http://www.imgim.com/kork...-en-iyi-5-korku-filmi.jpg

Tamamen uydurarark yazıyorum..umarım seversiniz...

Ben Hicran. 18 yaşındayım. Annem ben 5 yaşındayken ölmüş. Kimse nasıl öldürüldüğünü bilmiyor. Tek bildiğimiz Karayaka Köyü'nde bulunan derede yüzen cesetiydi. Herkes nasıl öldürüldüğüne dair çeşitli şeyler söylüyordu. Kimisi ayağının kaydığını ve dereye yuvarlandığını söylüyor, kimisi ise birinin onu kasıtlı olarak öldürdüğünü söylüyordu. Fakat bunların hiçbiri tatmin etmiyordu beni.

Çünkü..

Çünkü onlar bana annemi kendilerinin öldürdüklerini söylüyorlar. Onlar kim mi?

Onlar, her gece bilinç altımı esir alıp, bedenimi ele geçirmeye çalışan güçler. Onları tanımıyorum. Ama onlar beni tanıyor. ismimi fısıldıyorlar durmadan. Onlar aslında beni istiyor. Onlara ait olmamı..

Cin diye
Birsey yok
Yok yok yok

"Baba! Büyükanne!" Sesim banyonun duvarlarına çarpıp yeniden bana geliyordu.

Küvetin başındaki kadınlar hala anlamadığım dilden ağıtlar yakıyolardı.

Birden birisi "Zehirut! Zehirut!" diye haykırdığında olduğum yere çivilendim. Bedenimi hareket ettiremiyordum. Sanki görünmeyen bir güç bedenimi kavrıyordu ve hareket etmeme izin vermiyordu. istemdışı kafamı küvetin içine çevirdim ve gördüğüm şeyle çığlık atarak kendimi yere attım.

Tekrar küvete bakmaya korkuyordum ama engel olamadığım güç beni küvete bakmaya zorluyor ve bedenimi küvetin kenarına doğru sürüklüyordu.
Ellerime yüzüme kapatıp tekrar çığlık attım. Orada yatan şey gözlerini yüzüme dikmiş bana bakıyordu. Küvetin etrafındaki kadınlar yok olmuştu. Onlardan geriye kalan tek şey duvarlarda yankı yapan "Zehirut!" sesiydi.

Banyoya girdiğimde ilk gördüğüm küvette yatan beden yok olmuş, onun yerine başka bir beden gelmişti.

Küvetin içindeki kanlı sularda yüzen beden, tek kolunu da küvetin dışına sarkıtmış bana bakıyordu.

Dehşetle açılan gözlerimden akan yaşlara engel olamıyordum. Titreyen bacaklarımı ayakta tutmakta zorlanıyordum. Birden haykırarak ağlamaya başladığım da, küvetin içindeki bedenin dudakları yukarı kıvrıldı. Benim aksime o gülüyordu!!

Küvetin içindeki beden bir elini bana uzatmış, elini tutmamı ister gibi bana bakıyordu. Bedenim benden bağımsız yatan kişinin eline uzandı ve beni kendine doğru çekti.

Bedene Iyice yaklaştığımda bu yüzü kanlı bedeni tanıdığımı farkettim.

Bu beden...

Bu beden bana aitti...

Devam edeyim mi

Dün gece gördüğüm kabusun etkisinden çıkamıyordum. Babama anlatıp anlatmamak arasında gidip gelirken anlatmamaya karar verdim. Saçma sapan bir kabustu işte.

Büyükannem ve büyükbabamla beraber dağ evinin balkonunda otururken büyük babam, köyde geçirdiği anılarını anlatıyordu. Bazen öyle komik şeyler söylüyordu ki gülmekten karnıma ağrılar giriyordu.

Konu konuyu açıyordu. Sohbetimiz koyulaştığı esnada, aklıma gelen soruyla büyükbabama döndüm, "Büyükbaba, babam bir ara bana köydeki birkaç kişinin gizemli bir şekilde ortadan kaybolduğunu ve ardından cesetlerinin bulunduğunu söylemişti. Doğru mu bunlar?"

Büyükbabam, sorduğum soruyla biraz afallasa da belli etmemeye çalıştı, "Bak kızım birkaç kez böyle olaylar oldu ama hepsi kendi canına kıymıştı cinayet falan yok yani."

Büyükbabamın söylediğine pek ikna olmasamda üzerinde durmamaya karar verdim ve konuyu değiştirdim.

"Peki annem, annem nasıl öldü büyük baba?" Büyükbabam duraksadı, bir süre büyükannemle bakıştılar.

Okuyan ve okuyacak olan varsa rez alsın ona göre devam edeyim

2 ay öncesine kadar benimde herkes gibi sıradan bir hayatım vardı. Herşey yazlık evimizin bulunduğu Karayaka Köyü'nde başlamıştı. Yazlık evimiz, büyükbabamın anne ve babama düğün hediyesiymiş. Her yaz tatil için oraya gidip 3 ay kalıp tekrar dönüyorduk.

2 ay önce

Her yaz olduğu gibi büyükannem, büyükbabam, babam ve ben Karayaka Köyü'ndeki yazlık evimizdeydik. Bir gece banyodan gelen çığlıklarla uyandım. Yataktan fırlayıp banyoya doğru ilerlediğimde, küvetin içinde gördüğüm bedenle dehşete uğradım. Bedenin başında, anlamadığım dilden ağıtlar yakan 3 tane kadın duruyordu. Kuvetin içindeki bedene diktim gözlerimi. Gözünden kanlar akarak kocaman gözleriyle bana bakıyordu. Saçları, kömür karası gibiydi. Ürküp bir adım geriledim. Bunlar kimdi? Ne yapıyorlardı bizim evimizde?

Gördüğüm manzara karşısında dilim tutulmuştu adeta. Arkamdan banyo kapısının kapanış sesini işittiğimde, geri dönüp kapıyı açmaya çalıştım. Kapı açılmıyordu. Zorluyordum ama nafileydi. Hızla kapıya vurup yardım dilenmeye başladım. O kadar korkuyordum ki düşüp bayılmam an meselesiydi.

Yaz amk gibecem yaw

Rez alalım da biri de korku hikayesine cin katmasın amk

Kopyala yapıştır yapıyor gibik herif. Partları karışık atmış olay akışının bi düzeni olur.

Cidden okuyan yoksa boşa yazmayayım zamanıma yazık

Up up up

Rez okuyoruz yattram

pişti oynadılar..

"Bak güzel kızım, annenin pgibolojik sorunları vardı. Son zamanlarda sürekli babanla didişip duruyorlardı. Onları birarada tutan sadece sendin."
Bir süre sessizliği dinledi ve devam etti, "Annen ölü bulunduğu gün, buraya tatil için gelmiştik yine. O günün akşamı annen ve babanın tartıştığını duydum. Sabah uyandığımızda annenin evde olmadığını gördük. Sen durmadan ağlıyordun. Baban sabah erkenden anneni aramaya çıkmıştı. Öğleye doğru köyden birkaç kişi annenin derede ölü bulunduğunu söylemişti. Hepimiz yıkıldık. O günden sonra baban birkaç yıl buraya gelmeme kararı almıştı ama ölenle ölünmüyor burası bizim doğup büyüdüğümüz yer."
Gözyaşlarıma engel olamıyordum. Insanın annesinin olması nasıl bir duygu bunu bile bilmiyordum. En ihtiyacım olduğu zamanlarda annem yoktu. Hiçbir zaman olmayacaktı da.