gececi tayfasına özel sefil bir hayat hikayesi

@54 hepsini yazmadım panpa bu kısımları hızlı hızlı atacağım. Sonlandırırsam ilk sana atarım merak etme.

Neyse 4.5. sınıftaki öğretmenim çok iyi bir kadındı. beni tenefüslerde ders çalıştırırdı. Ben tenefüse çıkmazdım nerdeyse hiç, diğer çocuklara yetişeyim diye. Allah uzun ömürler versin çok ama çok iyi insandı. Hakkını ödeyemem. 5. Sınıfın son 3-4 ayında beni dershaneye yazdırdı (bu arada anadolu lisesi sınavları o zamanlar 5. sınıf sonunda yapılırdı) cebinden ödedi kadın. Bana o 3 ay yetti. Şehrin 2. Anadolu lisesini kazandım. Şans mıydı? Çaba mıydı? bilmiyorum. herkes kadar top da oynamıştım ama bi şekilde kazanmıştım.

Edit: haaa bi de 5. sınıfta okuldan kaçıp ateri salonuna gitmelerimiz başlamıştı bir ara. 1 saatlik yolu yürüyüp ateriye giderdik. Yolda da binbir türlü bela. Başka okulun çocukları staşır, yolumuzu keser, döver, kovalar. Köpek kovalar. Nice belalar... Ateriye de gittiğimize deyse bari. bi hafta biriktirdiğimiz para 5 jeton ederdi (minimum 5 satardı oç.) o jetonları neye atacağımıza da kıyamazdık. Ben genelde 3 ünü Mustafalıda, 1ini de tekkende yerdim. 1ini de elimde tutardım, çünkü oç adam jetonu olmayanı atardı. Mustafalıda gelip yapışan "ver geçiyim lan" cı conolar ayrı bir dertti zaten. Ama o kalan son jeton ayrı bir detti. Adam gelip at onu da diyene kadar milleti izlerdik. Onu da attıktan sonra gibtir edilir 1 saatlik yolumuzu yürür okulun oraya dönerdik. ben üstüne yarım saat 40 dk daha yürüyüp eve giderdim.

Babam etrafa hava atıp duruyordu, sanki kendi başarısıymış gibi. Dershane yerine çayocağına yollamaya çalışan kendisi değilmiş gibi... Üstüne bir de kaydımı satmaya çalıştı. huur evladı okul müdürü demiş ki, durumun iyi değilse hiç kaydettirme, burası kalbur üstü okuldur. Yedeklerden birine satalım kaydını sen de rahat edersin. Annem ortalığı birbirine katmamış olsa satacakmış, benim haberim bile olmadı.

Anadolu lisesi ise gerçekten şehrin zenginlerinin daha çok kazandığı bir okuldu her nasılsa. Ulan ilk 3 hafta forma bile alamadık, çapulcu gibi yırtık tişörtle gidip geliyordum. Annem o ara doktorların muayenehanesinde çalışıyordu yemek temizlik kayıt falan. O doktorlardan birinin kızı da o okula gidiyormuş. Onun eski kıyafetlerini vermiş, pantolonu da uydurduk bir yerden. Ben bilmeden 4 sene onları giymişim hahaha. Bilmiyorduk nonnik nonnik memelerin değdiğini o gömleğe benden evvel. daha yeni itiraf etti. süper kadın ya canım anam.

Neyse zengin binlerinin arasında, kendime memur çocuklarından güzel bir arkadaş gurubu kurdum. Sabah akşam top peşinde geçti ortaokul. belediyespora seçmelere gittik. 10 arkadaş falan. Bi tek beni seçtiler. Gerçekten iyi de oynardım. Çok teknik görünmüyordum ama aşırı hızlı ve mücadeleciydim. Hiç estetik görünmeyen ama çok sağlam çalımlarım ve çok sade bir oyunum vardı. Topu kapar bi kişiyi ekarte eder sağlam bir pas verir ardından da mutlaka boş alana kaçardım. hocamla aram çok iyiydi. ortasahanın ortasını bana vermişti takılıyorduk idman maç falan okuldan artan zamanlarda. Ulan şimdi düşünüyorum da bir kaç talihsizlik yaşamasam o hırsla çok iyi futbolcu olurdum belki de. en kötü rizede eskişehirde falan oynardım lan belki.

Bir gün dediler ki şehrin en büyük takımından seni izleyecekler. Deli gibi oynadım o gün. 12 topa transfer ettiler beni :D hayatımın en mutlu günlerinden biriydi. Annem, benim oğlum dersini asmaz diyordu, babam yine her zamanki gibi gibko gibko konuşuyordu. Sırf beni çalıştırmak için...

Neyse yeni takımıma gittim ama yaş kategorim değişti, yeni yaş grubuma göre biraz cılız kalıyordum ama mücadelemle, hızımla, hırsımla arayı kapatıyordum. evin içinde dahi inik plastik topumla sol ayak falan çalışırdım. gecem gündüzüm futboldu. yarım sene böyle geçti. hocanın jokeriydim. Beni çok severdi, allah rahmet eylesin, ben de onu çok severdim.

Derken hocamız yaş gereği bıraktı. Yerine bizim komşu mahalleden bir huur çocuğu geldi. Tanıyordum şerefsizin evladını. iki oğlu vardı ikiz. Birine frank de boer diğerine ronald de boer forması giydirirdi. Saplantılı herifin tekiydi. O çocuklar gib gibi oynarlardı, cacık olmayacağı her hallerinden belliydi ama adam bi kere kafaya koymuş. Direk bu binleri aldı tabi takıma. Beni de hiç sevmiyordu oç. Direk kegib attı binini oynatmak için. Arada bir oynatırsa sağbekte oynattı, sağbeki de ben istemiyordum.

Her antrenman küfür küfür küfür... En son bi de niye faul yapmıyon amk evladı diye küfür bastı bana. zaten sürekli azarlardı temiz oynama, bas bileğine, kafaya kalkarken ayağına bas çimdikle tükür falan diye... Neyse ağlaya ağlaya çıktım ben maçtan. bin direk kovdu. Beni getiren hocamın haberi oldu tabi, araya hatır soktu adam soktu falan geri döneyim diye. Ben gururuma yediremiyorum ama o ara gençlerbirliği adam izlemeye geliyor falan diye bi söylenti var. bi göstersem kendimi hayatım kurtulur diyorum bir yandan. Bu bin bir daha forma yüzü göstermez onu da biliyorum. ama gelecek sezon başlayınca belki bi şekil girerim takıma, belki birileri girer araya falan diyordum.

Bu arada orta 3 teyim ve Fen Lisesi sınavları var. Benim durumum hiç iç açıcı değil. Dandik bi dershane sırf anadolu lisesine gidiyorum diye beleşe almıştı beni. Ona da nerdeyse hiç gitmezdim. Maça kaçardım, antrenmana kaçardım, ateriye kaçardım, internete kaçardım. Neyse sınavlarda da hep 50 60 net yapardım 100 üzerinden.
Fen lisesi için en az 80 falan lazım. Benim zaten zerre gibimde değildi fen lisesi, hem zaten anadolu lisesindeyim hem de eşit ağırlık seçecem, ya hukuk yazarım ya da pgiboloji falan okurum diyordum niyeyse. Ama asıl hedefim tabi ki futbolcu olmaktı. Ama belki bi ihtimal kültürlü bir futbolcu olurum diyordum. Hayallere gel :d

Neyse işte sınava 1 aydan az var. annem dedi ki oğlum biraz çalış, kazan gitmezsen de gitme. Gittik bana son 5 yılın çıkmış soruları kitabını aldık. Oturdum onu hatmettim 10 15 günde.

Derken sınav geldi çattı. Ulan bakıyorum hep aynı tarz sorular. Ben gibi taşağı sallaya sallaya yaptım erkenden de çıktım. Annem işte tabi, babamla gelmişiz. Niye erken çıktın lan gerizekalı falan diyor. Baba yaptım bitti kontrol ettim çıktım diyorum. Sanki yapamamışım da yalan söylüyormuşum gibi eziyor beni. Baba iyi geçti desem de he he dedi, bi ton nutuk attı, yok sorumsuzsun, ne ders çalışıyon ne çayocağına gidiyon bilmemne... Onun derdi hala beni çalıştırmak. top oynamam batıyor tabi. Annem olmasa bi kaçık suda boğacak beni biliyom.

Neyse sonuçlar açıklanana kadar ben top peşinde yine. Derken sonuçlar bi geldi 86.66 net. Belki de komşu şehrin fen lisesi gelecek. bizim şehir çok zor. Derken kötü bir şehir geldi. Benim aklımın ucunda bile yoktu ama amcam git dedi, fen lisesi bu, ömründe bi kez gelir bu şans falan. Aklımı çeldiler. işte istersen orda da top oynarsın falan filan. Önce okulunu bitir bilmem ne bildiğin linç ettiler beni. Tamam dedim madem.

Neyse yatılı okula yazılmak için sağlık raporu, onun için de ciğer filmi lazım. Herkes doktor tanıdığından yazdırıp alıyor. Biz gittik film çektirdik. Ertesi gün gidip de raporu alacaz. Derken raporu vermediler. Doktora danışın dediler. Ben ne olduğunun farkında bile değilim. Gittik doktorun odasına girdik. Adama adımızı falan söyledik. Açtı çekmeceyi filmimi çıkardı, ışığa tuttu. Sigarasından bir nefes çekti, geri verirken "ameliyat olacak" dedi.

Başımdan aşağı kaynar sular indi. Nedir ne oluyor diye sormamıza bile fırsat vermedi. Kitle var. Muayene olacaksanız muayenehaneye gelin dedi bi de bin. Gittik aynı şeyi tekrar etti amın oğlu. bi ton da para aldı. Tomogrofi mi ne çekilecekmişiz falan filan. Çekildik. akciğerde pinpon topu kadar kist çıktı. Ulan dedik iyi ki kazanmışım okulu da bu filmi çektirmişiz. Yoksa kist büyüse öldüre debilirdi.

Sigorta yok bi şey yok. kenarda köşede 1 milyar para var sadece. babamın nasıl olduysa gönlünden koptu. 1milyar da sağolsun amcam verdi. Özelde ameliyat günü aldık. bu arada zafer bayramından 3 5 gün öncesi sanırım. Artık okula kayıt falan yapılacak ama ben hala emin değilim gidiyim mi gitmiyim mi. Arkadaşım 85 net yapmış o da diyor ki komşu şehre ön kayıt yaptır bence gelir falan. Hiç anlamadığımız işler, bi de herkes ameliyat telaşında falan. Gittiler benim kaydı gibko şehre yaptılar o ara haberim bile olmadan.

Neyse ameliyat geldi çattı, doktor demiş ki 3 4 saat sürer. Bizimkiler telaşla bekliyor. Tek çocuk sonuçta. Sülale hastanede falan. Doktor 1 saat sonra çıkmış. Bizimkiler ne oldu falan demiş. Adam sapsarı ve panikle kist değil kanserli kitle çıktı o sebepten alamadık, sadece biyopsi için parça aldık kapattık demiş. iyi huylu mu kötü huylu mu testten sonra belli olur demiş.

Benim haberim yok tabi. Uyandım herkes orda. Senelerdir görmediğim kuzenlerim falan. Odada herkes yüzüme gülüyor, odadan çıkan ağlamaya başlıyor. Anlamadım ama kıllandım ne oluyor diye. Ulan bahtıma hastanede biyopsi için kullanılan boya bitmiş, bi de 2 3 gün bekletip başka yere yollamışlar bi de zafer bayramı falan girmiş. Bizimkiler beni 1 hafta boyunca kanser sanmışlar. Çıkan sonuç: yalancı tümör. Hiç bir zararı yok vücut zamanla atar.

Ulan boşu boşuna yardılar beni nerdeyse vücudumun yarısını. Hatta o panikle gibtiğimin doktoru bi de yorgan diker gibi dikmiş yarayı. Hala bir parmak kalınlığında iz var. Neyse ben baya bi yattım. yara iyileşene kadar. Geceleri uyuyamıyorum yat yat başım ağrıyor, sıkılıyorum, sabaha doğru bi sancı vuruyor ama bıçak ye daha iyi...

Derken okul başladı 1 haftayı kaçırdım. Bi hafta sonra cumartesi günü dikişli dikişli gittik gibko şehre, annem babam ben. Beni yatakhaneye yerleştirdi gittiler. işte sanırım ben o an çocuk olmaktan çıktım beyler. Annemin babamın her zaman hayatımda olmayacağını anladığım ve iliklerime kadar hissettiğim anın resmini çizmem gerekse tam da o anı çizerdim. Koca hayatta tek başımaydım. ilk haftasonu herkes evlerine gitmiş. çok adam kalmamış. kalanlar da lise2 lise3.