kalmıştım. ya yozgata gitmeden onu karşıma alıp herşeyi bir bir söyleyip kaderimi onun ellerine bırakacaktım, ya da yozgattan ayda bir geldikçe onu görerek, onu arada bir telefonlarla arayarak varlığımı unutturmayacaktım. çoğu yazar panpam ona gitmeden herşeyi söylemem gerektiğini söyledi. ben de bu konuda karar kılmıştım..

ama geçenlerde bir arkadaşımla sakin biyerde otururken bu sohbet doğdu birden. birbirimizi müthiş şekilde motive ettiğimiz dialogda geleceğe dair planlar yaptım ve bazı kararlar aldım.

gitmeden önce onu görmek istediğimi söyleyeceğim. onunla konuşacağım ama herşeyi itiraf edip kendimi bırakmayacağım. ona şimdilik buralardan gittiğimi söyleyeceğim ve ‘umarım daha olgun şartlarda tekrar karşılaşırız’ diyeceğim. aynen böyle dedikten sonra onu öperek gibtir olup gideceğim. orada kaldığım 4 yıl içinde hep kendimi geliştireceğim. vücudumu şekle sokacağım, adam gibi konuşmayı öğreneceğim, toplumsal ilişkilerle alakalı kitaplar bitireceğim, mensubu olduğum arkadaş grubunun alfa erkeği, aranan adamı olacağım, ikinci yılımdan ofiste çizimlere başlayıp kendi paramı kazanmaya başlayacağım. 4 yıl içinde olabildiğim kadar gelişeceğim .
bir düşünün, o suskun, kapanık, hüzünlü çocuk şehirden defolup gidiyor ve 4 yıl sonra aniden karşınıza çıkıyor. bu kez öyle büyük değişiklikler var ki onu tanımakta zorlanıyorsunuz ve tanıdığınızda tokat yemiş gibi sersemliyorsunuz. karşınızdaki yıllar önceki sıradan çocuk şimdi konuşmalarıyla sizi büyülüyor, aklınızı başınızdan alıyor.

i̇şte bu düşünceyi kendime feci şekilde aşıladım ve gerçekten kafaya koydum. orada gelişimim için herşey hazır. birsürü referansım ve bağlantı kurabileceğim çok geniş bir çevre var. ben ankara’da onun karşısına tekrar çıktığımda o da tıpın 4. sınıfına geçmiş olacak.

belki de geri döndüğümde onu istemeyeceğim bile, böyle düşünüyorum..

burada adettendir, bide panpalara sorulur. şimdi klagib cümlemizi kuruyorum:

nasıl beyler, iyi yapıyor muyum