şubat gelmişti ve yeni aya yeni bir umutla uyanmıştım gibik bir araba ve bir pilav tezgahına bağlıydı hayatım.

lan dinleyenler entry girsin giblenmem lazım kimseye açılamadım.

biraz mutfak işlerinden anlayan ben pilavımı yapmış toptancıdan ayranımı almıştım. plastik tabak çatal almıştım bimden alabilmiştim ketçabı bazıları ketçaplı yermiş diye pilavı. lanet olsun ki işim tutmayacaktı bilmiyordum. annem saçma girişimciliğime şaşırmış birazda bu hırsımın sebebini merak etmişti.

rüzgarlı bir havada bir üst geçitin ayağına parketmiştim arabayı günün henüz ortasıydı ama öyle bir yağmur yağıyordu ki ayaklarım o lanet olası ayakkabı sebebiyle ıslanmış çoraplarım her adım attığımda su sesi çıkarıyordu. bekliyordum bağırıyordum nohut pilav ayran diye. özgüvenim gelmişti her taka utanan ben sevdiğim kızı terketmiş kaderimi pilava bağlamıştım. ilk gün 60 lira kazandım hesap ettim gelir gider dengesini karşılamıyordu. ikinci günümün sabahında banka telefonuyla uyandım adli işlem falan diyorlardı korktum biraz borç bulmalıydım dayıma gittim.

dinlemiyorsanız yazmayayım beyler dinleyen var mı acılıyım zaten

yaz amk amma nazlısınız ya

dayıma gittim morali pek bir bozuktu. yengemi aldatıyormuş ve telefondaki mesajları yengem görmüş. haliyle çok sinirliydi yediremedim yine gururuma bu durumda ondan para isteyemezdim.

pilavımı yaptım çıktım yola yine akşam oluyordu şubat ayındayız demiştim ya 14 şubat geliyordu 12 gün kadar kalmıştı. araba o kadar eskiydiki frene bastıkça takırtılar karışıyordu radyo sesine her yerde pırlanta reklamları vardı onu çok seviyordum ama o kendi dertleri bende kendi dertlerim arasında kaybolmuştum.

düşünemezdim 14 şubatı ben yapım gereği karşıydım o günlere inanmıyordum. her gün daha çok pilav satıyordum. her gün umudum artıyordu. taa ki bir zabıta bana saldırana kadar. okula gitmiyordum ekip olamadığım rakip arkadaşlarım aramıyordu bile.

her gün daha çok satış yapıyordum taa ki şerefsiz zabıtalar beni oradan kovana dek bir daha görürlerse ceza yazacaklarmış genç adamsın yazık olur dediler gönderdiler beni dedim ki başka mekan bulayım sote yer olsun zabıta da olmasın başka pilavcılar da olmasın. oraya gidemiyordum artık her gün kontrole geliyorlarmış çevredeki esnaftan duydum.

ertesi gün başka bir yer buldum ama iş olmuyordu. gezdim dolaştım insan sirkülasyonu ile birlikte araçlarda geçmeliydi bir yer buldum sabahtan açtım tezgahımı akşama başka bir pilavcı geldi ekmeğime göz mü koydun diyerek arkadaşlarıyla sopalarla giriştiler. eve gitmeliydim kafam gözüm şiş halde. mecburdum gitmeliydim.

gariban annem eve öylece girdiğimde şoka girdi koca karı ilaçlarıyla iyi etmeye çalıştı beni babam görünce suradıma tükürürcesine bir bakış attı keşke küfür etseydi vursaydı öyle bakmasaydı bana gece uyuyamadım koca adam ağlıyordu yatağında. evdeki muhabbet kuşu susmuyordu her gece susan kuş sanki acılarıma derman oluyordu bülbül gibi şakıyordu. ertesi gün yine başka bir yerde tezgah kurmuş bekliyordum. babam aradı korktum hiç aramazdı ki.

bana küfürler etti ve suradıma kapattı ulan yobaz adam yıllarca aramazdı aradı ve küfürler edip kapattı telefonu eve gittiğimde birde baktım ki halılara kadar almış zütürmüşler! eve haciz gelmiş amk haciz!

evde taa evlendiklerinde aldıkları halılar bile kalmamış borcum sebebiyle almış zütürmüş memurlar. 50li yaşları çoktan geçmiş babam bir tokat attı ki bana unutamıyorum. dedi ki terörist pekekent bi gidersin polis taşlarsın, bi gidersin okula, bi pilav satarsın, bi akşam gelir dayak yersin, bi akşam eve haciz gelir borçlarından gibtirgit ulan bu evden! annem duygusal kadın tabi halılar umrunda mı tek çocuğu evden kovuluyor ağladı yapma adam yapma söyleyememiş demek ki ondan pilav satmış çocuk bir hal bir yol buluruz hallederiz sıkma canını dedi ama adam açtı ağzını yumdu gözünü.

dinliyo musunuz lan

mecbur kaldım çıktım gittim. sanki büyük bir takmuşum gibi gurur yaptım. eve bir daha gitmeyeceğim diyorum kendi kendime dayımdan aldığım arabada yatabilirdim ama arabayı kapıya parketmiştim ve mazotu yok denecek kadar az. saat daha geç olmadan otobüs durağına gitmeliydim evsiz bir adam ilk gecesinde gitse gitse taksime gider. atladım otobüse hem otobüse hem devlete küfür ettim geri dönmek istesem akbilimde para bile yok ama çıktım gittim işte. gezi parkında oturdum, gezi parkında uyudum. sabah oldu kaldım ortada uyduruk telefonumdaki son kontörümle arkadaşları aradım biraz onlarda kaldım.

artık 14 şubat gelmişti eski yengeniz aradı beni dayım aradı oğlum paran yoksa vereyim özel bir gün sonuçta erkek adamsın diye. yine gurur yaptım kızı terketmiştim. dayımdan aldığım arabayla yaptığım işi batırmıştım. o günü sokakta geçirdim elele gezen sevgililere baka baka...

annemde aramıştı. ama diyemedim bişey ağzımdan anca şu kelimeler çıktı; 'anne ben iyiyim o adamın evine girmem ben bi gün öyle bir geleceğim ki senden aldıkları o eşyaların en güzelini dizeceğim'

uyudunuz mu lan ferrecular

geçici işlerde çalıştım 13 saat 14 saat çalıştım 30 lira yevmiye için geçindim bi şekilde ama ne hala bir ayakkabı alabilmiştim nede mont.
buna rağmen aşık olmuştu bir kadın bana onda kaldım bir süre onunla yaşadım. 14 şubatı da bensiz geçiren eski yengeniz yeni bir sevgili bulmuştu 3 yıl harcadığım kızda başkasını seviyordu artık.

düzenli bir iş buldum yaza kadar çalıştım param oldu toparlandım biraz ve bir gün geberene kadar bira içtim gittim yengenize. barışacaktık bilmiyordum ama barışacaktık. 4 ay sonra güvensizliklerle barışmıştık.