hala aklımda bir soruydu yengeniz biriyle yatmış mıydı???

ardından bugünlere kadar geldim ama hala ne evime girebildim ne de iyi bir iş bulabildim. bir çok dersten kalmıştım okul uzamıştı. dayımın pilav arabası çalınmıştı dayım beddualarla aradı beni küfürler saydırdı bayramlar geçti babamı göremedim. annemse artık pek aramıyordu.

yengenizle barışmıştık ama erkekliğin verdiği kıskançlıkla onun biriyle yatıp yatmadığını sorguluyordum. masumca davranıyordu zor dönemlerden geçtik ayrıldık ama ben bir hata yapmadım diyordu. barışmıştık. o da çalışıyordu tatile gitmek istedik haziranda planımızı yaptık ağustos sonuna rezervasyon yaptık. fethiyeye gitti üstüne üstlük bir hafta boyunca güzel günler yaşadık. istanbula geldik birlikte daha çok çalıştık daha çok daha çok derken anneme halılarınıda aldım bulaşık makinesini de...

bütün sosyal hayatımı sıfıra indirmiştim. arada sırada gizli gizli annemle buluşuyordum cafelerde ve her gittiğimde güzel giyiniyor yalandan da olsa en pahalı şeyleri yediriyordum kadına az kaldı diyordum anne az kaldı en güzelini giyeceksin en güzel eşyaları alacağız. yalan atıyordum arkadaşın bekar evinde kalıp asgari ücretle geçiniyordum.

düzenli bir iş buldum yaza kadar çalıştım param oldu toparlandım biraz ve bir gün geberene kadar bira içtim gittim yengenize. barışacaktık bilmiyordum ama barışacaktık. 4 ay sonra güvensizliklerle barışmıştık.

geçici işlerde çalıştım 13 saat 14 saat çalıştım 30 lira yevmiye için geçindim bi şekilde ama ne hala bir ayakkabı alabilmiştim nede mont.
buna rağmen aşık olmuştu bir kadın bana onda kaldım bir süre onunla yaşadım. 14 şubatı da bensiz geçiren eski yengeniz yeni bir sevgili bulmuştu 3 yıl harcadığım kızda başkasını seviyordu artık.

düşünemezdim 14 şubatı ben yapım gereği karşıydım o günlere inanmıyordum. her gün daha çok pilav satıyordum. her gün umudum artıyordu. taa ki bir zabıta bana saldırana kadar. okula gitmiyordum ekip olamadığım rakip arkadaşlarım aramıyordu bile.

pilavımı yaptım çıktım yola yine akşam oluyordu şubat ayındayız demiştim ya 14 şubat geliyordu 12 gün kadar kalmıştı. araba o kadar eskiydiki frene bastıkça takırtılar karışıyordu radyo sesine her yerde pırlanta reklamları vardı onu çok seviyordum ama o kendi dertleri bende kendi dertlerim arasında kaybolmuştum.

evdekilerin durumu da pek iyi sayılmaz babam emekli annem ise ömrü boyunca eviyle meşgul olmuş kocasının işten gelmesini beklemiş tipik bir osmanlı kadınıydı. borçlarımı bilseler yardım edebilirlerdi belki ama ben cesaret edemedim. babamın şuncacık emekli maaşıyla yediğim takları temizlemesini istemiyordum.

eski yengeniz diye bahsettiğim kadınla filmlere konu olacak bir aşk yaşadık ekmek bulamazken seviştik hatta delilerce ama olmadı işte olamadı çünkü o dönemde bir boşluktaydım. hakkımda davalar açılmış her gün sivil polislerce takip ediliyor ve sefil sefil iş arıyorken boğazıma kadar borca batıyordum. her gün bankadan mesaj geliyordu..

ruh hali normal olan yok

anlat panpa

eski yengeniz dediğim kahpeyle geçen yıl ayrıldık 4 ay ayrı kaldıktan sonra barıştık bu ayrılık sürecinde öyle hallere düştüm ki sokakta pilav yapıp sattım onunla bile ayakta kalamadım bir yıldır işsizim. ne pilav ne de hafta sonu ekstra garsonluklar beni borçlarımdan kurtaramadı.

anlat panpa dinliyorum

bi yandan telefonda konuşuyorum eski yengenizle

@2 gibin sağolsun sana anlatayım

hem çalışıp hem üniversite okudum bu döneme kadar. son dönemde işsiz kaldım, sevgilimden ayrıldım. yaşamı sorgulamaya başladım ve intiharın eşiğindeyim.

@12 yok kardeşim yok bu hayatta sağlam kalabilen kişilikler sanırım sadece delilerdir çünkü deli değilsen dünyadaki bütün iğrençlikleri farkedersin...

giblemeyecekseniz gidelim ulan burada da giblemeyin zaten erdemli kişilerin kıymeti onları kaybettikten sonra anlarsınız her zaman

dayıma gittim morali pek bir bozuktu. yengemi aldatıyormuş ve telefondaki mesajları yengem görmüş. haliyle çok sinirliydi yediremedim yine gururuma bu durumda ondan para isteyemezdim.