gececi tayfasına özel sefil bir hayat hikayesi

reserved

hakkını helal et” dedim. Feni türkçeyi hangi hızla bitirdiğimi ben bile bilmiyorum. zütüm tutuşuyordu çünkü, hemen geri döndüm matematiğe 11ini çözdüm, 6 soruyu bi türlü yapamadım. Sosyal zaten bomboş kaldı ama çok da puan vermiyo. Matematikten 2 soru çözsem daha iyi. Çözemedim beyler kitlendim kaldım. Sonra tuttum hangi şıktan kaç işaretlemişim onu saydım ve ona göre 6 soruyu da salladım. Ya herro ya merro dedim.

rezerved

Bir Pazar akşamıydı okula ilk gelişim millet etütteymiş. Mehmet geleceğimi biliyor tabi, millete de haber vermiş. Bahçe kapısından içeri çekçekli bavulumla bir girdim. Pencerelerden bir alkış kopmaya başladı ki sormayın. Liseli binler işte illa abartacaklar amk. “Cebudee geldiiiii”. “Allah alllaaahhh. “Meşhur cebude geldi beyleeer“ diye böğürdüler. Utana sıkıla yatakhaneye doğru yürüdüm başım önümde. Mehmet karşıladı beni. Yatakhaneye geçtik yerleştim falan. Onla aynı odadayız. Bu gece seni boyamaya gelebilirler, ben korumaya çalışıcam dedi.

“Boyamak ne lan” dedim? “ Kafana bir şeyler sıkacaklar gece “ dedi. “Ne sıkacaklar?” diyorum. Valla en iyisi “şampuan ya da sıvı sabundur, en kötüsü de kokteyldir.” Dedi. Kokteyl: içine traş köpüğü sıvı sabun şampuan falan ne varsa koyup eğer çok nefret ediliyorsa kişiden bir de attırılıp oluşturdukları karışımmış. Vay amk dedim. Gece gece kafama da attırmasınlar lan dedim. Korkma ilk gece karışım olmaz ama diş macunu sıkabilirler dedi.

Çok yorgundum, süreceklerse sürerler dedim yattım. Neyse bu ilk gece gelenlere müsade etmemiş. Ama bi sonraki gece birileri kaşıma diş macunu sürmeye çalışırken uyandım. Kafama da sürmüş binler. Buz gibi suyla yıkadım mecbur, geri yattım.

Okulda sıcak su yoktu beyler. gibtiğimin okulunda ne bi kalorifer ne bi klima ne bi soba hiç bir tak yoktu. Montla sıçmak, montla yatmak. Ketıl ve fön makinesiyle ısınmak hepsini yaşadık. Bi sonbahar günü dayanamayıp maç etmiştik, hatta benim de tırnaklar çekilmiş, yeni çıkan da daha batmıyor gibiydi, ben de oynamıştım. Son baharın soğuğunda bahçe hortumuyla yıkandık amk. it gibi acıktığımızda zuladan çıkanları yerdik hep birlikte. Full zeytin ve yeşil zeytinle dolu bir zeytin bidonunun alt kısımlarında kalan zeytinleri yiyebilmek için 10 kişi ardarda kollarımızı yağlı bidona daldırıp birer avuç zeytin alıp açlığımızı bastırmışlığımız vardır. Kollardan yağ aka aka :d

Bir şeye canları sıkıldığında bütün lise1leri tuvalete doluşturup (herkesin başı eğik) azar çekiyorlardı. Hatta başını kaldırana tokat mokat atıyordu binler. Bulunduğum süre içinde 2-3 çekme olayı yaşadım ama benle pek ilgisi yoktu olayların. Bi de çok daha ağırlarını gördüğümden zerre gibimde olmuyordu. Gidip gibiklerin kendilerini tatmin edene kadar saçmalamalarını bekleyip dönüyordum. Zaten bir iki ay sonra da öss çalışmak için rapor alıp gibtir oldu gittilerdi.

Neyse beyler ilk sene bitmişti ve benim için tam bir fiyaskoydu. 4.40’tı ortalamam, aslında daha düşük olmalıydı ama Fen Lisesinde 3’ten aşağı alamıyordunuz zaten istesenizde. Hem biraz çalışmak zorunda kaldığınızdan, hem biraz kopya faktörü, hem de okulun geleneklerine ters olduğundan bi şekilde 3 ya da 4 alıyordunuz. Arkadaşlarımın çoğu 5.00 ya da 4.95 civarında idi. Keza mezun olurken de ben 4.66 ile okulun sondan 4. Sü olarak mezun oldum.

Ama okula çok iyi uyum sağlamıştım. Hemen herkesle tanışmıştım ve ortamların aranan adamıydım. Televizyon yok, internet yok, ders ders ders, dışarı çıkmak yok. Resmen yarı açık hapishane hayatı yaşadığımızdan, güldüren tipler kabul görüyordu. Ben de fena değildim ve çabuk kabul gördüm. Lise 2 başladığında Nezin bitmek tükenmek bilmeyen totosu da ekranlara girmeye başlamıştı. Foolish kazanovalar, nefret, ceza diye diye geçti gitti zaman. Tembellik artık üstüme yapışmıştı. Halbuki biraz emek versem herkes kadar yapabilecekken, temelli salmıştım. Ne öss ye çalıştım, ne bi hedefim vardı. Aşık olmuyordum ki zaten aşık olduğum biri vardı. Onla aynı şehirdeydik ama ona ulaşmamın hiç bir yolu yoktu panpalar. Çarşamba günler izin günlerimizdi . 3 saatliğine şehir merkezine gider bir şeyler yer dönerdik. O sırada gözüm hep onu arardı. Elbette hiç denk gelmedik panpalar.

Artık o kadar yoksul değildim. Tabi yine babam bize harcatmıyordu pek ama gençlik asilik başlayınca eskisi gibi duramıyordu karşımda. Hani “bana nike alın lan” triplerine girmiyordum elbette ama bi spor ayakkabısı alın deyince aldırıyordum. O zamanlar atleti bile nike olan binler vardı tabi ama onlara hiç ama hiç özendiğimi sanmıyorum. Yani durumumuz orta seviyenin altına gelmişti diyebilirim.

Durumumuz onlar kadar iyi olmasa da kendimi artık ortalamaya yakın hissetmenin huzuru vardı, hoş durumumuz daha kötü de olsa arkadaşlarım zaten on numara adamlardı ama yine de insan kendini pek iyi hissetmiyor yoksulken.

Kötü olan tek şey benim dersleri oldukça salmış olmamdı. Ailem de durumun pek farkında değildi. Ne de olsa ben hep başarılıydım. Ama öyle değildi işte her gün git gide düşüyordum tutunduğum ipten. Son sene bizleri ÖSS’ye çalışalım diye tamamen bırakmışlardı. Çoğu arkadaşım o boş derslerde güzel güzel test çözerken, ben haftaya başlarım, yarın başlarım diye diye kendimi oyaladım. Başlıyorum dediğim zaman da zaten ipin ucu çoktan kaçmıştı. Bu sefer de zaten anlamıyorum diyerek tembellik yaptım. O aralar Her yerde “ellerine sağlık hadi durma kutla bu zafer senin” çalıyordu. Havalar güzelleşmişti ve öss zamanı geliyordu. Neredeyse hiç çalışmadan girdim ÖSS’ye beyler. Berbat geçti. Kötü olduğumdan sınava yoğunlaşamadım da. Kafamın içinde istemsiz bir şekilde durmadan “ bütün dünya izler durur, afeti azam bekler durur.” Diyordu mor ve ötesi. Puan olarak bir şey ifade etmez ama 20 küsur bininci olmuştum. Arkadaşlarımın biri ilk binde ikisi ilk üç binde falandı. Tıp isteyenler tıpa, mühendislik isteyenler istediği ile veya ünilere gittiler.

Ben gib gibi kaldım beyler. Ya hiç istemediğim üniler ve bölümler yazacaktım ya da seneye kalacaktım. Seneye kalmak demek riski katlamak demekti, çünkü bi sene daha kazanamasam hayatımı gibmiş olacaktım. Elbette aldığım puan azımsanacak bir puan değildi aslında, hatta yaptığım salaklığa göre fazlaydı bile bence, ama arkadaşlarımın yanından yöresinden bile geçmiyordu. Bi de “seneye çalışır daha iyi yaparım” gazı gelince yazmadım bi yer. Ücretsiz gitmiş olduğum dershaneye, bir sene sonra para vermek koymuştu. Yine öyle aşırı çalışmadım ama salmadım da. ÖSS geldi çattı yine ama bu sefer durumum iyiydi ama sınavda biraz kitlendim. O zaman sınav tek aşamalıydı. Tek aşamalı sınavın son senesi (2005) ilk gidişte matematikte 17 soru boş kalınca “haydi cebude bu iş buraya kadarmış

panpalar bir bukle daha devam edeyim. yarın sabah erkenciyim.

yaz amk bi de sen yaz nolcak sanki

@49 panpa bu kısımlar sonradan aklıma gelenler önceden yazmadığım için yavaş. Bi de sen takiptesin diye yatmıyorum. Elimden geldiğince hızlı olmaya çalışıyorum.

Neyse babam hayatımızı gibmeye devam ediyordu. Bu arada babamın gözleri problemli, yüksek oranda görme kaybı var. O sebepten hiç çalışmadı. Ama bence asıl sebep, ağa kişiliği. Ancak patron olmak istedi hayatı boyunca. Annem kazandı biriktirdi o iş kurdu batırdı. 22 yaşıma kadar bu böyle gitti. O yıllarda da Berber kurdu batırdı, inşaat kooperatifine girdi kazıklandı. daha bilimum kazık yedi. Daktilo temizleme işi mi dersin, konfeksiyoncu mu, temizlik şirketi mi dersin. Neler neler. Hepsinin de batma sebebi aynı. ORtağı gibti bizi gitti. işin başında durmaz patronluk taslarsan başka ne olabilirdi ki?

Benim önlüğüm bile başkasının eskisiydi amk, bırak ki kıyafet almayı. Bildiğin gibko lastik ayakkabılarım vardı. Hani o ne bağcığı ne cırtcırtı olan en kötü fakir ayakkabısı Çamura batardım okula giderken, çamurun içine saplanırdı Annem desen lokmasını bile yemez bana yedirirdi. Bir tek yeni bi kıyafet giymezdi garibim. Resmen varlık içinde yokluk çektik yıllarca. Annem bir gün bile çalışmayı bırakmadı. Öyle kolay işler değil panpalar 12 saat çalışırdı. Temizlikçilik, gündelikçilik, bebek bakma, yemek yapma, çaycılık, bulaşıkçılık.

@54 hepsini yazmadım panpa bu kısımları hızlı hızlı atacağım. Sonlandırırsam ilk sana atarım merak etme.