gececi tayfasına özel sefil bir hayat hikayesi

Benim haberim yok tabi. Uyandım herkes orda. Senelerdir görmediğim kuzenlerim falan. Odada herkes yüzüme gülüyor, odadan çıkan ağlamaya başlıyor. Anlamadım ama kıllandım ne oluyor diye. Ulan bahtıma hastanede biyopsi için kullanılan boya bitmiş, bi de 2 3 gün bekletip başka yere yollamışlar bi de zafer bayramı falan girmiş. Bizimkiler beni 1 hafta boyunca kanser sanmışlar. Çıkan sonuç: yalancı tümör. Hiç bir zararı yok vücut zamanla atar.

Ulan boşu boşuna yardılar beni nerdeyse vücudumun yarısını. Hatta o panikle gibtiğimin doktoru bi de yorgan diker gibi dikmiş yarayı. Hala bir parmak kalınlığında iz var. Neyse ben baya bi yattım. yara iyileşene kadar. Geceleri uyuyamıyorum yat yat başım ağrıyor, sıkılıyorum, sabaha doğru bi sancı vuruyor ama bıçak ye daha iyi...

Bu arada bahsettiğim yer baya yobaz bir memleket, hele de bi alevi olarak benim yaşamama pek de elverişli diyemeyiz. Aile bi yandan çekiniyor beni yollamaya imam hatip gibi çıkmasın diye ama bi yandan da diyoruz ki koca fen lisesi, bilim yeri, hem gidenler de dışardan gidecek benim gibi.

Yarın tekrar devam ederim. iyi sabahlar.

eyvallah panpa bitince bana da pm atsana

devdıbını bekliyoruz panpa, çok net hatırlaman ilgimi çekti

Ne için kalkacağımızı da anlamamıştım. Derken bi zil daha çaldı. Çalar çalmaz bu apo bini kalksanıza laaaan diye böğürdü. Maymun mu oynuyor burda dıbına koduklarım dedi bana doğru yürüdü.

O yaz çok güzel geçti. Arkadaşlarım hiç artislik etmezler tabi de ben yine de yanlarında ezik hissediyordum, onu yenmiş oldum. Artık ben de üni başlıycaktım. Mehmet zaten her zaman olduğu gibi destekleyiciydi kardeşim benim. “Meslektaş olduk olum işte”. “Senle çalışacaz ilerde” falan diye... Mehmetlerin egede sade bir tatil bölgesinde, güzel bir yazlıkları vardı. Toplam 7 kişi gittik oraya. Tahmin edeceğiniz gibi bizim odanın elemanları+1 sevdiğimiz arkadaş daha. Sabahları 10 küsür yumurta kıraraktan, öğlenleri bazen karpuz ekmek, bazen pilav ayran, bazen makarna, bazen de mangal... Öğlen 7 kişi sahile bi inerdik aileler kaçacak delik arardı. A7 diyorduk kendimize Abaza 7’li. Temiz aile çocuklarıyız ama yine de yemeklerine şap atılarak 3 yıl zaptedilmeye çalışılmış potansiyel coşkunlardık. Akşamları bira sohbet, gündüzleri deniz, dinleniş derken. Bu benim ilk ve en güzel tatilim oldu. Arkadaşlarımın ufak tefek hatun olayları oldu ama benim aklım fikrim hep zeynepteydi.

Hatta birinde dershanede 3-4 arkadaş anlaşmış, ihsana şaka yapmıştık. Her ne derse ana metni “çok sıradan” “bence herkes böyle düşünüyor zaten” tarzı cümleler kurduk gün boyu. Günün sonunda çocuk nerdeyse ağlıyordu beyler. O kadar takıntılıydı.

Ulan insan evladı kendini ne de güzel kandırıyor. Hemen vicdanı micdanı bi kenara bırakıp “kötü bişey diyor oğlum kız, aramak lazım” diye kendimi kandırıp aradım. Sesini ilk duyuşum olacaktı bu. Rehberden adını buldum, elim yeste, ne diycem lan nasıl konuşayım falan diye bi 5 10 sn düşündüm. öhöm öhöm yaptım ve bastım yese. Telefonun çalışıyla yürek güm güm güm atmaya başladı. 4-5 kez çaldı ve açıldı. “Alo” dedi. “Merhaba Melisa” dedim (karizmatik olmaya çalışaraktan) “Merhaba cebude” dedi. Sesi çok güzeldi beyler. Zaten ben beğenmeye dünden hazırdım ama onun da karizmatik bir ses tonu vardı, ne çocuk gibi ince, ne de mentollü sigara tiryakisi huurlar gibi kalındı. Tam kıvamındaydı. “Noldu melisa neyin var, iyi misin?” dedim. “iyi değilim Mert beni terk etti.” Dedi.

Çünkü konuşmalarımda az çok anlamıştım beyler kız çok güzeldi ama kendine güven sorunu vardı. Çünkü daha önce hiç sevgilisi olmamıştı, çünkü daha önce şişmandı. Bunu kendisi ima etmişti. Şu an bile çok zayıf değildi ama, geçmişte çok daha kilolu olduğunu bir kaç konuşmasından anlamıştım. Evet beyler dedektif cebude olayın arkasındaki gizemi çözmüştü, artık vicdan yapmama gerek yoktu. Yıllar sonra dönüp kendime “vicdanımdan kurtulmak için” mi “yoksa gerçekten de melisa’nın basit oyununu kolayca çözdüğümden” mi “Mert’in” hayali olduğunu düşündüğümü, sorduğumda; %49’a %51 çıkıyor beyler. Melisayla birlikte olduğum süre zarfında ve sonrasında mert’in gerçek olup olmadığını hiç sormadım ve kesin bir kanıt elde edemedim. Ama bu iş oldukça işime yaradı vicdanımı temizlemek açısından onu da inkar etmiyorum panpalar.

Şimdilik bu kadar yazdım panpalar. Takip eden panpalarıma teşekkür ederim. Biliyorum hikaye pek de başladığı gibi gitmiyor ama yaşadıklarım bunlar. Genel olarak özetlersek de sefaletim maddi olarak başlayıp, maddiyatı elde ettikçe manevi bir sefalete evrildi. Geldiğim nokta ise teslim olma noktası. Ne yazık ki bazı şeyleri kendime itiraf etmekte çok geç kaldım. Bunları sizle paylaşmak da iyi geliyor bana. Tekrardan sağolun varolun.

reserved

Amk ya bir buçuk saattir okuyordum gözler kan çanağına döndü, işin kötüsü herifi kıl payı kaçırmışız :/

keko eline sağlık ama devamı için bekletme bizi.

@287 sağol panpa zamanım oldukça yazmaya çalışacağım.

reserved

ayraç 290

vay amk ben busaate kadar okudummu la. neyse panpa yazıyı okuduk devdıbını bekliyoz

@292 saol panpa teşekkür ederim. gerçi daha yaptığım mallıkları anlatmadım ama eyvallah.