dinliyorum panpa anlat sen (bkz: canım çok sıkılıyor ulan)

hem çalışıp hem üniversite okudum bu döneme kadar. son dönemde işsiz kaldım, sevgilimden ayrıldım. yaşamı sorgulamaya başladım ve intiharın eşiğindeyim.

@2 gibin sağolsun sana anlatayım

bi yandan telefonda konuşuyorum eski yengenizle

anlat panpa dinliyorum

eski yengeniz dediğim kahpeyle geçen yıl ayrıldık 4 ay ayrı kaldıktan sonra barıştık bu ayrılık sürecinde öyle hallere düştüm ki sokakta pilav yapıp sattım onunla bile ayakta kalamadım bir yıldır işsizim. ne pilav ne de hafta sonu ekstra garsonluklar beni borçlarımdan kurtaramadı.

anlat panpa

ayrı olduğumuz süreçte benim hayatıma başka kadınlar girdi haliyle onun hayatına da başka erkekler bir yıldır işsiz olan ben politik bir eylem sırasında gözaltına alındığım için ailemle de kötü duruma düştüm. hayatıma giren kadınların hiç biriyle onunla mutlu olduğum kadar mutlu olamadım ama ona da dönemedim. ben depresif bir halde yaşıyordum. o benden daha beterdi, babası annesinin altınlarıyla kaçmış. miras kalan eve akrabaları çöreklenmişti. zaten sıfırı tüketmiş olan ben tüm bunlardan bıkıp ondan ayrıldım.

eski yengeniz kendi evinde misafir durumuna düşmüş annesi kalp krizleri geçirmiş hastanelik olmuştu o sıkıntılı süreçte yanında olmaya çalıştığımda ise bana daha sıkıca bağlanıp şiddet uygulamaya kalkıştığı zaten sıfıra yakın olan sosyal hayatımı bitirmiş ve ailemle arama girmesi sebebiyle onu terketmiştim.

ruh hali normal olan yok

eski yengeniz diye bahsettiğim kadınla filmlere konu olacak bir aşk yaşadık ekmek bulamazken seviştik hatta delilerce ama olmadı işte olamadı çünkü o dönemde bir boşluktaydım. hakkımda davalar açılmış her gün sivil polislerce takip ediliyor ve sefil sefil iş arıyorken boğazıma kadar borca batıyordum. her gün bankadan mesaj geliyordu..

evdekilerin durumu da pek iyi sayılmaz babam emekli annem ise ömrü boyunca eviyle meşgul olmuş kocasının işten gelmesini beklemiş tipik bir osmanlı kadınıydı. borçlarımı bilseler yardım edebilirlerdi belki ama ben cesaret edemedim. babamın şuncacık emekli maaşıyla yediğim takları temizlemesini istemiyordum.

@12 yok kardeşim yok bu hayatta sağlam kalabilen kişilikler sanırım sadece delilerdir çünkü deli değilsen dünyadaki bütün iğrençlikleri farkedersin...

giblemeyecekseniz gidelim ulan burada da giblemeyin zaten erdemli kişilerin kıymeti onları kaybettikten sonra anlarsınız her zaman

her gün banka arıyor mesaj atıyor ve ben artık kendimden utanıyordum, ayakkabılarımdan utanıyordum kapitalizmin vahşi cazibesine kapılmıştı herkes ben 2 senedir aynı ayakkabıyı giyiyor ve bankaların faizlerini ödemeye çalışıyordum.

arkadaş dediklerimle rakip değil ekip olmak istemiştik ilk başta ama şimdi en ufak suya temas ettiğinde kayan ve ayaklarımı ıslatan ayakkabılarımla kışı geçirmeye çalışıyordum ne mont ne de botum vardı ama şükrediyordum ki ayaklarım vardı.

reserved anlat panpa

her gün daha da batıyordum o 4 ay 4 yıl gibi geçecekti haberim yoktu. eski sevgilim arıyor ama kendi dertlerimin içerisinde onu düşünemiyordum babama üzülüyordum anneme üzülüyordum. kendime ağlıyordum. dayımdan bir araba aldım pilavı arabada satacaktım artık.

anlattım durumu dedim dayı durum böyle böyle sende zaten araba var ver bana bu hurdayı benim para kazanmam lazım zor durumdayım.
cevap olarak dedi ki oğlum bak acil bir sıkıntıysa söyle nakit vereyim hallet sonra ödersin.
içten içe söyleniyordum dayıma para daha çok işimi görürdü ama gururuma yediremiyordum.
nasıl ki ayaklarımın ıslandığını kimseye söylemediysem bunu da dayıma söyleyemedim.
arabayı aldım kredi kartımın alışveriş limiti dondurulmuştu.
senetle bir pilav tezgahı aldım koydum arabanın arkasına...